Bjarmi - 15.02.1922, Blaðsíða 3

BJARMI
27
Öll fylling vínviðarins tilheyrir þjer!
Sjert þú i mjer, þá vertu þess full-
viss, að alt mitt er þitt! Það er mitt
hjartans áhugamál og mín vegsemd,
að þú verðir ávaxtarsöm grein.
Vertu þcss vegna i tnjerl Þú ert veik-
ur, en jeg er máltugur; þú ert fá-
tækur, cn jeg ríkur. Verln að cins i
mjerl Gefðu þig algerl að minni leið-
beiningu og handleiðslu; reið þú þig
algert á kærleik minn, náð mina og
fyrirheitin. Jeg er vínviðurinn, þú ert
greinin. Vertu í mjerl
Ó, sál mín, hverju á jeg að svara?
Á jeg að hika léngur við að taka
tilboðinu? Á jeg enn að vera að
hugsa um það, hve hart og erfitt
það muni vera, að vera grein á hin-
um sanna vínviði, af því að fram-
kvæmd þess sje undir mjer komin?
Á jeg ekki miklu heldur að líta á
tilboðið sem hið gleðilegasta og
blessunarríkasta í heimi? Á jeg ekki
að áræða að trúa því og treysla, að
þegar jeg er i honnm, þá muni hann
varðveita mig og hjálpa mjer til að
vera þar ájram, Af mínum eiginn
mætti á jeg ekki að vera þar, heldur
á jeg að taka á móti stöðu minni
og gefa samþykki mitt til þess, að
vera varðveiltur þar, og fulltreysta
því, að sterki vínviðurinn muni ávall
bera veiku greinina. — Jú, jeg vil
vera i þjer, blessaði herra Jesús.
Ó, frelsari minn, hve óumræðileg-
ur er kærleiki þinn!
»Ó, hvílík undur ástsemdanna
Er öll pín meðferð, Guð, á mjer!
Um það fær tunga ei talað manna
Nje tignað þig sem verðugt er« —
Jeg get að eins falið sjálfan mig á
vald kærleika þínum og beðið þig
um, að opinbera mjer æ betur og
betur leyndardóma hans, og styrkja
og uppörva þinn elskandi lærisvein
lil að gera það eitt, sem hjarta mitt
þráir: að vera stöðuglega allur og ó-
skijtur i þjer!
Andrew Murry.
Pfö Árni Jóhannsson.
Bréf frá Þýzkalandi.
ii.
Keisaradœmi og týðveldi.
Það er víst enginn efi á, að lýð-
veldið kom of snemma á Þýskalandi,
þjóðin í heild sinni var hvergi nærri
undir það búin. Það er einnig mjög
vafasamt að það verði langllft. Það
er ekki bara aðalsfólkið, en líka
margir af öðrum stjettum, sem hata
lýðveldið og kenna því um alla þá
óreglu, sem hefir vcrið í Þýskalandi
síðan það komst á — og það eru
margir sem þrá keisaradæmið og ala
þá von í brjósti, að Wilhelm, elsti
sonur krónprinsins, komist á einhvern
hátt lil valda. Á götunum í Berlfn
eru seldar myndir af honum — hann
hvað vera góður og efnilegur ung-
lingur á fermingaraldri.
Iveisarafrúin þýska dó eins og
kunnugt er í Hollandi (í útlegð með
manni sínum). Hún var flult heim
og jörðuð í Potsdam (rjett bjá Ber-
lín) með mikilli viðhöfn.
Margar fallegar sögur hefi jeg heyrt
um hana, hún var elskuð og virt af
öllum þorra þýsku þjóðarinnar. Hún
studdi mikið kristilega líknarstarf-
semi og heimsótti oft sjálf spílalana
í Berlín.
Einu sinni kom hún inn til bláfá-
tækrar konu, sem lá í spitala'einum,
hún var langt leidd og þjáðist mjög.
Keisarafrúin varð hrærð við áð