Bjarmi - 15.02.1922, Blaðsíða 8

32
B JARMI
-----?---------------------------------
allir tekiö í sama streng og sra M. H. —
En á stúdentafundi nýlega komu fram alt
aðrar raddir og þær frá »rosknum mönn-
um og ráðnum«, en þar eð sá fundur
var ekki opinber, þykir ekki rjett að fara
frekar út i það, nemá hlutaðeigendur birti
sjálflr ummæli sin. í Vísisgrcininni fund-
um vjer meðal annars harðlega að þeim
ódrengskap, að hæðast að harmi foreldra,
er sonur þeirra var sóttur til heimilis
síns og fluttur í fangelsi, eins og gjört
var i bæklingnum. Má bæta þvi hjer við,
að vjer teJjum líklegt að sumir slúdenlar
eigi þá foreldra, að þeir mundu fremur
kjósa, — ef ekki væri ncma um tvent að
velja, — að synir þeirra væru teknir,
fastir fyrir óhlýðni við lögregluna, heldur
en að þeir sneru Passiusálmunum í háð-
brag og hæddust að tárum foreldra, er
gráta ógæfu liarna sinna. — Annars liafa
þessar umræður sýnt að Passíusálmarnir
eiga enn mikil ítök og góð í lijörtum
fjölda manna, og verða væntanlega til
þess að gáleysingjar liika við fyrst um
sinn að birta allan þann óþverra, sem
þeim kann að detta í liug.
Kaflinn úr grein sra Magnúsar Helga-
sonar hljóðar svo:
»Morgunbl. heíir ekki neitt við bækl-
ing þenna að atliuga, þverl á móti lioðar
fyrirfratn útkomu hans eins og einltverr-
ar merkisbókar, skýrir frá efninu í liverj-
um »sálmi«, lýkur lofsorði á l'ráganginn
og gerir sjer góða von um að menn læri
mörg erindin. Pað segir, að sálmarnir
sjeu stældir eftir sálmakvcðskap 17. ald-
ar, en getur ekki Passíusálmanna sjer-
staklega, Jivort sein það er al' þvi, að sá,
sem ritfregnina samdi, hefir liaft liugboð
um, að það mundi velrja svo almenna
andstygð, að spilla kynni sölunni, eða
hann er svo ókunnugur Passíusálmunum,
að liann þekkir þá ekki frá öðrum sálm-
uni 17. aldar. Hörn voru svo Jtöfð til að
bjóða og selja þennan óþverra á stræt-
um bæjarins. Pað er sagt, að einn eða
lleiri mentamenn liaíi sýnt list sína á
þessum samsetningi, og þá um leið,
ltversu mentun þeirra er meingölluð. Ilt
þykir mjer til þess að vita, að vel gefnir
ungir menn, með nokkurra ára skóla-
göngu að baki, skuli ekki finna sjer eilt-
tivað göfugra starf eða þarfara, livort
sem gert er til gamans eða ljár, en þó
gremst mjer meira við blaðamanninn, er
samþykkist ósómanum, elur á honum og
styður hann. Jeg heimta meiri ábyrgðar-
tilfinningu af lionum. Ilann nefnir þetta
stælingu eftir sálmakveðskap 17. aldar,
en það minnir mig á annað eldra og
verra. Að vísu dettur mjer ekki í hug
neinn illvilji við Passíusálmana nje höf-
und þeirra bafi ráðið þessu tiltæki, en
það Jýsir svo algerðu virðingarleysi fyrir
því, sem heilagt er, og svo hnausþykkri
vanþekkingu og skilningsleysi á annari
eins þjóðargersemi og Passíusálmarnir
eru, að það minnir mig á afrek éins sið-
bótarskörungsins á 16. öld — Gleraugna-
Pjelur var hann kallaður. — Hann fjeklc
hjá Dönum umráð yílr klaustrunum í
Viðey og Helgafelli, umturnaði þeim, reif
niður kirkjuna og selli að sögn salerni,
þar sem hún stóð áður, og lagði saur-
þróna þar, sein altarið var, en hroða-
brennur voru gerðar að skjölum og bók-
um. Ilver veil, nema næst taki einhver
Gleraugnapjeturinn sig til og snúi þjóð-
sálminum okkar »Ó, guð vors lands« í
lofsöng um Iíakkus handa drafandi tung-
um að raula við lögbrotadrykkjur.
Mundi Morgunblaðið líka taka fegins
höndum slikum viðauka við bókment-
irnar? Ekki trúi jeg því á ritstjórann,
hvorki manninn njc skáldið. Jeg trúi því
ekki heldur, að það sje með lians vilja,
að Morgunbl. hefir rjett liönd til þess, að
ifraga helgan dóm i skarn og vakið með
þvi óluig og gr-eraju fjölmargra lesenda
sinna. Peir eru varla margir, sem langar
til að hörnin sín kynnist Passiusálmun-
um af þessari útgáfu«.
E r i n (I i.
Lofa Drottin min lágfleyg önd;
ljósþrá og von hann glæðir,
fuglinn og skordýrið fæðir,
foldina blómskrúði klæðir.
Börnin sín blessar og fræðir.
Víða leggur hans voldug hönd
vegina til sin í hæðir:
eilíl'u sælunnar sólfögru hæðir.
n. /•:.
Útgcfandi Signrbjöru A. GíslaHon.
Prentsmiðjan Gutenberg.