Bjarmi - 01.05.1922, Blaðsíða 1

BJARMI
E KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ =
XVI. árg.
Reykjavík, 1. —15. maí 1922.
11.—12. tbli
vtllegningin, sem vjer höfðum lil imnið, kom niður á honum, og fgrir hans benjar
nrðum vjer lieilbrigðirn. (Jes. 53, 5).
Á föstudaginn langa.
Prjedikun flutt í Dómkirkjunni.
Kftir dr. Jón Ilelgason biskup.
Líknsnmi himneski faðirl I.át þinn
anda snerta lijörtu vor á þessum alvöru-
þrungna minningardegi kristninnar og
vekja hjá oss hið rjelta hugarfar hrygðar-
innar yfir synd vorri og sekt og þakk-
lælisins fyrir það, sem sonur þinn heflr
afrckað oss öllum til eilífs hjálpræðis.
Rænheyr oss í Jesú nafni. Amen.
Texti úr 5. og 6. kajia pislarsögunnar.
»Það frelsisverk er fullkomnað, er
fallið mannkyn reisli!« Jesús hefir
sagt það sjálfur. Frá kvalakrossi
lians heyrðum vjer orðin: »Pað er
fullkomnað!« og vafalaust hefir á
sömu stundu friðar- og sælutilfinning
streymt uin liann allan. En svo mælti
hann af því að liann vissi, að nú
var kaleikurinn, sem hann liatði beðið
um, að inætti líða hjá sjer, tæmdur
í botn og fórnin mikla framborin.
Hann vissi, að nú var fullnægl öll-
um kröfum hins mikla Guðs og
hlýðnisfórnin meðlekin af honum og
viðurkend fullgild. Hann vissi, að nú
hafa mennirnir enga afsökun framar;
hjeðan í frá á ekkert að geta byrgt
uáð Guðs fyrir syndþjökuðu manns-
hjartanu, er Guð hefir sjálfur opin-
herað í honum deyjandi hjartaþel
sitl gagnvart mönnunum sem föður-
legt kærleiksþel. »lJað frelsisverk er
Iullkomnað« — alt er fullkomnað,
sem faðirinn hefir hoðið honum að
framkvæma. Og í sælli meðvitund
þessa getur hann nú falið anda sinn
í föðurins liendur, lineigt höfuð sitt
og gefið upp andann.
»Það frelsisverk er ful!komnað!«
liafa þeir sennilega líka hugsað æðstu-
prestarnir og öldungarnir, er þelr
gengu heim frá Golgala eftir að Jesús
var dáinn á krossinum, — en vitan-
lega i alt öðrum skilningi. Peir
hugðust hafa fullkomnað frelsisverk
með þvi að fá Jesúm krossfestan og
deyddan, — það frelsisverk að losa
þjóð sína við slíkan leiðtoga, jafn
skaðlegan álirifamann og þeir hugðu
hann vera. En nú var hann dáinn og
búinn að vera. Nú var ekkert framar
að óllast úr þessari átt. Ánægðir yfir
afreksverki sinu hafa þeir getað
gengið inn til páskamáltíðar sinnar,
og þó er ekki að vita nema ánægja
þeirra haíi verið beiskju blandin.
Pað er sísl að vita nema samviska
þeirra hafi gert þeiin beiskan þakkar-
bikarinn, er þeir bergðu hann að
mállíðarlokum þetta kveld. En hvað
sem því líður, þá komu þeir dagar
fyr en þ varði, er þeir urðu aö
ganga úr skugga um, að hann, sem
þeir höfðu sjeð deyja á krossinum,
væri, eflir alt saman, ekki búinn að vera.
En livað er nú um oss, sem í and-
anum höfum í dag staðiö undir
krossi Krist? Með hvaða hugarfari
höfum vjer hlýtt á hina heilögu frá-