Bjarmi - 01.06.1927, Blaðsíða 6

122
B J A K M I
Vorsins barnl
Blíð og saklaus, hrein í hjata
horfðir við því fagra og bjarta.
Vorsins barn 1
Ljúfa mey!
Sál þín var sem bikar blóma
blasi við í morgunljóma
hrein og tær.
Grátið ei!
Sjá hún ásthlýtt bendir, biður
blítt, og lítur til vor niður:
»Grátið ei!«
Amma min!
pabbi, mamma’ og systur — sólin
sendi ykkur bros um jólin:
brosin Guðs.
Vertu sæl!
Hjartans óskir allra þinna
um þig kærleiks guðvef spinna.
Vertu sæll
Góði Guð!
Stiltu fossnið sárra sorga,
sendu ljósfrið hi'min borga.
Góði Guð!
Jón Siguiðsson
frá Dagveröareyri.
Ingibjörg Ólafsson, ferðafull-
trúi K. F. U. K. á Norðurlöndum, skrifar
30. april þ. á. frá Bodö i Noregi:
»Jeg hefi verið í Lófóten næstum því
3 vikur (kom þangað frá Finnlandi).
Veðrið var slæmt, sjerstaklega um pásk-
ana. 1. páskadag var jeg hríðföst í Stam-
sund. En þótt veðrið á sjó og landi væri
slæmt, heppnaðist mjer, með Guðs hjálp,
að heimsækja öll K. F. U. K. fjelögin,
8 alls. — Jeg var úti á eynni Röst, sem
liggur í Norður-íshafinu; þar búa um
700 manns.
Alstaðar var margt fólk á fundunum
og mjer aistaðar tekið með hinni mestu
alúð. — Annað kvöld fer jeg til Pránd-
heims, með skipi, vona að veðrið verði
gott. Jeg er þreytt og ekki vel frísk. —
Hjer i Bodö hefi jeg 3 fundi. — Frá
Þrándheimi fer jeg til Oslo, og í lok
maímánaðar til Lundúna«.
Hvaðanæfa.
Heima.
Borgarstjóri Reykjavíkur, Knud
Zimsen var kjörinn heiðursfjelagi K. F.
U. M. í Reykjavík 19. þ. m., hafði hann
þá verið 25 ár í stjórn fjelagsins.
Sra Sigurgeir Sigurðsson,
ísafirði, er orðin prófastur í stað sra Páls
í Vatnsfirði, sem sagt hefir af sjer pró-
fastsstörfum.
Alþingi endurreisti Mosfells-presta-
kall í Mosfellssveit, sem sjálfsagt var, en
fátt annaö gerði það í kirkjumálum.
Styrkur lil »ferðapreslsins« var feldur
niður, og ekkert vildi það styðja ísl. safn-
aðarstarfsemi í Khöfn.
Prestastefnan verður 27.-29. júní
n. k.
Erlendis,
F r á K í n a. Frú Sieinunn Jóhanncs-
dóílir Hayes, elsti kristniboði íslenskur,
er starfað hefir í Kina með raanni sínum,
ameriskum lækni, síðan um aldamót,
skrifar frá Canton 8. mars sl,, að útlitið
sje að ýmsu leyti mjög alvarlegt, enda
þótt engir sjeu bardagar í Suður-Kína.
En nóg hafa. þau hjónin að gera við
læknisstörf og búast ekki við að hverfa
frá Kína að svo komnu.
í brjefi Ólafs kristniboða. í næstsíðasta
blaði, er þess getið, að starfsbróðir hans,
Vík kristniboði, hafi ekki verið heima, er
ræningjar heimsóttu hcimili Ólafs í Teng-
chow. — Vík kom heim til Ólafs nokkr-
um dögum siðar og skrifaði um þá heim-
komu meðal annars:
»Jeg hafði hálf-kviðið fyrir að jeg mætti
ótta og umkvörtunum, en það var öðru nær.
Kínverskir starfsbræður okkar liöfðu mist
mest, sumir þeirra alt, nema það sem þeir
stóðu í. Matvörur, peninga, rúmföt og
allan lauslegan fatnað höfðu ræningjarnir
tekið, svo að sultur og kuldi varð eftir.
En nú voru verstu ógöngurnar hjáliðnar,
fyrir aðstoð annara, og engan heyrði jeg
kvarta. En allir gátu þeir sagt frá bæn-
heyrslu og ýmsum atvikum, er studdu að
því, að enginn þeirra varð fyrir meiðsl-
um nje líftjóni. Ýmsir þeirra sögðu: