Bjarmi - 01.09.1930, Side 8

152
BJARMI
K. F. U. M. á Þingeyri starfaði í vetur
eins og að undanförnu. Er það stofnað af
sr. í’órði Ölafssyni fyrir allmörgum árum,
og í 2 deildum, eldri deiid fyrii unglinga
og yngri deild fyrir ófermd börn. Stóð það
með miklum blóma undir stjórn sr. t’órðar.
Nú hefir nýi presturinn, sr. 8igurður Gisla-
son, haldið fjelaginu áfram. Yoru af honum
fluttar s.l. vetur 22 barnaguðsfijónustur í
yngri deild. Fundir í eldri deild voru 12. Á
þeim var söngur, ræða, biblíuskýring og um-
ræður um ýms málefni. Samkomur og fundir
altaf vel sóktir. Á einum fundinum var lesin
ræða sr. Fríðriks Friðrikssonar: »Hvað er í
nánd« og ýmislegt úr blaði K. F. U. M. í
Reykjavik. Fjelagið þakkar borgarstjóianum
í Reykjavík sendingar og hugulsemi. Rit-
stjóri Bjarma útvegaði biblíumyndir og
sunnudagaskólatextaua ensku og þakkar fje-
lagíð honnm velvildina. — K. F. U. M. þurfa
að vera í hverju prestakalli, af því hlýst
mikil blessun. Kunnugur
Sra ólafur ólafsson, fríkirkjuprestur,
átti 50 ára prestskaparafmæli 22. f. m. —
Var vígður að Selvogsþingum 22. ág. 1880.
— Vígslubræður hans: Árni Porsteinsson,
Einar Vigfússon, Kjartan Einarsson, Sig-
urður Jensson, biskup Pjetur, vígsluvottar
og líklega langflestir kirkjugestirnir allir
dánir. Breytist margt og hverfur á
skemmri tfma.
Sra ólafur verður 75 ára 24. þ. m., en
gullbrúðkaup geta þau hjónin haldið 7. þ.
m., svo að segja má að hjer sje skammt
á milli hátíða, en margar verða minn-
ingarnar frá svo langri og athafnarikri
æfi.
f Vogsósum var hann prestur árin 1880—
1884, síðan 9 ár í Guttormshaga og ónnur
9 ár í Arnarbæli, fríkirkjuprestur í Rvík
1903—1922 og í Hafnarfirði 1913—1930.
Sat á Alþingi 1891, 1901, og 1903—1907,
var ritstjóri Fjallkonunnar 1902—1904,
hefir skrifað og þýtt allmörg rit, og tckið
mikinn þátt í ýmsum góðum fjelagsskap,
eins og t. d. Dýraverndunarfjelagi og G.
T. Reglunni.
Hann er svo vel ern enn og fylgist svo
vel með í öllum áhugamálum þjóðarinnar,
að altof snemt er að fara nú að skrifa
ítarlega æfisögu hans, og þótt hann hætti
prestsskap að mestu í þ. m., er engin
hætta á að hann hætti að vinna að lút-
herskum kristindómi. Væri ekki ólíklegt
að hann notaði nú tímann til að gefa út
sunnudaga-lestrarbók, nógar yiun liann
eiga ræðurnar í slíka bók, eftir 50 ára
prestsskap, —• og vafalaust mundi hún
verða mörgum kærkomin.
Sra. Ólafur Ólafsson, præp. hon. frá Hjavð-
arholti, varð 70 ára 23. ág. sl. Eru nú liðin
45 ár síðan hann vigðist að Lundi í Lunda-
reykjadal, en 10 ár síðan hann slepti prests-
skap og fluttist frá Hjarðarholti til heykja-
vikur. Hann var prófastur Dalamanna í 15
ár og hélt uppi unglingaskóla í Hjarðarhofti
í 7 ár.
Pað var ánægjulegt að heimsækja sr. Ólaf
í Hjarðarholti. Heimilið prýðiiegt og gest-
risni mikil, og er ekki ofseint ennað þakka
sr. Ólafi fyrir gódar viðtökur oftar en einu
sinni.
Heimatrúbodið danska. í kosningadeilun-
um liðið vor var eitt blaðið að sjá ofsjón-
um yfir því að jeg hefði fjárstyrk frá heima-
trúboðinu danska. Jeg sinnti ekki um að
svara því þá, en tel þó rjett að geta þess,
eitt skifti fyrir öli, að það er liðin tíð.
Heimatrúboðið danska veitir hvorki mjer nje
öðrum hjerlendis, svo jeg viti. nokkurn
fjárstyrk nú, svo það þarf enginn að öfunda
mig njs aðra út af því.
Starfsmenn heimatrúboðsins í Danmörku,
eitthvað um 200, safna fje til fjelagsstarfs-
ins og stjórn fjelagsins sjer um allt starf
þeirra. En jeg hefl aldrei safnað neinu hjer-
lendis i því skyni, og ráðið alveg einn
starfi mínu að trúmálum, þau árin, sem það
veitti mjer fjárstyrk — alveg eins og jeg
gjöri enn í dag.
S. A. Gíslason.
Keðjubrjef eru sífelt á ferð, og sýnir það
hjátrú fólksins. Eitt þeirra erkallað »Kveðja
frá Flæmingjalandi*; á að senda það i 4 eða
5 staði. Fylgir því nafnaskrá þeirra, sem
greitt hafa fyrir því, og kann að vera ein-
hverjum til gamans að sjá í þeim hóp nöfn
»stæltra vantrúarmannac, sem þó eru svo
hjátrúarfullir. að þeir þora ekki annað en
afrita brjeflð, svo að »ógæfan nái þeim ekki
innan hálfs mánaðar*.
Á öðru »Keðjubrjefi«, sem á að senda 10
mönnum innan 10 daga, stendur neðst:
»Ðrottinn sendir«, og er ótuilegt að nokkur
gætinn maður fáist til að rita slíkt. Pað er
gott að hvetja menn til bænrækni, en »keðju-
brjefinc gjöra það ekki. Pau efla hjátrúna,
ef þau gjöra nokkuð. Best að brenna þau
eða endursenda.
Útgefandi: Sigurbjörn Á. Gíslason.
I’rentsm. Jóns Helgasonar.