Bjarmi - 01.06.1931, Side 7

B J A R M I
87
lag kaupi þær. Því aó það er alveg rjett,
sem Guðm. Friðjónsson s'egir í f.vr&reindri
grein:
»Þessi Vefarastefna er gamalær og'
andrömm og nefglitið, sem úr henni renn-
ur er grængult og gulgrænt og ættað eða
komið frá brjóstum, sem bera í sér og bor-
ið hafa andlega tæringu«. — Sje alt látið
afskiftalítió, glatast sæmd og heilsa fieiri
barna þjóðarinnar en þsirra 9 vesalings
stúlkna, sem lögreglan í Rvík rak nýlega
um nótt úr erlendu flutningaskipi — og
þeirra, sem sí og æ eru að heimsækja k,yn-
ferðissjúkdómalæknana. —
Kirkjan og útvarpið.
1 G. tbl. Bjarma frá 15. mars s.l. er »til-
laga uin útvarp« eftir síra Gunnar Árna-
son á Æsustöðum, par sem hann bendir
rjettilega á, að útvarpstíminn stendur ein-
mitt yfir pann tíma kvöldsins, sem hús-
lestrar hafa um langt skeið fram farið á,
og kvöldlestrar munu enn allviða vera
bafðir um hönd að vetrinum á sveita-
heimilum landsins.
Jeg vil taka undir pað með pessum
kristindómsvini, að pað væri illa farið, ef
íslenzka útvarpið yrði óbeinlínis til pess
að draga úr peiin góða, garnla sið, að enda
hin löngu vetrarkvöld til sveita með hús-
lestrum, án pess að veita daglega eitthvað
í staðinu snertandi trú og kristindóm.
Gera skal ráð fyrir hinu æskilegasta, að
útvarpstæki yrðu á hverju heimili lands-
ins, og pótt pað rnáske eigi aillangt í land,
er pað pó nú pegar orðið svo víða, að
sýnilegt er, að pað sem útvarpið flytur út
um land, hefir með tíð og tíma mikil áhrif
á menningu og hugsunarhátt pjóðarinnar.
Það skiftir oss pví miklu, hvernig til út-
varpsins er valið. Skal jiað pó eigi gjört
lijer að umtalsefni að öðru leyti en pví,
að taka undir [iað með háttvirtum grein-
arhöf., að æskilegt. væri að útvarpsráðið
athugi petta mál og gjöri pær breytingar
fyrir næsta vetur, að losa oss útvarpsnot-
endur við »grammófón-músik« og upplest-
ur gatnalla frjettabrjefa, sem nema 10—15
mínútum á kvöldi, en veiti oss í pess stað
kost á að hlusta jafnlengi síðast af út-
varpstímanum á eitthvað, sem hefji hug-
aan frá hinu hversdagslega, striti og glaumi
lífsins, og sem gæti orðið oss einskonar
kvöldbænir, er kæmu í stað húslestra, pví
jeg hefi ekki trú á pví, að margir af oss
loki íyrir útvarpið til að lesa kvöldlestra,
nje heldur hitt, að menn lesi alment á
undan eða eftir útvarpstíma, pótt peir
áður en útvarpið kom hafi haft lestra um
hönd. Það var ætíð gjört á peim tíma, sem
nú er upptekinn af útvarpinu. Hjá fjöld-
anum af fólki mundi petta vinsælt, en
gæti hinsvegar ekki orðið preytandi fyrir
neina, sem nokkuð vilja heyra viðkomandi
trúináluin, enda gæti petta orðið talsvert
fjölbreytt að efni til, t. d. stuttar hug-
vekjur, bænir, ritningargreina-upplestur,
sálmasöngur o. fl.
Þar sem jijóðkirkja vor enn pá nýtur
ríkisverndar lögum samkvæmt og útvarpið
er ríkiseign, væri [)að mjög tilhlýðilegt og
æskilegt, að útvarpið styddi pannig að
pví, að hafa sameiginlegar trúarvakningar
pessar fáu mfnútur daglega með öllum út-
varpsnotenaum að vetrinum. Geta pjón-
andi prestar kirkjunnar, sem áhuga bafa
á slíkum málum, stjrrkt petta með ýmsu
aðsendu, og að sjálfsögðu yrði petta að
vera undir algerðri umsjón guðfræðingár
sem hafa samrýmandi trúarskoðanir við
[ijóðkirkjuna. Hinsvegar yrði pað að úti-
lokast, að útvarpið flytti nokkuð pað, sem
talist gæti ái’ás eða móðgun við kirkju og
kristnihald |ijóðarinnar.
Enguin dylst pað, að pví miður eru til
peir menn, sem mótfallnir mundu pví starfi,
sem lijer um ræðir, en pað er full vissa,