Bjarmi - 15.02.1932, Blaðsíða 2

26
B JARMI
I belgjum þó vjer ei borið fáum
bjarma sólar í manna inni,
vjer kærleiks glitrandi geislum stráum,
ef glóð hans berum í voru sinni.
Og þannig fáum vjer bjarmann borið
og blessun sólar í voru fari,
sem geislum sólar ber vitni vorið
og vallarblómi og fuglaskari.
En sólarljósið, sem öllu er æðra
og andann vermir og hjörtun manna
og endurspeglast í muna mæðra,
er Mannsins sonur, það ljósið sanna,
með ástarhitann er alla vefur
og eymdir manna og syndir græðir,
úr böndum leysir og lyftir, hefur
vort líf til Drottins í vonarhæðir.
En ljósið hans vjer ei aðeins eigum
í inni hjarta vors sæl að bera;
en fyrir dýrðar þess mátt vjer megum
það mæra ljósið og' sjáífir vera,
og manna-heimi það láta lýsa
með lífsins orku og sigurblóma,
og hásöng Drottins æ hærra rísa,
í helgidómi hans vegsemd róma.
Kobe, Japan, 1 maí 1930.
N. S. Thorlaksson,
frá Stóru-Tjörnum í Ljósavatnsskarði.
Sra Steingrímur Thorláksson, fyrv. prestu'r í
Selkirk, Canada, var í heimsókn hjá syni sínum,
trúboðanum, austur í Japan, er hann orti þessi
ljóð. Rámu ári síðar las þessi sonur hans þau
fyrir heimilisfólkinu á Stóru-Tjörnum, eins og
áður hefir verið getið um í Bjarma.
------•>«><*-----
Brjefkaflar frá ólafi kristniboða, ritaðir um
áramötin, koma í næsta blaði. Honum líður vel,
og starfið gengur ágætlega.
Gjafir afhentar ritstjóranum:
í ki'istnlboössjóA: H. J. Núpsstað 15 kr., Kristni-
boðsdeild K. F. U. M. Vestm. 100 kr., Sjera
ó. V. Fellsmúla 15 kr., Kvenfjelagið Fjóla 5 kr.,
Frá Miðskógi 6 kr.
í jólakveðjiisjóö: Barnaskóli í ólafsfiröi 10 kr.,
1 Bolungavik 15 kr., Sr. ó. V. 5 kr.
Viðkynning og viðreisn.
(úr grein dr. Alfr. Th. Jörgensens í desember-
hefti »Dansk-Islandsk Kirkesag«.)
Tvenn hlutverk, bæði jafn b'essunarrík,
hafa fallið í vorn hlut, sem ferðast höf-
um til erlendra lúterskra kirkna eftir ó-
friðinn mikla. Annað þeirra var. að auka
þekkingu vora og þyggja andlega auðlego.
Oss Norðurlandabúum hættir til að
einangrast og hjakka svo í sama fari. Pví
er oss þörf þeirra andlegu áhrifa, sem
bæði fjölmennu kirkjurnar einkum á
Þýskalandi — og nýju baráttu, og' oft
þjáningakirkjurnar í nýju ríkjunum geta
veitt oss. - Jeg nefni t. d.: Prjedikun vor
þarf endurnýjunar við. — Fyrir ófriðinn
þótti mjer danskir prestar prjedika yfir-
leitt betur en þýskir prestar, en nú verð
jeg að segja gagnstætt um þann saman-
burð. Samband ríkis og kirkju, sem heita
má steinrunnið á Norðurlöndum, veitir eigi
af birtu frá erlendri reynslu. Þá má margt
læra til hvatningar og leiðbeiningar i
kirkjulegum framkvæmdum. En fyrst og
fremst verður glöggum gesti það andleg'
hressing og sálubót að kynnast því, hvernig
evangeliskir samtíðarmenn vorir verða að
líða og stríða í mörgujn löndum Norður-
álfu, en varðveita þó frið í stríði, og gleði
í þrautum, — frið og gleði, sem veröld
veitir ekki.
Hitt hlutverkið er að styðja trúbræður,
sem erfitt eiga. Árið 1922 hittust full-
trúar flestra evangeliskra kirkna í Norð-
urálfunni og þó nokkrir vestan um haf, í
missiónarhúsinu Bethesda í Kaupm.höfn.
Fundarefnið var að ráðgast um, hvernig
unt væri að hjálpa bágstöddum kirkjum.
Fundarmenn skiftust í tvo flokka, þeir
hjálpfúsu og þeir hjálparvana. Fulltrúi
hverrar kirkju átti að skýra frá, á fimm
mínútum, hjálparstarfi, eða hjálparleysi
sinnar kirkju.