Bjarmi - 15.02.1932, Blaðsíða 1

XXVI. árjr.
15. febrúar 1932.
4. tbl.
Æskuminningar.
i.
Jeg fæddist undir fjalli,
er freri nísti svörð,
og kalt í koti á palli,
og- kingisnjór á jörð,
og- næturgjóstur napur
og nætur- löng var -þraut,
en dagur líka dapur,
því dagsól var á braut.
f átján vikur var hún
á vakki bak við fjöll;
en bjarma engan bar hún
í bæinn heim á völl;
en þó að nepjan næddi
og nísti mannaból
og' inn um gættir æddi,
var inni hlýjmt sól.
I faðmi minnar móður
og mýkst við hennar brjóst
mig vermdi ástar-óður,
og ylur lífs mjer bjóst.
Við sól þá ól jeg aldur
og óx við hennar glóð,
mín fró var hennar faldur
mín fæða hennar ljóð.
Pað mjer er æ í minni,
í muna hlýjust sól,
í hjartans auðnu-inni
mitt yndisríka ból.
Þar hefir títt minn hugur
á helg'istundum áð.
Mjer aukist dáð og dugur
þar Drottins fyrir náð.
II.
í átján vikur ei sájst til sólar
sunnanverðu, í frægu skarði.
Skug'gavalda þá hæðir og hólar
háðir voru; hann ríkið varði.
En sólin hulin þó blessuð brosti
- í brún á fjallinu hinum megin.
Ei henni Skuggi með fönn nje frosti,
nje feig'ðaræði gat bannað veginn.
Því brosið hýra sjer braut á fjalli
fjekk búið niður með áning-hægri,
og' bjarminn dýri á stall af stalli,
þó stilt, sig færði á hverju dægri.
En er hann titraði túns á fæti,
við til hans hoppuðum glöð þann
daginn.
] æðum funuðu feg'inlæti. -
Við flytja vildum hann heim í bæinn.