Bjarmi - 01.08.1932, Side 3

BJARMI
115
Það er »vorkunnsemi«, sem hefnir sín
y;eysilega fyr en varir.*)
S. Á. Gíslason.
Mæður og barnakennarar.
------ Niðurlag'.
Þorsteinn á Borg' lætur bera út Helgu
fög'ru, og' Þorgéir Krafla er fluttur til
skógar, til að deyja. Það er krökt af slík-
um fyrirbrigðum í sögu forfeðra vorra
og annara heiðingja; rómverskir höfðingj-
ar hryggbrutu blátt áfram ungbörnin á
knje sjer og kcstuðu burt eins og hræi.
Og í Ilindúamusteri einu er líkneski af
Shiva, sem nístir trjespjóti gegnum nak-
inn barnslíkama. Og Bud'dha segir: »Mjer
hefir fæðst barn og hlekkur er á mig
lagður.« En Jesús frá Nazaret segir:
»Leyfið börnunum að koma til mín og
bannið þeim það ekki, því slíkra er himna-
ríki.« Og aftur segir hann, að mann-
eskjurnar verði að vera eins og börn, til
ao eignast himnaríki.
Og' einmitt á vorum dögum, þegar um-
hyggjusemin fyrir barninu, lífi þess og
heilsu, uppeldi þess alls og andlegum og
líkamlegum þroska, hefir komist það
hæðst, sem sögur fara af, þá getur eng-
um manni, sem hefir opin augun, dulist
það, að öll þessi umhyggjusemi fyrir börn-
unum líkama þeirra og sál á dýpstu
og- fyrstu upptök sín undir hinum mildu
hjartarótum frelsarans. Jesús frá Naza-
ret hefir fundið ungbörnin börnin og'
æskuna og gefið veröldinni.
*) Peir, sem þýsku lesa, œttu að kynna sjer
eitthvað af þessum bókum: Wider die Gottlos-
ip;kfeit«, eftir prófessor dr. Iljin," 3. útg. 0,95
mörk, »Lenin anti Christus«, eftir K. Themel,
1,90 m„ »Deutsche Todesweg«, eftir dr. Neusatz
u. D. Erka, 3 m. »Das Ewangelische Deutsch-
land« flytur kirkjulegar frjettir vikulega og að
staðaldri ýms brjef frá Rússlandi, útgef, er
Ewangel. Preszverband, Berlin. Verð 2 mörk á
ársfjórðung.
Það er því eðlilegt, að íslenska þjóðin
hrökkvi við, þegar ekki er hægt að finna
annað út úr yfirlýsingu kennai'afundar-
ins en það, að heil kennarastjett skilji ekki
þetta, að fyrst og' fremst ber að leyfa
börnunum að koma til Jesú. En þeim er
nokkur vorkunn. Fyrst og fremst er það,
að þeir telja sig, sumir að minsta kosti,
ekki í lærisveina.hóp Jesú frá Nazaret.
Þótt þeir hafi verið skírðir og fermdir til
nafns Jesú Krists, sem hans lærisveinar,
geta þeir vel afneitað honum um skeið,
eins og Pjetur, eða svikið hann alveg', eins
og Júdas. Og það er góðra gjalda vert, að
slíkir kennarar vilji ekki hafa með hönd-
um kristindómsfræðslu barna, það er æfin-
lega liætt við, að menn geti ekki verið
hlutlausir í þeim efnum. En vitaskuld get.a
ekki kristnar mœður trúað slíkum vnönn-
um fyrir börnum sínum.
Sumir eru velviljaðir í orði, en afskifta-
lausir í verki og leyfa hávaðamönnum að
ráða of miklu, eins og ekkert liggi á að
leiðbeina börnunum til frelsarans. Má
margt um það segja og varla vægara, en
að þeir sjeu seinlætismenn í hugsunum og
ekki hugkvæmir um hagsmuni æskunnar.
Og loks eru þeir þar á öndverðum meið
við Jesú frá Nazaret, allra besta uppeld-
isfræðing liðinna og líðaridi tíma, og síð-
ast en ekki síst, við íslenskar mæður og
móðurhjartað. En það er nú svo með
mannshugann, mentunina, þekkinguna,
(eins og Bourdillon segir), að þó að ment-
unin og nóttin hafi þúsund augu, og' dag'-
urinn og- mannshjartað aðeins eitt, að þeg-
ar sólarljósið hverfur af himninum, færist
myrkur yfir alt sem lifir, og þegar æskan
hverfur, deyr alt sem lifði.
Og' okkur skilst, að íslenskar mæður —
íslenska kvenþjóðin — sje hjer að berjast
fyrir lífi barna sinna, fyrir framtíð lands
og' þjóðar. Og við trúum ekki öðru, en að
íslenska kennarastjettin verði samhuga
íslensku kvenþjóðinni í því, að leiða börn
til Jesú, því af því stafar blessun, bæði