Bjarmi - 01.08.1932, Blaðsíða 5

BJARMI
117
Sanniasi bidnr um ölmusu.
Musteri og goðavagn í Georgsborg í Madras.
Um daginn mætti jeg þeim 18 í hóp,
alnöktum að kalla, dulu höí'öu þeir bundið
«m sig og helgár perlur voru á hálsbandi
þeirra. Makaðir voru þeir »helgri« ösku
og hárið í flyksum eða klessum. Kúamykju
var hnoðað i hverja hárflyksu. — Kýrin
er helg í augum Hindúa og allt »heilagt«,
senr frá henni kemur. — Þeir gengu sam-
an 2 og 2 og gatan var mjó, svo að það i'ór
hrollur um mig. Þeir bera með sjer merki
ýmsra lasta oft og einatt og formæla þeim,
sem lítið gefa, og eru því margir hræddir
við þá. Margoft veltir sjer einhver þeirra
eftir götunni, á það að tákna sjálfsafneit-
un, að nota ekki fæturna, en betlibollinn
minnir á annað.
Aðrir Sanníasíar eru í skikkjum, á lit-
inn eins og tígulsteinar; eru í þeim hóp
bæði karlar og konur, sem leita velþókn-
unar guðanna í fullri alvöru.
Musterin eru mikil og fögur tilsýndar,
— en þeim, sem athugar myndirnar, sem
»prýða« veggina, hlýtur að blöskra ljótar
myndir úr sóðalegum goðsögnum þeirra.
Við hvert musteri er haldin ein stór-
hátíð árlega og margar smærri. Á stór-
hátíðinni er aðal skurðgoð þess musteris
borið um borgargötur í afarmiklum burð-
arstól eða því er ekið á vagni, sem er svip-
að litlu hofi (er einn þeirra á 2. myndinni).
Þeir eru svo þungir, að »aktaumarnir« eru
járnhlekkir, en altaf fást nógir til að
draga.
Jeg hjelt framan af, að engir sintu
þessu aðrir en þeir, sem eru allra fáfróð-
astir - en nú veit jeg betur. Það er ekki
langt síðan, að jeg var gestur á vel ment-
uðu Ilindúaheimili. Um kvöldið var skurð-
goði ekið fram hjá húsinu. Sonur hús-
bóndans, háskólagenginn málafærslumað-