Bjarmi - 15.07.1933, Blaðsíða 8

112
B J ARMI
en sá, sem hann sjálfur hefir opnað okkur
með sáttargjörðinni og endurlausninni í
Jesú. Einmitt þetta er hinn óviðjafnan-
legi boðskapur guðspjallanna, að Guð kem-
ur til okkar að fyrra bragði og án tilverkn-
aðar okkar og býður okkur sátt. Hann
hefir af einskærri náð brúað djúpið á
milli sín og mannanna, hann hefir vitjað
okkar, sem með engu móti gátum nálgast
hann. — Petta er leyndardómur guðs-
opinberunarinnar og friðþægingarinnar.
Fagnaðarerindið neitar þeim möguleika,
að við getum að nokkru leyti bjargast
upp á eigin spýtur í sáluhjálparefnum.
Því aðeins er Guð Guð vor, að hann hjálpi
og verði okkur allt í öllu. 1 þessu er aðal-
munur kristindómsins og allra trúarbragða
annara fólginn. öll önnur trúarbrögð
byggja frelsunina á mannaverkum, eigin
rammleik, verkarjettlæti, án breytingar á
persónulegri afstöðu til Guðs. Og í þeirri
villu vaða guðspekingar, andatrúarmenn
flestir og skynsemitrúarmenn. En í fagn-
aðarerindinu hefir Guð opnað okkur allt
aðra leið, að verða hólpnir af náð fyrir
trú. »Fyrir því er það af trú,til þess að það
sje af náð.«
»Án Guðs náðar er allt vort traust
óstöðugt, veikt og hjálparlaust.«
Fyrsta sporið til þess að eignast lífið 1
Guði og verða sáluhólpinn er einmitt ao
hætta að treysta sjálfum sjer, en leita
ásjár hjá Guði. Við eigum enga heimtingu
á fyrirgefningu. Sjálf getum við ekkert
gjört til þess að bæta fyrir brot umliðinna
æfiára nje breyta syndum spilltu eðli
okkar.
Faríseinn gætti þess ekki, að í helgi-
dómi drottins er alls ekki að því spurt,
hverjar kröfur við gjörum til annara
manna, og að þar hjaðnar sjálfsálit og
hroki, og hverfur eins og skuggi fyrir sól.
En hann gjörði sig sekan í því hvoru
tveggja, fyrst að leggja mat á gjörðir sín-
ar sjálfur, sem hann hefði þó átt að vita,
að Drottni einum bar, og því næst nota
rangan mælikvarða, nefnilega dæmi ann-
ara. Hann þakkar Guði fyrir, að hann er
ekki eins óg þessi tollheimtumaður, en gæt-
ir þess ekki, að hjer standa allir á jafn-
sljettu, og að hjer gildir ekki annað mál,
en það, sem Drottinn mælir með. Drottinn
lítur á hjörtun; þá hverfa ytri yfirburðir
og er best að »hver einn gái að sjálfum
sjer«; þá verða menn náðarþurfa og fá
næg bæna efni; þá verður mönnum ósjálf-
rátt að segja með Hallgrími Pjeturssyni:
»Allt hefi jeg, Drottinn, illa gert, allt það
að bæta þú kominn ert.«
Því hefir bæn tollheimtumannsins orðið
ótal mörgum til blessunar, að hann kann-
aðist í auðmýkt við syndir sínar fyrir Guði,
og byggði traust sitt eingöngu á óverð-
skuldaðri náð hans.
Berum ekki við að treysta eigin verð-
leikum, við höfum engu fremur ástæðu til
þess, en ræninginn á krossinum. En kom-
um til Guðs í Jesú nafni, alveg eins og við
erum, því náð hans nægir.
»Á bjargi föstu byggir sá,
er byggir Drottins miskunn á.«
Öl. Ól. kristniboði.
-----•><£><•--
Hvaðanæfa.
Sra Oktaríus Thorláksson kristniboði skrifar
frá Japan í vor sem leið (22. júni), að hann hafi
orðið fyrir miklum vonbrigðum, er hann kom
aftur til Japan, að þvi er snerti kristilegan
þroska safnaðanna í Kobe og starfið hafi verið
ærið erfitt síðan. Oft minnist þau hjónin Is-
landsdvalar sinnar sumarið 1931, og þegar þau
spyrji börnin, hvar þeim hafi þótt skemmtilegast
erlendis, segi þau jafnan tafarlaust: »Lang-
mest gaman að ferðast á íslandi.« — Pau biðja
öll Bjarma að flytja kærar kveðjur til allra
vina sinna og málkunningja á Islandi. Áritun
þeirra er: Rev. S. 6. Thorláksson, 33 Kamitsu-
tsui, 7-Chome, Kobe, Japan.
Ritstjóri: S. A. Qíslason
PRENTSMIÐJA JöNS HELGASONAR