Bjarmi - 15.04.1934, Blaðsíða 2

56
BJARMI
leg’t, að slíkt vígi (gegn hinni útlendu af-
neitunarguðfræði) var síðast reist innan
stúdentahreyfingarinnar, þar sein fyrir var
stórt og voldugt fjelag: Norske studentefs
kristelige forbund. Par hafði allt kristi-
legt starf meðal stúdenta átt sín upptök
síðan 1899, þar höfðu Mott og Wilder
haldið hinar eldheitu ræður sínar til
norskra stúdenta um »full surrender« (al-
gert afturhvarf). Petta fjelag stóð fyrir
sumarfundunum, það hafði sambandið við
alþjóðahreyfinguna í sínum höndum, það
hafði haft forgöngu í mörgum umfangs-
miklum og mikilvægum framkvæmdum,
eins og t. d. hjálparstarfseminni 1920 til
hjálpar nauðstöddum stúdentum í Mið-Evr-
ópu og fjársöfnuninni til starfsemi Nans-
ens í Litlu-Asíu 1923. Gamla fjelagið
hafði allt.
Og þó var margt, sem hlaut að hafa
óþægileg áhrif á trúaða stúdenta. Allur
andinn í fjelaginu var svo ólíkur því, sem
þeir áttu að venjast í öðrum kristilegum
fjelögum.— -— — Og þar á ofan hættisc
svo það, sem var enn verra, að ráðandi
nrenn innan fjelagsins voru aldamótaguð-
fræðingar. Samvinna við þá gat ekki hafl
annað eða meira í för með sjer en »fjör-
ugar umræður meðan vindlingarnir glóðu«,
eins og einn stúdentanna komst að orði
í »Stúdentablaðinu«.
Þeir voru því margir, sem fundu þrá
hjá sjer eftir einhverju meiru. Og árið
1919 var skipuð nefnd til að koma á fót
sumarfundi fyrir nemendur Kristilega
menntaskólans. Pað varð þó ekki úr fram-
kvæmdum það sinn, vegna ýmsra erfið-
leika. En 2—6. júlí 1921 var haldinn sum-
arfundur á Haugetun-æskulýðsskóla »fyrir
fyrverandi og núverandi nemendur Kristi-
lega mentaskólans«. Var dagskrá fundar-
ins samin með það eitt fyrir augum, að
þátttakendurnir gætu sjeð krossinn — og
valið. Ræðumenn voru meðal annars próf.
dr. Hallesby, sra Joh. Wislöff, rektor H,
Hoeg o. fl. Árangurinn af þessum fundi
var svo góður, að næsta sumar, 1922, var
haldið Norrænt mót fyrir stúdenta og
menntaskólanemendur á biblíulegurn
grundvelli<í. Pá tóku 50 sænskir stúdentar
þátt í fundinum. Síðan hafa þessi nor-
rænu mót verið haldin á hverju sumri, til
skiftis í Noregi, Svíþjóð og' Finnlandi, og'
aðsóknin hefir farið stöðugt vaxandi, svo
þátttakendur hafa verið 500 -600. Pað eru
ekki skemmtanir og heldur ekki íþróttir,
sem draga háskóla-æskuna að þessum mót-
um; þar er ekkert á boðstólnum, nema orö
krossins, hoðskapurinn um synd og náð.
Og margar hungraðar sálir hafa fengið
saðningu.
Hópurinn varð sífellt stærri, sem hafði
öðlast trúna á krossinn á þessum sumar-
fundum, og nú vaknaði sú spurning hjá
þeim: hvers vegna getum vjer ekki einnig
í kristilega stúdentastarfinu í Oslo safn-
ast saman á uppbyggilegum grundvelli,
hvers vegna getum vjer ekki einnig með-
an vjer erum við námið í háskÖlanum ein-
beitt huganum að því eina nauðsynlega?
Og svo kom úrslitastundin. Pað var ekki
aðeins þessi hópur sem fann, að ástandið
var óþolandi eins og það var. Aldamóta-
guðfræðingarnir voru einnig- mjög óánægð-
ir. Og' frá beggja hálfu komu fram kröf-
ur um »hreinar línur«. Allar samkomulags-
tilraunir misheppnuðust, og' haustið 1923
rann úrslitastundin upp. Biblíutrúarmenn
innan fjelagsins gerðu þá lokatilraun til
að endurbæta það samkvæmt sinni stefnu,
og þegar kjósa átti formann, fengu þeir
próf. dr. Hallesby til að vera frambjóðandi
þeirra. Hinir svöruðu þá með því að gera
dr. Kristian Schjelderup að sínum fram-
bjóðanda, en hann er róttækasti aldamóta-
guðfræðingurinn, sem Noregur hefir eign-
ast. Orslitin voru þau, að Schjelderup var
kosinn með eins atkvæðis meiri hluta.
Þá sögðu Biblíutrúarmenn sig úr fjelag-
inu, og 12. mars 1924 stofnuðu þeir svo
nýtt fjelag, sem þeir kölluðu: »Norges
kristelige studentlag«. 1 lögum fjelagsins