Bjarmi - 01.11.1934, Blaðsíða 3

161
BJARMI
að lokað sje bryggjum og hafnarvirkj-
um að nóttu til í aðalkaupstöðum lands-
ins.
3.1 framhaldi af þessu og í tilefni af þeirri
staðreynd, hve börn á fermingaraldri
eru fáfróð í kristilegum efnum, sem staf-
ar af því að of mikið er dregið úr krist-
indómskennslu í skólum, en aðrar náms-
greinar settar til meiri áherslu við nám-
ið, og því börnum gert of erfitt fyrir
að læra kristinfræði vel, sem þó er lífs-
nauðsyn, til þess að fá vel kristna upp-
vaxandi kynslóð, vill fundurinn skora á
fræðslumálastjóra og samfundi presta og
kennara að vinna að því að kennslu-
stundum í kristnum fræðum sje fjölgao
í barnaskólunum.
Ennfremur leggur fundurinn til, að
kennsla í kristnum fræðum verði tekin
upp í Gagnfræðaskólum, Hjeraðsskólum
og Kvennaskólum landsins, til þess að
þekking æskulýðsins í kristnum fræðum
megi aukast.
Þessi tillaga kom fram eftir umræður
um kirkjugarða:
Alm. fundur presta og sóknarnefnda
í Reykjavík 1934 skorar á kirkjumála-
ráðuneytið að annast um að framfylgt
sje lögum og reglugerðum um kirkju-
garða.
Ennfremur að ráðuneytið sjái um að
hluteigendur geti snúið sjer til ákveðins
manns, sem þekkingu hefur á þessu máli,
um allar nauðsynlegar upplýsingar, svo
umbóta megi vænta í þessu efni nú
þegar.«
Allar þessar tillögur voru samþykktar
í einu hljóði.
Kosin voru til að undirbúa næsta fund
að hausti:
Sigurbjörn Á. Gíslason Reykjavík,
Ölafur B. Björnsson kaupm. Akranesi,
Sigurbjörn Þorkelsson kaupm. Rvík,
Halldóra Bjarnadóttir ritstj. Hlínar Rv.,
Sra Þórður ölafsson Rvík,
Sighvatur Brynjólfsson tollþjónn Rvík,
Sigurður Halldórsson, trjesm.meist. Rv„
Jóel Ingvarsson skósmiður Hafnarfirði,
Guðrún Einarsdóttir frú, Hafnarfirði.
Um díakónissustarfið
erindi flutt á sóknarnefndafundinum
eftir Oddfriði Hákonardöttur frá
Reykhólum, díak&nissu.
Díakóni er grískt orð, sem þýðir þjón-
usta. Díakónissa er kona, sem hefur feng-
ið sjerstaka köllun til kirkjulegrar þjón-
ustu, hún er send af kirkjunni til að vinna
í söfnuðinum. Þannig- hefur það verið frá
fyrstu tímum, og' er enn þann dag í dag'.
Til þess að geta skilið díakónissu-köllunina
hvað felst í henni, og hvað hlutverk
liennar er, verðum við að skygnast inn í
sögu þessa starfs, sem er jafn gamalt
kirkjunni.
Það er sagt: »Kristindómurinn er svar
frá himnum við dýpstu þrá jarðlífsins«.
Hlutverk vort er þó ekki það eitt, að
standa og horfa til himins, þaðan sem
kristindómurinn er kominn; vjer verðum
að athuga þann heim, sem við lifum í, og
sem þarfnast hjálpræðis í Jesú Kristi. —
Vjer, sem höfum hlotið þá náð, að vera
fædd og uppalin í kristnu landi, eigum
erfitt með að meta þenna fjársjóð, sem
vjer höfum hlotið í fagnaðarboðskap
Krists. Að vísu hafði bæði hinn gríski og'
rómverski heimur sín siðferðisboðorð, og
hafa máske náð því takmarki, sem menn-
irnir geta náð af eig'in mætti. En af nátt-
úrunni erum og verðum vjer eigingjörn,
þangað til kærleikur Guðs fær breytt oss,
sá kærleikur, sem er fólginn í að hjálpa
öðrum. Ileiðindómurinn hefur á öllum tím-
um fyrirlitið að þjóna, og' talið þjónustuna
niðurlægingu fyrir frjálst fólk. Þetta er
vel skiljanlegt, því af náttúrunni elskar