Bjarmi - 15.04.1936, Blaðsíða 4

B J A R M I
32
íiianni sæmilega líí'skoðun, en ör-
ugga fullvissu, um freh-i til hcmda
si/ndurunum veitir hún aldrei og
tónn hennar: »Eg álít«, er [x>ku-
kennt fálm gagnvart opinberun
GuðS og orði, sem var og er og
verður — óumbreytanlegt frá
eilífð til eilífðar, — hvort sem
frjálslynda guðfræðin setur sinn
»vj'sindalega« löggildjngarstimp-
il á |>að eða ekki. Pessi opinber-
un hefir þrýst sér inn í líf mitt
og frelsað mig frá valdi dauð-
ans og djöfulsins. Hún hefir
svipt burt minni eigin guðshug-
mynd og veitt mér samfélag við
Guð, fyrir friðþægingu Jesú
Krists, sem er hinn eini vegur
til Guðs. Ég hefi tekið á móti
þessari gjöf Guðs, sem hreif mig
í rá því að skoða og skoða, sífellt
að ,skoða, yfir í það að taka á
móti og frelsast.
fig er »þröngsýnn« af því að
ég samkvæmt Guðs heilaga orði
hefi sannreynt, að ég' er synd-
ugur rnaður útik>kaður frá sam-
félagi við Guð, nema ég tileinki
mér þá náð Guðs er hann veitti
mér með því að Jesús Kristur
dó fyrir mínai' syndir, svo ég
a.*tti rétt til eilífs lifs og synda-
fyrirgefningar fyrir hið full-
komnaða endurlausnarverk
hans.
Ég er »þröngsýnn« af því
að ég er þess fullviss, að
sú mapnlega hugsunarflækja,
sem nefnd er frjáíslynd guð-
fræði, en er í raun og veru
geymslustaður allra þeirra trú-
arskoðana, sem hafna hinni
einu algildu opinberun Guðs í
Jesú Krist, er mér álíka, örugg-
ur grundvöllur fyrir frelsun sál-
25
tók hann ekki í hana, en hneigði sig aðeins og
skundaði aftur til skógar.
Hann hugsaði skýrt og skarplega á heimleið-
inni, því að það sem hann gerði fyrir Elsu, varð
hann að gei-a vel, hið eina, sem hann mátti
gera fyrir hana, hið eina, ,sem hana langaði að
hann gei'ði fyrir hana.
Hann var róleg'ur hið ytra, þegar hann kom
inn í stofu Eiríks.
»Ég er hræddur um að þú sért hissa á |>ess-
ari einkennilegu framkomu hjá mér og með
réttu,« sagði hann, en Eiríkur greip fram í fyr-
ir honum.
»Nei, ég skil þig vel,« svaraði Eiríkur þung-
búinn á svip. »Við getum báðir tekizt í hendur,
því að við höfum báðir verið dregnir skamm-
arlega á tálar.«
»Ekki báðir, heldur aðeins ég.«
»Það gerir liana ekki betri í mínum augum,
að hún valdi mig' að síðustu og .hafnaði þér, en
þó hún hefði gert hitt. Hún er að minnsta kosti
svikari.«
»Nei, Eiríkur hún hefir ekki dreg'ið mig á
tálar, það er mín eigin ímyndun, sem hefir gert
það. Ég hefi verið kjáni, maður getur ekki á,sak-
að hana fyrir það.«
Eiríkur horfði efablandinn á bróður sirin.
»Þú talaðir ekki svona í gær,« sagði hann.
Jesú, sem hefir gefið keisaran-
um tilefni til þess að gefa út
slíka tilskipun. Ef þessi skoðu.n
reynist rétt, er þessi áletrun frá
Nazaret elzta sönnunin, utan
Biblíunnar, fyrir upprisu Jesú.
Jöhann Hannesson:
Til trúmanna og trúleysingja.
Svar við »Trú og trídeysi« eftir
Pétur G. Guðviundsson.
Þegar P. G. G. hélt erindi sitt
í útvarpið fyrir skömmu um
»Trú og trúleysi« vakti j>að þeg-
ar í stað mikið umtal og megna
andúð allra hug'sandi manna.
Síðan hefur erindið verið mjög
hrakið og þótti mörgum trúleys-
ið veita fyrirlesaranum lítinn
þrótt í trúmálaumræðunum um
daginn, er margir undruðust
hversu lítið hann hafði fram að
færa sínu máli til stuðnings. —
Eitt a,f því bezta, sem lagt hef-
ur verið fram í þessu máli,
er jiessi bæklingur Jóhanns
Hannessonar, þar sem hann
hrekur erindi P. G. G. svo að
segja lið fyrir lið með sterkum
rökum og af miklum lærdómi
og snýr vörninni upp í sókn og
hvetur alla vini trúar og siðgæð-
is að gera meiri alvöru úi' sinni
trú og fylkja sér af lífi og sá!
rneð Kristi — opinberun Guðs.
Vér hvetjum alla þá sem með
j>essu,m málum vilja fylgjast að
lesa j>ennán litla bækling.
Arið Í933 gáfu mótinælendur í
N.-Ameríku 14 milj. dollara ti: heiö-
ingjatrúboðs.
26
»Þá var ég ekki með sjálfum mér; nú veit ég, j
hvað ég' segi.«
»En undrun ]>ín var svo ósvikin, að |>ú hafðir
auðsjáanlega ekki hugmynd um annað en að
hún væri einlæg við J>ig.«
»Maður á svo auðvelt með aö trúa j>ví, sem
maður vill trúa, og svæfir sig með tálvonum,«
sagði Hjálmar og leið hræðileg'a hið innra meö
sér yfir því að neyðast til j>ess að lýsa yfir því,
að hann væri kjáni, sem ímyndaði sér hitt og
j>etta, sem alls ekki var. En hann varð að efna
loforð sitt við Elsu, hvað sem það kostaði.
Eiríkur stóð á fætur og gekk alveg að Hjálm- ;
ari. —
»Heíir ekkert J>að verið í framkomu, hennar, ;
sem kom þeirri hugmynd, inn hjá }>ér, að hún
elskaði þig?« spurði hann.
»Nei,« svaraði Hjálmar hiklaust.
Hann vissi að ha.nn var að segja ósatt, og aö
það var rangt, en hvað var hann að spyrja um
rétt og rangt á J>essu augnabliki? Elsa var hið
eina, sem var í huga hans.
Það birti yfir svip Eiríks.
»Er J>að áreiðanlegt?« spurði hann, og var
enn þá í vafa.
»Já,« svaraði Hjálmar jafn ákveðinn og áður.
»Svo að hin vingjarnlega framkoma hennar
gagnvart þér hefir verið alveg' saklaus? Hún
ar minnar eins og ókerfisbundn-
ar íþróttaiðkanir, sem líka eru
fundnar upp a.f mönnum.
Ég er »I>röngsýnn« af j>ví mér
ofbýður framboð það á guðshug-
myndum og nýjum kenningum,
sem orðið er í því musteri, sem
á að geyma. vitnisburðinn um
opinberun Guðs, föllnu mann-
kyni til frelsunar.
Það líf, sem Guð hefir gefið
mér í fíamfélaginu við sig, mun
ég reyna að nota til I>ess að hinn
j>röngi flokkur hinna *»þröng-
sýnu« megi au.kast sem mest.
Lofaður sé Jesús Kristur!
Bjarni Eyjólfsson.
Ný sönnun?
Á marmaraplötu einni í Naz-
aret hefir fundizt tilskipun á
grískri tungu frá rómverska
keisaranum Caligula, og hefir
kaþólski guðfræðingurinn dr.
Loetsch nú lagt mjög merkilega
þýðingu inn í áletrun þessa.
Próf. Loetsch heldur jm fram,
að j>essi keisaraJega tilskipun sé
svar við spurningu frá Pontíusi
PíJatusi. 1 tilskipuninni er þeim,
sem raskar grafarfriðnum Jiót-
að dauðarefsingu. Það eru taldir
u.pp marg'ir möguleikar með
mörgum hætti, hvernig hægt sé
að raska grafarfriðnum. Sér-
staklega er, að viðlagðri dauða-
refsingu, bannað að brjóta upp
gröf, velta steininum frá og
fjytja, hinn látna burt til ánnars
staðar. Að áliti fræðimannsin.s
getur það einungis verið boð-
skapur postulanna um upprisu
För til Palestínu, frh.
Seinna urn kvöldið var okkur
gengið inn fyrir gömlu borgar-
múrana, og inn í J>ann hluta
borgarinnar, sem vanalega er
átt við, j>egar talað er um Jerú-
salem, hér heima.
Eins og áður er frá sagt, var
stjörnubjartur himinn og tungls-
Jjós, og' urðu því byggingar borg-
arinnar, við birtu tunglsins Jivít-
ar að sjá, sem dagur væri. Sök-
um þess hve götur þar eru
þröngar náði tunglsljósið víða
ekki nema, niður á miðjai’ hliðar
húsanna, öðru megin götunnar;
var j>ví mjög skuggsýnt j>ar sem
við gengum.
Göturnar eru, hlaðnar og' ó-
sléttar, og víða með þrepum eins
og tröppur.
Er mér var gengið niður af
einni slíkri tröppu, lenti ég með
vinstri fótinn nokkra I>uml. frá
liöfði Araba nokkurs, sem J>arna
hafði lagt sig til svefns, en ég
vegna myrkursins sá ekki.
Þóttumst við lánsamir að hafa
ekki hrifið hann út úr drauma,-
landinu, á svo voveiflegan hátt,
því ekki áttum við það vúst, að
1 hann hefði kunnað okkur þakk-
: ir fyrir.
; Ekki könnuðumst við við neitt
af J>ví, sem við sáum j>arna um
kvöldið, enda fórum við ekki.
langt. Hittum við í einni göt-
unni enskan lögregluþjón, vísaði
hann okkur leið að næsta hliði,
sem var Jaffa hliðið, Fórum við
síðan heim til gistihússins.
Árla nsesta morgun risum við
úr rekkju. Ot um gluggann á her-
berginu, blasti viðokkur suxlvest-
urhluti borgarinnar, svei.paður
geislum morgunsólarinnar.
Elckert staðarheiti á jörðu
kveður við dýpri tóna í sál vorri,
en borgin á fjallinu, liátt upp á
toppi Zíonai'.
Vakna, Zíons verðir kalla,
ó, vakna, hljómar röddin snjalla,
þú Jerúsaleni, borj; Guðs briitt.
Milljónir pílagríma hafa séð
]>ig, og' milljónir manna um alda-
raðir hafa þráð að sjá þig. Þú
Jiefir verið viðfangsefni æsku-
drauma vorra, sem þeir hafa
sveipað logandi geislabaug gulls
og purpura.
Daginn byrjuðum við með því
að fá okkur morgungöngu. og'
voru þá árvakrir kaupmenn að
opna búðir sínar, og blaðastrák-
ar að selja morgunblöðin, sem
flest voru prentuð á hebreska
tungu-
Eftir morgunverðinn, var svo
lagt af stað frá gistihúsinu í
smáhópum, og var leiðsögumað-
ur með hverjum. Gengum við
inn um Jaffa hliðið, og eftir
götu, sem heitir Davíðsstræti.
Fórum við félagar nú a.ð kann-
ast við okkur frá I>ví kvöldinu
áðu.,r. Frh.