Bjarmi - 15.11.1936, Síða 1

22. tölublað
Reykjavík, 15. nóv. 1936
30. árgangur
23. sunnud. e. Trinitatis, (Matth. 22., 15.—22.)
Hvað gefur þú Guði?
Eftir Leif Flörenes, stud. theol.
Jasú frá Nazaret gekk u,m,
borg' úr borg-, og' gjörði gott og
hjálpaði öllum, sem hann mætti.
Hann sýndi css, hvernig lifa a
lífinu: í þjónustu. fyrir Gið og
menn, En hin.ir trúhneigðu Gyð-
ingar væntu hvorki né óskuðu
eftir slikum Messíasi. Peir vildu
fá miann sem varpaði rómverska
okinu af þeim og gæí'i landinu
frelsi. Þess vegna, vildu þeir
losna. við þennan undarlega Naz-
area, son smiðsins. Fyrir stuttu
höfðu Farísearnir reynt ao
handtaka hann, þegar þeir
iu'ndu, að broddinu.m í líking-
um Jesú var beint gegn þeim.
En það hafði misheppnazt. Nú
vilduí þeir veiða, hann í hans eig-
in orðum, Spurning er lögð fyr-
ir Jesúm: »Leyí‘ist að gjalda
keisaranum skátt eða ekki?«
Fljótt á litið gat þetta virzt vera
mjög saklaust, en, það va,r hættu-
leg og undirferlisleg spurning.
Ef Jesús svaraði já, myndi hann
fá hina föðurlandselsku Gyðinga
á móti sér. Hann mundi vetða
ákærður fyrir Gyðingunum sem
föðurlandssvikari. Ef Jesúshefði
sagt nei, hefði orðið árekstur
milli hans og rómversku yfir-
valdanna. Menn mundu. ákæra,
hann fyrir Rómverjum sem upp-
reisnarmann,
Farísearnir sendu nokkra af
lærisveinum sínum til Jesú á-
sarnt Heródesarsinnum. Hinir
síðarnefndu höfðu. a.ll,t aðra
stjórnmálaskoðun; en, þegar um
það er að ræða. að handtaka og
losna, við Jesúm þá rétta, allir
flokkar hver öðrum bróðurbönd.
-— Júdas, stofnandi Zelótaflokks-
ins, hafði áður svarað spurning-
unni um hvort gjalda ætti skatt
neitandf. Menn bjuggust líka við
að Jesús myndi svai-a á sama
hátt og’þá höfðu þeir gott tæki-
færi til þess að ákæra, Jesúm
f.vrir uppreisn, gegn keisaranum
og útrýma honum á þann hátt,
En Jesús sér strax hvað í
spurningu þeirra felst. IJann sér
alltaf í gegnum alla hræsni og
alla óhreinskilni. Hann lyftir ölju
upp á æðra, svið og slær vopnin
úr höndum andstæðinganna.
Menn bjuggust við að hann segði
já eða nei, annaðhvort — eða.
Jesús svarar hér með bæði —
og. Sýnið mér skattpeninginn,
segir hann. Myri"d keisarans og
yfirskrií't er mótuð í peninginn.
Þá svarar hann: Gjaldið keisar-
anum það sem keisarans er: Með
því að viðurkenna og nota róm-
versku myntina, hafa Gyðingar
viðurkennt keisarann sem sitt
veraldlega yfirvald. Þessvegna.
eru þeir skuldbundnir til þess að
iippfylla þær skyldur, sem því
fylgja. 1 veraldlegum efn-um
voru,' þeir skuldbundir til þess
að sýna i'ómverska keisaranum
hlýðni, en í andlegum efnum aft-
ur á móti Guði, Jesús leggur á-
hersluna á hið. síðara, gefið Guði
j)að sem Guðs er. Hér e.r hið þýð-
ingarmesta, en sá sem gjörir
þetta mu,n þar af leiðandi einn-
ig g'jalda. keisaranum það sem
keisarans er. Kristinn maður er
auðvitað góður borgari, sem
geldur skatt og uppfyllir skyld-
ur sinar. Það er aðeiirs til ein
undantekning. Það er þegar vilji
keisarans í‘er í bága við vilja
Guðs, þá ber kristnum manni
fremur að hlýða Guði en mönn-
um, hvað sem það kann að kosta
hann, (Post. 5, 29).
Gefið Guði það sem Guðs er. I
jnessari stuttu setningu liggu.r
eiginlega svar Jesú. Allt annað
er undir joví komið. Hvað eigum
vér að gefa, Guði? Á Guð nokk-
urn eignarétt á oss?
Fyrst skapaði Guðs oss, og
hann skapaði oss ekki í líkingu
við allar aðrar skepnur. Vér vor-
um mótuð eftir ha,ns mynd og
fengum aðalsmerki vort, hinn
frjálsa vilja, Þennan vilja not-
uðu mennirnir gegn Guði. Ö-
hlýðnin leiddi aí' sér syndfall
mannsins, cg syndin varð hræði-
legur milliveggur milli skapar-
ans og ,hins skapaða.. Heilagur
Guð og syndugur maður eiga.
ekki saman. Til þass að bjarga
oss kemur Guð sjálfur niður til
jarðarinnar. Hann fórnar sér
allt til dauða, já dauða á kross-
invm, aðeins í einum tilgangi:
til j)ess að friðþægja fyrir synd-
ir vorar, Hann gjörði það, sem
vér ekki gjörum. Hann var særð-
ur — vér erum læknuð. Jesús
tók refsinguna á sig — vér er-
um íVjáls. Skyldi Guð ekki hafa
rétt til þess að eiga oss, hann,
sem bæði hefir skapað oss og
keypt oss með sínu eigin blóði,
Krossinn talar um hann, sem
gaf sig algjörlega fyrir css.
Hann dó fyrir oss öll, til j)ess að
vér skyldum lifa fyrir hann.
Það, sem vér eigum að gel'a, er
ailt líf vort, gefa oss honum al-
gjörlega á vald. En j)að er ein-
mitt j)að, sem maðurinn sízt at’
öllu óskar.
Margir s.já þetta, að Jesús dó
til þess að frelsa j)á, og' þeir
skilja, að það fer illa, ef j>eir
halda álVam að lifa eins og ]>eir
gera- Því að Jesús talar um ei-
lífa glötun. Þú hefir alltaf beð-
ið til Guðs, en,da jx>tt það hafi
ekki verið mikið. Nú skilur þú,
að þú verður að biðja meira.
Þú last einnig áður í Biblíunni,
en sjaldan. Nú skilur þú, að
kristinn maður verður að lesa.
mikið í Guðs orði, því að það er
fæðan í trúarlífinu,- Þá gefur þú
Giði bæn þína og lestur. Þá
krefst Guð meira, þú átt að
i vinna fyrir hann; og j>ú tókst
HANN HEITIR JESÚS!
Hver er sá, er getur hœtt allt böl,
þá heygð er sál, og hjartað þungt af kvöl?
Seni andblær strýkur dögg, af grœnni grein
eins grœðast kunna öll þín hjartans mein.
Hann heitir Jesús, hann er vinur minn
hann vill einnig vera bróðir þinn
enga stjörnu eg yndislegri fann
ekkert Ijós, sem jafnast á við hann.
Einn liann skilur œskumannsins þrá
örugg höfn er krossi Jesú hjái
fel þú lionum allt þitt stríð og starf
styrkur er hann fyrir hvern sem þarf.
Hugrún.