Bjarmi - 15.03.1939, Qupperneq 4

4
B J A R M I
BARÁTTA KRISTNINNAR.
Frh. af 2- síðu.
sanna kristni á aftur að elja við
stórkostlegan liðsmun, ekki að-
eins á móti hinum lieiðnu öflum,
sem risið hafa upp móti iienni,
heldur og móti stórum skörum
sofandi safnaða, sem telja sig
kristna, en eru það aðeins að nafn-
inu til, og hafa þannig snúizt til
liðs við óvinina. Ef nú liin lifandi
kristni á aftur að geta orðið fær
um að svara trúarþrá manna, full-
nægjandi á móti svörum hinna
sterku trúarafla nútímans, þá
verður hún að finna aftur livað
það var, sem var aflgjafinn í bar-
áttu fyrstu aldanna, hvað það var,
sem sameinaði þá og gaf siðferð-
islærdómi kristindómsins gildi og
og kraft, — það voru sannindi
Guðs orðs, sem hafði að kjarna
sínum hina postullegu trúarjátn-
ingu — og fylkja sér um liann að
nýju, einhuga og brennandi í
trúnni.
Margir, sem þó vilja telja sig
kristna, hafa nú á dögum lagt
þessa trúarjátningu til hhðar, og
telja liana úrel.ta guðfræðisskýr-
ingu, sem gengin sér úr gildi. Og
auðvitað er hún gengin úr gildi,
ef Guðs orð i Heilagri Ritningu er
úr gildi gengið. Hún stendur og
fellur með því. Jesús sjálfur gaf
fyrstu drætti hennar og framsetti
hana i þremur liðum, er hann
sagði: „Farið og gjörið þjóðirnar
að lærisveinum með því að skíra
þá til nafns Föðursins, Sonarins
og Heilags Anda.“ Postularnir og
lærisveinar þeirra útvíkkuðu með
örfáum dráttum þessa liði. Síðan
hefir liún verið í gildi meðal allra
kristinna manna. En’vér getum
ekki skilið hana til hlítar, ef vér
ekki minnumst þess, að hún er
fram komin sem lifandi heróp
kristninnar, sem þá var enn þá
ung og stóð í baráttu upp á líf
og dauða móti Gyðingum og lieið-
ingjum, móti heimsveldi og heið-
inni menningu.
Greinar hennar eða liðir voru
hinn allra stytzti og skýrasti út-
dráttur úr öllu innihaldi trúarinn-
ar. Hún var veganesti, vopn og
í'áni, sem fáeinir menn liöfðu með
sér út í haráttuna við hinn stór-
kostlega liðsmun, tiltölulega fá-
einir menn móti milljónum hins
rómverska veklis.
Liðir trúarjátningarinnar voru
eins og steinarnir, sem Davíð valdi
sér úr læknum í slöngu sína, þegar
hann, hinn ungi maður, gekk
vopnlaus móti Golíat.
Þeir sem skírðir voru, fengu
jiessa játningu afhenla, er þeir
eftir skírn sína áttu að ganga út
móti hinu risavaxna Rómaveldi.
Séð í þessu ljósi fær trúarjátning-
in nýtt gildi og jjýðingu í nútiðar
baráttunni.
Ef hinn lifandi söfnuður innan
kirkjudeildanna tekur ekki upp
þessa játningu heilhuga og hlifð-
arlaust og sameinast um hana með
brennandi vissu og sópar öllu
öðru til hliðar, sem valdið gelur
| sundrungu og flokkadráttum milli
I sanntrúaðra Jesú lærisveina, fær
kirkjan og kristnin ekki staðizt
gegn Golíötum vorra tíma-
Trúarjátningin tekur oss og
lyftir oss upp að hásæti liins al-
máttuga skapara himins og jarðar
og sýnir oss föðuraðstöðu hans til
vor og um leið aðstöðu vora í Guðs
skapandi og stjórnandi ráði og
verki. Eingöngu ef innihald henn-
ar fær að lýsa í hjörtum vorum
sem hinn mikli brennipunktur
kærleiksopinberunar Guðs í Jesú
Krisli, eingöngu þá getum vér í
krafti Guðs anda gengið út inóti
öllum ógnum sigrandi til að sigra.
Ég trúi á Guð föður! Ef vér
virkilega trúum á hinn almáttuga
skapara sem föður vorn, getum
vér gengið óhikað móti livaða
• Golíat sem er og um síðir sigrað
hann. En Jiessa lífgefandi trú á
föðurinn gelum vér ekki átt nema
jiví aðeins, að vér getum bætt við
hinni lífgefandi og einbeittu játn-
ingu: „Og á Jesúm Krist hans ein-
getinn son, Drottinn vorn, sann-
an Guð og sannan mann, virkilega
lifandi persónu, sem er með oss
j alla daga. Og jiessa vissu öðlumst
vér aldrei nema vér af lijarta og
fullri réýnslu getum sagt: Ég trúi
á Heilagan Anda! —
Þetta er innihaldið í herópi
' voru. Ef það er sannleikur fyrir
oss persónulega, þá er allt gott. —
Þá er Guð með oss-
KRISTINDÓMUR. — NAZISMÍ.
Frh- af 1. siðu.
Hitler-sálmum og Hitler-bænum,
sem nú er staðreynd á Þýzkalandi.
í opinberu nazista-málgagni
stendur: „Hvor er meiri, Kristur
eða Ilitler? Við dauða sinn liafði
Kristur 12 postula og jafnvel þeir
sviku- Ilitler hefir nú bak við sig
70 milljóna þjóð. Vér getum ekki
sætt oss við að önnur stofnun
(kirkjan) með öðrum anda en
vér höfum skuli fá að vera til við
hlið vora. Vér verðum að uppræta
hana“. — I fyllstu alvöru gerir
nazisminn þessa kröfu: „Eg er
Drottinn Guð þinn, þú skalt ekki
hafa aðra Guði en mig“. Greinin
endar með orðunum: „Því að vort
er ríkið og mátturinn (því að vér
höfum heimsins bezta her) og
dýrðin (af þvi að vér erum aftur
orðnir virt þjóð), það er guðs
vilji! Heill Hitler!“
Hinar eðlilegu afleiðingar þess-
arar trúar liafa fyrir löngu sýnt
sig. Kirkjulegt starf er bælt nið-
ur með ]>vi að banna samskot í
kirkjunum. Öll kirkjuleg æslcu-
lýðsfélög eru bönnuð og með of-
beldi lögð undir „Hitler-æskuna“.
Nýi\. lccdjLjpmduK!
Þá eru fyrstu bláu miðarnir farnir
aö berast til vor utan af landi. Þeg-
ar þetta er rita'ð, eru þeir orðnir 62
nýju kaupendurnir, sem oss hafa
borizt, fyrir utan þá tiu, sem einn af
vinunt blaðsins var svo hygginn að
skora á oss sjálfa að útvega! Er
þetta ekki alveg fyrirmyndar sam-
starf, að skora svona hverir á aðra
til skiptis, að útvega nýja kaupend-
ur? Að minnsta kosti höfum vér
ekki i huga að gefast upp með það
að heita á vini blaðsins að leggja
krafta sína fram til þess að útvega
nýja kaupendur. Takmarkið var 100
nýir kaupendur á þessum ársfjórð-
ung, og síðan í byrjun febrúar eru
þeir orðnir 72. Verða þeir 28, sem
vantar á 100, ekki komnir, þegar
næsta blað kemur út? Ábyggilega, ef
]>ú sendir einn nýjan kaupenda!
Dýrðleg von.
Ó, blessuð sýn, er Herrans hjörð
Til hiniins komin er
Frá öllum þjóðum, allri jörð,
:,: Sá endurleysti her. :,:
llve blessuð sýn, er safnast heim
Hans sendimenn af storð,
Og milliónir með af þeim,
:,: Er inátu þeirra orð. :,:
Ó, blessuð sýn, er sigurljóð
I söng og þakkargjörð,
Þar duna’ um hiinins dýrðar slóð,
:,: Frá Drottins sælu lijörð. :,:
Hve mikil, Guð, þín miskunn er,
sem milt mig laðar heim.
Ó, lát mig standa í helgra her
:,: Á hjálpardegi þeim.
Wexels. (Þýtt af Fr. Fr.).
Fyrst skýrði liann hver sá Guð væri, cr vér skyld-
inn dýrka, og lýsti í eldmóði lijarta síns hinum kross-
festa og upprisna frelsara og friðþægjara allra synd-
ara, Kristi Jesú, fyrir tilheyrendurium.
Því næsl sýndi hann fram á í hverju hin rétla
guðsdýrkun væri fólgin.
Hún er ekki fólgin í því að gefa Guði nokkuð af
sjálfum sér, nokkuð af tíma sinum og liæfileikum.
Ekki i dálítilli ytri guðrækni, bænrækni við sérstök
tækifæri og kirkjurækni o. s. frv., Iieldur í ]>vi, að
syndarinn gæfi sig allan sem lifandi lieilaga og Guði
velþóknanlega fórn.
En lil þess að þetta geti orðið, þarf fyrst og fremst
að segja skilið við sjálfelskueðlið, sem er i fullkom-
inni og fjandsamlegri andstöðu við Guð og vilja
hans, því að lífið á að vera stöðug viðleitni til að
skilja og vita fullkominn og þóknanlegan vilja Guðs
í öllu og hreyta samkvæmt honum. Því næst verður
að segja skilið við heiminn, sem horfinn er frá Guði.
Sá, sem vill tilheyra Guði, getur ekki liegðað sér eft-
ir heiminum nema að biða við það tjón á sálu sinni.
Séra Fangel gekk niður úr prédikunarstólnum
þenna dag sem fullkomlega frjáls maður. Nú hafði
hann brotið allar brýr, er tcngdu fortíðina við fram-
tíðina.
Þessi guðsþjónusta hafði mjög mismunandi áhrif
á þá sem viðstaddir voru, eins og eðlilegt var. Sumir
liöfðu hana að háði og spotti, aðrir gengu heim sljóir
og sinnulausir eins og áður, en svo voru enn aðrir
sem orðið liöfðu fyrir djúpum áhrifum.
En dálítill hópur gekk heimleiðis með þakklátum
hjörtum við Drottinn safnaðarins fyrir það, sem
orðið var og það, sem þeir höfðu heyrt. Það var litli
vinahópurinn frá Árhúsunum.
Það, sem hafði verið innileg þrá þeirra og stöðugt
bænarefni lengi, var nú skeð.
Nú var sól náðarinnar að rísa yfir Graavad, þar
sem myrkrið liafði grúft svo lengi vfir.
XI.
Þegar lánið leikur við mann, flýgur timinn áfram
fyrr en varir. Það fengu ]>au að reyna Edel og Holm. j
Hálft þriðja ár var nú liðið síðan fyrst voru hald- j
in jól í Graavadprestsetri og ]>au ár höfðu liðið
fram hjá eins og fagur draumur.
En samt hafði margt mikilvægt horið við i Graa-
vad á því tímabili.
Spádómur Lárusar hafði ræzt. „Sóknin hafði
komizt á annan endann“. Allt komst í uppnám við
afturhvarf gamla prestsins. Sumir liæddu hann, aðr-
ir risu gegn honum. Flestir félagar hans og gömlu
vinir snéru nú við blaðinu og réðust gegn Iionum og
nýja lífinu sem lionum veittisl náð lil að vekja.
En hann brosti aðeins að því öllu. Þetta var hluti
af kostnaðinum, sem hann hafði gjört ráð fyrir,
fyrir longu. Hann vissi að þetta mundi fara svona;
það var óhjiákvæmilegur skuggi, sem fylgir sólunni. |
En liann eignaðist aftur á móti nýja vini og þeir
voru honum meira virði, en liinir gömlu. Sá vina-
Úr ýmsum áttum.
Bækur Kristilegs Bókmenntafé-
lags eru nýkomnar út, og er nú veriö
aö bera þær til kaupenda. Aö þessu
sinni koma bækurnar „Skaphafnir
manna“ eftir dr. O. Iiallesby og „Ár-
bók 1938“. Bókanna ver'ður nánar
getiö síðar. Áður var komin frá fé-
laginu bókin „Þjónusta, þrælkun,
flótti".
★
Ólafur Ólafsson kristniboði og
Gunnar Sigurjónsson cand. theol.
fóru upp á Akranes 3. þ. m. Ólafur
sýndi kvikmyndina frá Kína tvisv-
ar sinnum, viö gó'ða aðsókn. Á
sunnudagskvöldið héldu þeir al-
menna samkonni í kirkjunni. Ólafur
kom á mánudag aftur til Reykjavík-
ur, en fór strax á þriðjudag upp í
Borgarfjörð. Ætlun hans var að sýna
kvikmyndina fyrir skólana á Hvann-
eyi og Reykholti.
Gunnar var á Aki’anesi til 13. ]>■
m. og hélt þar biblíulestra.
*
Kvittun.
Afgreiðslunni hefir borizt póstá-
vísun frá Aineríku $3 frá Mrs. G. I-
Gíslason Bredenbury, greiðsla fyrii'
yfirstandandi ár.
*
í minningarsjóð Sæunnar ólafs-
dóttur hefir Bjarma borizt frá G. H-
kr. 5, N. N. kr. 1 og J. Þ. kr, 10,