Bjarmi - 01.10.1941, Blaðsíða 3

B J A R M I
3
KltlSTILEGT HEIMILISBLAÐ
Kcrnur út 1. og 15. hvers mánaðar.
Útgefandi: Ungir menn í Reykjavík.
Ritstjórn: Ástráður Sigursteindórsson,
Bjarni Eyjólfsson,
Gunnar Sigurjónsson.
Áskriftargjald kr. 5.00 á ári.
Gjalddagi 1. júní.
Afgreiðsla Þórsgötu 4. — Sími 3504.
Pósthólf 651.
Félagsprentsmiðjan h.f.
; 7/vet/ sfefnítP
Æðisgengin styrjöld liefir nú
geysað á þriðja ár. Hún hefir
Jireiðzl smátt og sniátt út og í raun
og veru er svó komið að flestar
þjóðir hafa dregizt inn í liana beint
eða óbeint. Hvaða augnablik sem
er geta þeir atburðir gerzt, að öll
jörð vor verði einn blóðiataður
vígvöllur og vopnaviðskipti eigi
sér stað um höf öll og álfur. Eyð-
ing, ógn og eldur mun leggja ný
liundruð og þúsundir þorpa og
bæja í auðn og ösku, limlesta kon-
ur, börn, gamalmenni og sjúkl-
inga. Ný skelfing, ný kvalaóp, nýtt
vonleysi, ný hungursneyð — nýtt
bál brennandi haturs, tryllts hefn-
arþorsta í lijörtum undirokaðra
þjóða og sigraðra lýða.
Þetta er myndin, sem gýn við
oss nú er vér horfum á „móður
jörð“. Ógu og skelfing um höf og
íáð, sem fær hvert einasta óspillt
mannslijarta til að titra af við-
kvæmni og sársauka.
Og hvað birtir þetta oss?
Það sýnir oss að snilli og máttur
mannsins hefir aldrei komizt
lengra en nú. Það bendir oss á þró-
Un og ávexti guðlausrar, vest-
rænnrar menningar, sem varpað
liefir fýrir-borð Guði og orði hans,
en sett í þess stað traust sitt á
þroska og framför mannsins. Það
sýnir oss ávöxt undirstraumsins í
daglegu lifi kynslóðar, sem flotið
hefir andvaralaus að feigðarósi.
Naulnasjúk, léttúðug, skemmtana-
sjúk hefir hún gengið blinduð og
í stað liins hlakkandi, liola ldáturs
hennar ómar nú í eyrum andvara-
lauss lýðs vábrestur og skrölt
þeirra tækja, er keppzl var við að
útbúa af djöfullegri drápsfýsn,
nieðan léttúðin sló lýðin blindu.
Milt inn í veizlusal og glaum
vestrænnar menningar hefir fing-
ur Guðs enn einu sinni ritað með
skrift sinni dómsorðið yfir
andvaralausum lýð: Mene, tekel —
„Þú ert veginn og léttvægur fund-
inn‘. Eins og maðurinn sáir svo
mun hann uppskera.
Þeir lofa oss friði og réttarbót-
um að styrjöld lokinni. Þeir lofa
oss jörð þar sem réttlætið býr. Én
þeir veila oss liana aldrei. Hver
sem lok þessarar, styrjaldar verða
þá er eitt vist: Eftirstríðstímarnir
verða aðrir en menn óska — sigur-
vegarar jafnl og liinir sigruðu.
Stefnan er enn hin sama. Þótti
Málefni
Saga kristniboðsins er ekki ný.
Hún er jafn gömul kristindómin-
um. Að vísu eru tímabil í kristni-
sögunni, og það meira að seg.ja
margar jaldir, sem kristniboðið „lá
niðri“ og skipan Jesú mn að gera
allar þjóðir að lærisveinum lians
var gleymd. Eldurinn, sem brann
í hjarta lærisveinanna á fyrstu
öldunum, kulnaði út þegar ka-
þólska kirkjuvaldið lcom til sög-
unnar og öllum áhyggjum um
sáluhjálp maiina var varpað á for-
sjá veraldlegrar kirkju. En þrátt
fyrir það geymir þó kirkjusagan
ýms nöfn sem Ijóma skært í sögu
kristniboðsins á þessum öldum.
Það eru nöfn manna, sem Drott-
inn kallaði og þeir yfirgáfu allt og
fylgdu honum, livað sem aldar-
hætti og öðru leið.
Nú er krislniboðið ein voldug-
asta hreyfingíhinum kristna heimi
og hefir á liðinni öld unnið syo
stórkostlegt starf, að það er alveg
ótrúlegt. Og i dag eru, þrátt fyrir
styrjöld og óáran margskonar,
tugir já jafnvel hundruð þúsunda
starfsmanna, sem vinna úti í heið-
ingjaheiminum að framgangi
fagnaðarerindisins. Það er starf,
sem i kristnum löndum er ýmist
vafið mestu fórnfýsi og kærleika
eða hjúpað fávísi, sinnuleysi og
skilningsskorti. Þeir sem af ein-
lægu hjarta trúa á Drottin Jesúm
Krist og elska hann, þeir elska líka
kristniboðið og starfið sem unnið
er til að flytja beiðingjum boð-
skapinn um hkn, náð og kærleika
vors undursamlega frelsara. IJin-
ir, sem ekki þekkja Drottin í sann-
leika og elcki þekkja neyð þeirra
sem lifa guðyana í Iveimi þessum,
líta á kristniboðið sem brölt og á-
róðurshreyfingu „órólegu deild-
arínnar“ í kirkjunni. Og i þeirra
augum er kristniboðið lítilsvirði,
eins og annað starf of heittrúaðra.
Hvilíkur misskilningur, já, fá-
vísi! Að láta merkasta mál í heimi
og þá hreyfingu, senv er vaxta-
broddur kristinnar kirkju, liggja
í þagnargildi og fáslcipta! Betri
mælikvarði er vart fil á kristnum
skilningi en afstaðan lil þess.
Hver fær lúlkað þá sýn, það
volduga útsýni sem opnast fyrir
augurn og anda þess, senv lvefir
upp augu sín og lítur vfir akrana,
að boði Jesú? Hver fær gripið eða
skvnjað mikilleik og tign þeirrar
myndar, senv kristniboðssagan
dregur upp fyrir augum vorunv?
og hröki mannanna kallar ógnirn-
ar yfir þá og mun ‘æ gera sakir
eðlis þeirra.
En er fylling timans kemur mun
Drottinn Jesús Ivi-istur birtast,
samkvæmt fyrirheiti sínu, og eftir
því væntunv vér nýs himins og
nýrrar jarðar, þar senv réttlæti
býr: Hvílík von ! Og Brottinn Jesús
mun ekki svíkja oss.
Ert þii þegn í ríki hans?
vort.
Það getur enginn mannlegur
máttur.
Ef vér erum ekki blátt áfram
samanrekin af andlegum pervisa-
hætti, jvá er ómögulegt að lesa eða
Iieyra kristuiboðssöguna án þess
að hrifast — já og jvað meira að
segja oft til tára,
Hvergi getur þú betur séð jvað
vald, sem kærleiki Jesú Krists hef-
ir yfir mönnum en í sögunni um
útbreiðslu ríkis bans. Þar sérðu
menn knúða af kærleika Ivrists
vinna stórvirki til að hjálpa
bræðrum sinum í tímanlegunv og
andlegum efnum. Þar sérðu menu
sem
„ægði’ ei hatur, ofsókn, sverð
né eldsins kvöl né hanastál.“
Þar sérðu menn, sem bera þol-
inmóðir þrenging og neyð, við að
líkna . óvinunv sinunv og ganga
brosandi í dauða, aðeins ef þeir
geta fengið að bera skilaboðin frá
Drottni sínum og frelsara.
Hvað sem það kostar, málefni
Drottins skal áfranv! Það er yfir-
skrift og heróp margra kafla i
kristniboðssögunni. Tugum saman
féllu brautrvðjendurnir, en alltaf
voru nógu margir ungir nvenn sem
blupu í skarðið, jafnvel jvó þeir
vissu að dauðinn væri vís. Þannig
var það t. d. fyrst á gullströndinni
i Afríku. Það var talið að kristni-
boðinn gæti lifað i mesta lagi tvö
ár. Og þó skorti aldrei menn.
Og heima í kristnu löndunum.
Jú, þar var beðið og fórnað og
grátið svo að liið góða sæði
fengi völcvun og gæti lvorið
margfalda ávöxtu. Og það hefir
gert það. Guði sé lof!
Sjáðu strit og fórn iiðinna kyn-
slóða fyrir kristniboðið og mál-
efni Drottins almennt!
Legðu hlustirnar við og skynj-
aðu hina voldugu dunu, fótatak
tugþúsundanna, sem ganga fram
fylktu liði til að stríða og vinna
fyrir Jesúnv Krist, senv keypti þá
Guði til handa nveð lvlóði sínu.
Legðu hlustirnar við og skynjaðu
hið skerandi óp, liina jvungu stunu,
„andvörpin sogandi“ frá nvilljón-
unv nvanna, senv neyð, eýind og
margskonar byrði jvjáir. Og yfir
Jvetta allt munt þú beyra rödd hans
er segir: „Farið og lvoðið allri
skepnu fagnaðarerindið“. — Og
Jvú munt sjá að Jvað eina, sem dugir
Jvjökuðu mannkyni er fagnaðar-
erindi Guðs um náðina, senv oss er
veitt i Kristi.
A Jvessu ári eru nákvæmlega
150 ár síðan Jvessi volduga lvreyf-
ing, kristniboð síðari tíma, hófst
senv hrevfing. Árið 1791 konv út
erindi Williams Carrey, sem varð
brautryðjandinn. Eftir það óx
hreyfingin ört. Og enn í dag held-
ur hún áfranv. Og nú kemur kallið
til mín og þín, kallið sem spyr
hvort Jvú viljir ganga inn í fvlking
þeirra er bera vilja franv nválefni
Drottins, striða fyrir það og fórna.
Engar rómantískar æfintýratil-
finningar vegna frásagnar frá
heiðingjaheinvinum geta komið
Jjér inn i Jvessa fylkingu. Ekki held-
ur nein lilfinningaleg viðkvæmni
eða meðaumkun með líkamlega
bágstöddum heiðingjum. Jafnvel
ekki hrifning yfir starfi og stór-
fengleik málefnis Drottins.
Það eina senv gerir Jvig að sönn-
mn liðsmanni (vg Jvátttakanda er
að svnd Jvín og nevð hafi knúð Jvig
til Jesú Krists og Jvar hafir Jvú
eignazt Jvað hugarfar sem trúir og
elskar liann og.sér að hann er ein-
asta von syndara, og Jvess vegna
verður boðskapurinn únv hann að
ná til allra.
GEFST BETRA HNOSS?
Frh. af 2. siðu.
irgefning, Jvá vitum vér að náð
Drottins vors Jesú Krists er tak-
markalaus. Já, Jvegar vér sjáum að
hann Jvreyttist aldrei á veikleika
lærisveinanna, liversu hann á-
nvinnti og agaði Jvá oft en rak Jvá
aldrei frá sér, Jvá vitunv vér að
Ivann mun heldur ekki gefast upp
gagnvart oss. Og er vér vitunv hve
hann var fús á að heyra bænir,
jafnvel Jvó að bænin væri svo slutt,
að hún var aðeins fólgin í snöggri
snerting á klæðafaldi lians, Jvá vit-
unv vér að hann heyrir nú hina
veikustu bænástunu. Vér skulunv
minnast Jvess gagnvart öllu Jvessu,
að Kristur er alveg hinn sami í dag.
Jesús Kristur er hinn sanvi í gær
og í dag og að eilífu. Þelta er sann-
arlega óskiljanlega nvikil huggun
og örugg borg í umróti tímanna.
Getur Jjú fundið öruggari stað,
betra athvarf, traustari grundvöll
en Jjennan Jesúnv? Finnst Jvér þú
hafa lengur ráð á Jjví að lifa án
trúarsanvfélags við lvann? IJefir
Jjú ráð á Jjví að fara á mis við Jjað,
sem fagnaðarerindið unv Jesúm
Krist flytur Jjér?
Gerðu uú reikningin einlæglega
upp við Guð og samvizku Jvina.
Enginn jafnast á við'hann.
»
Iþyngi sorg þínu hjarta lvér,
hiklaust Jvá flýSu til Jesú,
viröist Jvér lokaSur vegur hver,
vizka hans sér Jvó ráS.
• K ó r :
Enginn jafnst á viS hann,
öllurn vanda ráS viS kann,
Jesús, er freistarann sjálfan sá,
en sigur vann.
Freisting ef verSur aS íalli þér,
frelsarinn neyS þína skilur,
sér hversu byrSi þín erfiS er,
en hann veit líka ráS.
Áttu’ ekki lengur nóg afl og þor?
Aftur JvaS veitir þér Jesús?
Enn meir en áSur nvun kraftur vor
aukast, af miskunn hans.
BíS þú í auSmjúkri bæn og trú,
blessun þá Jesús mun veita,
eld hans og djörfung munt öSlast Jvú,
elska hans rnegnar þaS.
(Þýtt).
0