Bjarmi - 01.11.1958, Blaðsíða 7

BJARMI
7
Kristniboðsstarfið
Kristniboðsvika.
T'iagana 19.—26. október síðastl.
liafði Kristniboðssambandið
kristniboðsviku hér í Reykjavik.
Samkomur voru J)á hvert kvöld
kl. K,30, og voru þær í samkomu-
sal K.F.U.M. og K. Samkomurn-
ar voru ágætlega sóttar, svo að
aldrei mun liafa verið jafngóð
sókn nema árið, sem norski
kristniboðinn Birkeland var hér
í heimsókn. Góður andi ríkti á
samkomunum og létu þeir, sem
að þeim unnu, vel af vikunni, og
sami var dómur samkomugesta.
Gjafir þær, sem kristniboðinu
gáfust í vikulokin, voru einnig fag-
ur vottur um það, að hjörtun liafa
hrifizt al' því, sem þau fengu að
heyra. Samskotin urðu um kr.
40.000,00, og eru það mestu sam-
skot, sem fengizl hafa í einni slíkri
„herferð“.
Ræðumenn í vikunni voru þess-
ir: Síra Friðrik Friðriksson, Felix
Ölafsson, krislniboði, síi'a Harald
Sigmar, Ölafur Ólafssoix, kristni-
boði, Gunnar Sigurjónsson, guð-
fræðingur, síra Jóliann Hannesson,
Jóliannes Sigurðsson, pi’entari,
Steingrímur Benediktsson, kenn-
ari, sira Magnús Runólfsson, síra
Sigurbjörn Á. Gíslason, frk. Halla
Baclimainn, kristniboði, síra Sigur-
jón Þ. Árnason og Ingþór Indriða-
son, guðfræðinemi.
I sambandi við samkomurnar
var ki-istniboðssj'ning, þar sem
sýndir voru margskonar munir,
senx Kristín og Felix Ólafsson
komu með frá Konsó.
Á Akureyri.
T^yrstu vikuna i nóvember var
kristniboðsvika haldin í kristni.
boðshúsinu „Zion“ xx Alíureyri. Á
samkomunum töluðu starfsmenn
kristniboðssambandsins, þeir Fel-
ix Ólafsson, Gunnar Sigurjónsson
og Benedikt Arnkelsson, sem starf-
að liafði á Akureyri októbermán-
uð. Samkomurnar voru ágætlega
sóttar og mikil uppörvun að þeim
fyrir kristniboðsvini þar í bæ. I
lok vikunnar var gjöfum til
kristniboðs veitt viðtaka, og gáfust
kristniboðinu þá rúmlega kr.
4300,00.
Húsbyggingarsjóður.
C tjóni kristniboðssambandsins
liafa verið afhéntar kr. 70.000-
00 — sjötíu þúsund krónur — til
byggingarsj óðs kristniboðsliúss í
liöfuðhoi-ginni. Ýnxsir kx-istniboðs-
vinir sjá, að nú þegar er þörf fyr-
ir samastað fyrir kristniboðið, þar
sexn stai’fsemi þess er sivaxandi
og á vonandi eftir að vaxa enn
xneir. Kristniboðshúsið Betanía er
lientugt til smásamkonxuhalda, en
mjög ófullnægjandi fyrir fjöl-
mennari kristniboðssamkomur og
fundi. Þá er og ónóg aðstaða til
geymslu og afgreiðslustai’fa ýmiss
konar, senx vaxandi eru. Fyrir
þeim, sem sjóð þennan afhenti,
vakir það, að livetja til þess, að
sem fyrst verði tekið að vinna
að þvi að tx-yggja stað fyrir fram-
tíðarsetur kristniboðsstarfseminn-
ar, sem hann trúir að eigi mik-
inn vöxt fyi’ir höndunx hér á landi.
Gjöf þessi verður að sjálfsögðu til
þess, að mál þessi þarf að taka
til rækilegrar athugunar og af-
greiðslu. Hér er fyrirbænarefni
fyrir alla kristniboðsvini.
Einstætt fréttabréf.
rpil Reykjavíkur barst, i byrjun
nóvembermánaðar, segulband
frá Addis Abeba. llafði Benedikt
Jasonarson, kristniboði i Konsó,
sent það, er liann var staddur þar
í höfuðborginni, til þess að sækja
byggingarefni og aði’ar vörur fyr-
ir stöðina í Konsó. Notaði liann
þá tækifæxið til þess að senda ís-
lenzkunx kristnihoðsvinum kveðju
á þennan óvenjulega liátt. Á segul-
bandi þessu voru margar fréttir
frá stai-finu í Konsó. Segulbandið
var leikið á kristniboðssamkomu
i ki’istniboðshúsinu Betaniu ann-
an miðvikudag í nóvember, og
höfðu þeir, sem á lxlýddu, ánægju
af. Bandið mun verða sent til
ki’istniboðsfélaga og liópa utan
Reykjavíkur, sem geta haft segul-
bandstæki til afnota og þannig liaft
full not af þessu skemmtilega
„fréttahréfi“. Útdráttur úr því
mun síðar birlast í „Bjarma“.
Uppskera til kristniboðsins.
T/" ristniboðsvinir austur í Mýrdal
^ í Vestur-Skaftafellssýslu tóku
sig til síðastliðið vor og stungu
upp gai’ð lianda kristniboðinu. I
bann sáðu þeir síðan gulrófnafræi.
Nú er uppskei-an komin liingáð
til Reykjavíkur, og reyndist hún
vera tíu pokar af indælis íslenzk-
uin í’ófum. Fyrir þessa uppskeru
fékk kristniboðið því liálft þrett-
ánda hundi’að krónur. Eru gefend-
ununx lxér með fæx’ðar einlægar
þakkir fyrir gjöfina og ekki síður
fyrir þá ánægju, sem liún veitir oss,
sem fréttum um lxana. Það er al-
veg sérstaklega skemmtilegt að
vei’a vottur að því, að úti í ís-
lenzkum sveitum eru lcristniboðs-
vinir, sem leggja hönd á plóginn
á sinn liátt, og arður veitist kristni-
hoðinu i Konsó bókstaflega úr ís-
lenzkri mold. Hafið kærar þakkir
fýrir stai-f yðar og framlag, kristni-
boðsvinir í Mýrdal. Þar vai’, eins
og áður hefur vei’ið skýrt frá,
stofnað kristniboðsfélag síðastlið-
ið vor.
Ný krMniboðaefni.
T Taraldur Ólafsson, kennaxi, son-
ur Herborgar og Ólafs Ólafs-
sonar, kristniboða, var í fyiTavet-
ur á kristniboðsskólanum á Fjell-
liaug í Osló. Haraldur liefur um
nokkurra ára skeið haft köllun
til þess að verða kristniboði. Hef-
ur honunx boðizt starf á starfs-
svæði Lútherska kristniboðsins í
Tanganijka í Afríku. Lútherska
lieimssambandið, sem greiðir
kostnað við kristniboðsstarfið þar,
hefur óskað þess, að Samband ísl.
kristniboðsfélaga kalli Ilarald til
starfins sem sendiboða sinn, þótt
Heimssambandið greiði laun lians.
Þá hefur þess og verið óskað, að
liann lxljóti kristniboðavígslu hér
heima.
Er tilmæli þessi bárust stjórn
Sambands ísl. kristniboðsfélaga,
varð henni mjög Ijúft að verða við
þeim. Haraldur á enn eflir nokkra
skólagöngu, áður en hann kemst
xit. Mun hann í vetur lesa i Noi’egi,
en síðar er í ráði, að hann faii
til Englands til framhaldsnáms,
því að yfirvöldin í Tanganijka
krefjast ensks háskólaprófs af
þeim, sem kennslu eiga að stunda
við alla skóla, nenxa lestrarkennslu-
skóla. Haraldur er heitbundinn
norskri stúlku, Björg Bö, sem lok-
ið liefur námi við skóla lcven-
kristniboða. Islenzkir kristniboðs-
vinir ættu að minnast þessara
nýju fulltrúa, sem þeir munu eign-
ast úti á meðal heiðingjanna eftir
nokkur ár, ef Guð lofar.
Kristniboðslæknir.
rú Áslaug og Jóhannes Olafs-
son, læknir, liafa dvalið í Molde
i Noregi siðan seinnihluta fyrri
vetrar. Hefur Jóhannes unnið sem
læknir við skurðstofu fylkissjúkra-
hússins þar, til þess að hljóta frek-
ari menntun og reynslu sem skurð-
læknir nxeð það í lmga, aðþaðkomi
að notunx í fyrirhuguðu starfi
þeirra hjóna við sjúkraliús kristni-
boðsins í Gidole i Suður-Eþiópíu.
Norðnxenn hafa í’eist það sjúkra-
Iiús, og muix verða náið samstarf
milli islenzka kristniboðsins og
Norska ki'istniboðssambandsins
um stai'fið þar, enda cr sjúkrahús-
ið einnig ætlað Kosónxönnum, því
Gidole er höfuðboi’g Gamma-Gofa-
fylkis, senx Konsó er hluti af. Ó-
víst er, livenær þau hjónin geta
lialdið til Eþiópíu, en áætlað er,
að Jóhannes niuni starfa rúmt ár
enn við sjúkrahús liér i álfu, til
þess að hljóta næga reynslu og
þekkingu til fyrirhugaðs starfs
síns.
Fyrirbænarefni.
rú Herboi’g Olafsson, kristni-
boði, kona Ólafs Ólafssonai*,
fór til Nox’egs í júní siðastliðnum
sér til hressingar og til þess að
heimsækja ættingja og vini. Er
liún liafði dvalið þar nokkra stund,
komu í ljós veikindi i öðru lunga,
svo að liún vai'ð að fara á bex’lda-
liæli í Molde. Hefur hún dvalið
þar síðan, en var á batavegi og
hafði orðið nokkra fótavist síðai-i
liluta október. Bað hún að lxeilsa
vinunx og kunningjum heima.
Margir krislniboðsvinir nxunu með
lxlýjum lxuga minnast hennar í fyr-
irbænum sínurn, þvi að hún lxefur
áunnið sér tx'aust og virðingu alli-a
þeirra, senx liafa lcynnzt henni,
livort senx er í Noregi, Ivína eða
hér lieinia á lslandi. Allir vinir
hennar nxunu biðja þess og óska,
að hún lxljóti sem fyrst næga
lieilsu og lu'afta til þess að hverfa
aftur hingað til lieimilis síns og
starfs meðal kx'istniboðsvina.