Bjarmi - 01.01.1990, Blaðsíða 10

Vilborg
Jóhannes-
dóttir:
tJ esús dó
Vllborg Jóhannes-
dóttir er húsmóðir í
KeyKjavík.
Orðin ,Jesús
dó fyrir mig“
grópuðust inn
í hugann.
Þegar ég lauk upp Biblíunni minni í leit að
ritningarstað sem yfirskrift yfir þennan vitnis-
burð, sem ég var beðin um að skrifa í blaðið,
þá blasti við mér gamalt bókamerki sem á var
kross og þessi orð: „Jesús dó fyrir mig.“ Hug-
ur minn hvarflaði 50 ár aftur í tímann. Þá fékk
ég þetta bókamerki í jólagjöf frá móður
minni. Þetta var reyndar síðasta jólagjöfin
sem hún gaf mér því það var ekki liðið árið frá
þessum jólum þegar ég stóð við gröf hennar.
Það var erfitt að skilja við hana sem var mér
kærust allra á þessari jörð.
Við höfðum sungið við jarðarförina „Til
himinsala mín liggur leið, þar ljúft er heima að
búa“. Þennan sálm hafði ég svo oft heyrt hana
syngja við sín daglegu störf. Nú vissi ég að hún
var þar. I Biblíunni minni var bókamerkið
sem hún hafði gefið mér árið áður. Orðin
„Jesús dó fyrir mig“ grópuðust inn í hugann og
nú fékk ég að sjá að það var annar sem elskaði
mig enn meir en mín ástkæra móðir. Það var
hann sem dó á krossinum fyrir mig. Ég fæ
aldrei fullþakkað Guði fyrir foreldra mína,
sem sögðu mér frá frelsaranum Jesú Kristi, og
fyrir bænir þeirra fyrir mér allt frá móðurlífi.
Þau kenndu mér að biðja og þakka Guði fyrir
allt.
Ég man þegar ég var komin yfir fermingu og
pabbi spurði mig hvort ég læsi ekki í Biblí-
unni, sem foreldrar mínir höfðu gefið mér í
fermingargjöf, en mér var tamara að lesa í
sögubókum. Það skapaðist löngun hjá mér að
eiga trú eins og foreldrar mínir og eldri systur
og ég reyndi að verða betri. Ég reyndi líka að
lesa meira í Biblíunni en mér tókst ekki að
betrumbæta mig.
Um þetta leyti fékk ég að fara í UD-flokk í
sumarbúðum KFUK og var þar í viku. Þar
vorum við daglega á biblíulestrum og á kvöld-
in fengum við líka að heyra Guðs orð. Síðasta
kvöldið vitnuðu margar ungar stúlkur um
frelsarann. Þá laukst það upp fyrir mér að Jes-
ús sagði eitt sinn: „Ég er ekki kominn til að
kalla réttláta heldur syndara.“ Það varð mér
nýtt og Iifandi að Jesús dó fyrir mig og ég mátti
og má koma til hans eins og ég er. Ég veit að
Jesús er eini vegurinn til himins. Það er gott að
mega koma að krossinum og fá fyrirgefningu
en það er líka gott að koma að gröfinni því
Jesús er upprisinn og lifandi og hann gefur
nýjan kraft og styrk. Það hefur hins vegar oft
kostað baráttu að játa hver ég er frammi fyrir
heilögum Guði því að orð hans dæmir þegar
ljós þess lýsir inn í innstu fylgsni sálar og anda.
Þá kemur hann til mín með orð sitt eins og í
Jóh. 1:7-9: „En ef vér göngum í ljósinu, eins
og hann er sjálfur í Ijósinu, þá höfum vér sam-
félag hver við annan og blóð Jesú, sonar hans,
hreinsar oss af allri synd. Ef vér segjum: ’Vér
höfum ekki synd,’ þá svíkjum vér sjálfa oss og
sannleikurinn er ekki í oss. Ef vér játum synd-
ir vorar, þá er hann trúr og réttlátur, svo að
hann fyrirgefur oss syndirnar og hreinsar oss
af öllu ranglæti.“ Það er gott að vita það að ég
þarf ekki að byggja á mér heldur á hjálpræðis-
verki hans sem hrópaði á krossinum: „Það er
fullkomnað." Ég má koma í trú og þiggja allt
úr hendi hans.
Oft hefur hann þurft að segja við mig eins
og við Pétur forðum: „Satan krafðist yðar að
sælda yður eins og hveiti. En ég hef beðið fyrir
þér, að trú þín þrjóti ekki“ (Lúk. 22:31-32).
Oft þarf ég að fara með versið úr 15. Pass-
íusálmnum:
Víst er eg veikur að trúa,
veiztu það, Jesú, best,
frá syndum seinn að snúa,
svoddan mig angrar mest;
þó framast það eg megna,
þínum orðum eg vil
treysta og gjarnan gegna;
gef þú mér náð þar til.