Bjarmi - 01.11.1994, Blaðsíða 18

Elsa Jacobsen.
Gajda var ffró
Key Affer við
landamœri Súd-
ons. Hún hafði
komið hingað
fyrst vegna
þess að bróðir
hennar varð
ffyrir voðaskoti
og var lagður
inn ó sjúkra-
húsið.
18 BJAPMI
Svipmynd fró Arba Minch, Eþíópíu
Kom yfir 09 hjolpo oss!
Gajda var komin aftur. Ég hafði ekki séð
hana í fimm ár. Hún hafði starfað á sjúkrahúsi
kristniboðsstöðvarinnar um tveggja ára skeið.
Einn daginn kom hún ekki til vinnu. Hún
hafði farið á brott án þess að kveðja. Seinna
fréttum við að hún væri með barni.
Ég hafði veitt því athygli um tíma að hún
hafði verið döpur í bragði. Þegar ég spurði
hvað amaði að henni vildi hún ekki svara mér.
Gajda var frá Key Afer við landamæri Súd-
ans. Hún hafði komið hingað fyrst vegna þess
að bróðir hennar varð fyrir voðaskoti og var
lagður inn á sjúkrahúsið. Kúlan hafði farið
gegnum magann og vinstri mjöðmina.
Þegar við sáum hann bjóst enginn við að
hann lifði af. Hann lá lengi á sjúkrahúsinu og
var skorinn upp mörgum sinnum.
Hann komst á fætur, haltraði svolítið og fór
að ganga í skóla. í frítímanum hjálpaði hann
til á sjúkrahúsinu og var túlkur sjúklinganna
sem kunnu ekki ríTcismálið, amharísku. Guð
vinnur kraftaverk með ýmsu móti.
Móðir hans kom með honum. Hún var sér-
stæð kona, greind og háttprúð þótt hún hefði
aldrei gengið í skóla. Tólf börn hafði hún alið
en sex þeirra dóu ung. Eike var eini sonurinn
sem hún átti eftir. Þegar hún var hér sat hún
dag og nótt við rúm hans.
Svo fóru systurnar Gajda og Galtí að koma
til þess að vera hjá bróðurnum. Móðir þeirra
fór og kom með jöfnu millibili. Systurnar
fengu vinnu á sjúkrahúsinu. Öll heyrðu þau
fagnaðarerindið, gengu á námskeið í kristnum
fræðum og voru skírð.
Nú var Gajda semsé komin aftur. Það
urðu fagnaðarfundir. Við ræddum mikið
saman. Og nú gef ég henni orðið:
- Ástæðan til þess að ég varð að fara um
árið var sú að ég hafði fallið í synd, einu sinni
þegar ég var heima hjá móður minni. Ég varð
þunguð og var afskaplega óhamingjusöm. Ég
hugsaði mikið en talaði ekki um þetta við
nokkurn mann. Mér var nauðugur einn kostur
að fara heim til fólksins míns enda þótt ég
vissi vel hvað biði mín þar.
Faðir minn hafði selt mig þegar ég var
stálpuð telpa. Ég átti að giftast manninum
þegar ég yrði fullorðin. Ég vissi að maðurinn
hafði byrjað að borga fyrir mig. Faðir minn
hafði fengið tíu krúsir af hunangi og átti líka
að fá geitur og kindur. Þegar væntanlegur
brúðgumi er byrjaður að borga tilheyrir stúlk-
an honum og hann getur tekið hana sér fyrir
konu þegar honum þóknast. Samt má hún vera
með öðrum karlmönnum svo lengi sem hann
hefur ekki sótt hana. Komi barn undir verður
að stytta því aldur, annað hvort í móðurlífi eða
strax eftir fæðingu.
Ég vissi því að þetta mundi gerast þegar ég
kæmi aftur heim.
Dag nokkurn var ég úti á akri með móður
minni. Þá kom hópur ungra manna og