Bjarmi - 01.05.2002, Blaðsíða 26

Hvaó er
spádómsgáfa ?
Guðlaugur Gunnarsson
Spádómsgáfa eða spádómsoró er sér-
stakur hæfileiki sem Guð gefur þar
sem heilagur andi opinberar einhvern
boóskap sem hann vill koma til skila við
tiltekinn söfnuó eða hóp trúaðra eða ein-
stakling á ákveðnum stað og tíma. Boð-
skapurinn á við aóstæður þeirra sem
hann er ætlaður, en á ekki endilega vió
um aðra eða getur verið þeim óskiljanleg-
ur. Þetta er því ekki eins og spádómar
Biblíunnar sem eiga erindi við alla kristna
menn alstaðar á öllum tímum.
Spádómsgáfa getur ýmist verið föst
þjónustu þar sem trúaður einstaklingur
fær aftur og aftur spámannlegan boð-
skap og ber hann fram í söfnuðinum, eða
um getur verið aó ræða einstök tilvik þar
sem andinn opinberast í spádómsorói.
Spádómsgáfan getur einnig birst í
predikun, er Guó gefur sérstakan boó-
skap inn í ákveónar aðstæóur safnaóar-
ins. Af og til koma spádómsorð samtím-
is tungutali og útlagningu. Oft er útlagn-
ing tungutals spámannlegur boðskapur.
Guð getur opinberaó spádómsorð
hverjum þeim trúuðum manni sem lifir í
réttu sambandi við hann og er opinn fyr-
ir því (1. Kor. 14,31). Kristnir menn eru
hvattir til að sækjast eftir þessari náóar-
gjöf vegna þess að hún verður söfnuðin-
um til uppbyggingar, áminningar og
huggunar (1. Kor. 14,1, 3 og 39) og ger-
irjesú dýrlegan (Op. 19,10c). Spádóms-
gáfan er ekki neikvæð eða rífur niður eins
og spámenn Gamla testamentisins
þurftu stundum að gera (Jer. 1,10).
Hvernig er spádómsgáfa notuð?
Sá er sækist eftir spádómsgáfunni og ber
fram spádóm hefur þörf fýrir mikla auó-
mýkt. Spádóm þarf ávallt aó bera fram
af kærleika (1. Kor. 14,1). Spádómsorð
getur komið til einhvers meðan hann
íhugar ritninguna eða er á bæn, eða sem
sýn, draumur, innblásin hugsun eða
„innri rödd“, stundum á svipaóan hátt
og útlegging tungna, fáein orð í byrjun
sem bætist við um leió og farið er að
segja þau, eða sem heil hugsun.
Biðjum Guð um að gefa samfélaginu
sem við erum í þessa gjöf. Verum opin og
fús aó taka við gjöfinni sjálf. Sumir finna
smurningu andans til að flytja spádóm
sem líkamleg einkenni, oft kring um munn-
inn, t.d. þurrk, náladofa eða eins og ofur-
litla bólgutilfinningu. Sá sem hlýtur þessa
gjöf lærir að þekkja hvernig Guð knýr hann
til aó flytja boðskapinn. Oft viróist spá-
dómur koma fram vió bæn (Post. 13,2)
eða sameiginlega tilbeiðslu safnaðarins
(aódáun á Guói), 1. Kor. 13,23. Ef Guð
opinberar okkur spádómsorð eigum vió
aó vera óhrædd aó bera þau fram.
Sá sem flytur spádóm hefur fulla stjórn
á sjálfum sér (1. Kor. 14,32). Spádóm
má bera fram meó einu eða fleiri tjáning-
arformum, t.d. tala upphátt eða lágum
rómi, í beinni ræðu eða nánast eins og í
Ijóði, í söng eða með látbragði. Sá sem
flytur spádóm forðast að nota gífuryrói
eóa háreysti. Hann varast mikla tilfinn-
ingasemi og talar ekki meó annarlegri
röddu. Þó ber ekki aó vantreysta slíkum
flutningi sem hreinlega getur stafað af
því aó viókomandi er taugaóstyrkur.
Gott er að byrja að nota náóargjafir í
minni hópi þartil menn hafa öðlast meiri
reynslu. Á samkomu er sjálfsagt að hafa
samráð við stjórnandann um hvenær
henti aó koma boðskapnum að. Sam-
komustjóri eða prestur sem leiðir guðs-
þjónustu kynnir þá að hér sé um spádóm
að ræóa. Stundum byrjar sá sem flytur
spádóm á að segja: „Svo segir Drottinn
...,“ en oft er líka gott að nota óform-
legra orðalag eins og: „Mér finnst heilag-
ur andi segja okkur/þér ....” Oróalag spá-
dóms er stundum eins og úr Biblíunni
eóa jafnvel aó hluta bein tilvitnun í hana.
Hvaó ber aó varast?
Spádóm þarf ekki nauðsynlega að flytja
samstundis, það getur beóið hentugs
tíma. Hægt er að skrifa hann niður og
lesa upp. Stundum er beðið um frekari
staðfestingu frá Drottni ef hann er óljós.
Vörumst þó aó óhlýðnast og þegja.
Stundum er spádómurinn mjög stuttur
(sbr. Haggaí 1,13) og þá ber að gæta
þess að bæta engu við „frá eigin brjósti“.
Spámaóur tekur við boðskap frá anda
Guós, en andi hans sjálfs og eigin hugs-
anir geta litað og smitað þaó sem hann
kemur fram með, oft óafvitandi en
stundum af óskhyggju. „Því að þekking
vor er í molum og spádómur vor er í mol-
um“ (1. Kor 13.9). Rétt er ávallt að prófa
spádómsorð, athuga hvort þau séu í
samræmi við boðskap Biblíunnar og það
sem Guð hefur verið að gera. Yfirleitt
gera flestir vióstaddir sér grein fyrir hvort
spádómurerfrá Guði eða af mannlegum
hvötum. Ekki ætti aó leyfa þeim að flytja
spádóm sem ekki er fús til að láta prófa
hann. Biðjum Guð að gefa söfnuóinum
líka náðargjöfina að greina anda. Höfum
í huga aó Jesús varaði við falsspámönn-
um. Þau fáu skipti sem spádómur segir
fýrir um framtíðina þarf á svipaðan hátt
að fara með mikilli gætni þegar hann er
fluttur (sjá 5. Mós. 18,20-22). Við meg-
um ekki ofmeta þessagjöfné heldurvan-
meta eóa fýrirlíta hana (1. Þess. 5,10).
Guðlaugur Gunnarsson er guðfrceðingur
og kerfisfrceðingur.
26