Heima er bezt - 01.06.1951, Page 10

106
Heima er bezt
Nr. 4
VÍSNAMÁL
þau felli hugi saman og munu
heitbundin sín á milli.
Nú útskrifast drengur úr skól-
anum með miklu lofi, og litlu
seinna er haldið brúðkaup hans
og biskupsdóttur. Síðan er hann
settur prestur að Torfastöðum.
Unir hann brátt vel hag sínum
þar og verða samfarir hans og
biskupsdóttur hinar beztu. Hafa
þau nú búið þar senn í 20 ár við
va*andi hagsæld og velgengni.
Bregður þá svo við, að prestur
fer að gerast áhyggj uf ullur
mjög og finnur fólk, að háttsemi
hans og skapferli er að nokkru
brugðið frá því sem var. Loks
tekur prestur sig til og fer á
fund biskups, tengdaföður síns.
Segir hann honum frá ferð sinni
að Laugarási forðum og frá
manninum, sem hann hafi mætt
á leiðinni þangað og hvaða kaup
hann hafi gert við hann. Þá
segir biskup honum frá, að það
hið sama kvöld, er hann var
genginn til hvílu, dreymdi hann,
að honum þótti til sín koma
ljóssins engill. Segir hann, að
það hafi ekki átt að reka dreng
þann af staðnum, sem komið
hafi þar um kvöldið, því að hann
ætti að verða tengdasonur hans.
Ætti því biskup að láta senda
strax eftir honum og taka hann
síðan að sér og láta hann ganga
í skóla hjá sér. Síðan vaknar
biskup og verður honum þá svo
mikið um þessa draumvitran, að
hann sendi þegar í stað mann
austur að Laugarási eftir
drengnum, eins og fyrr er sagt.
Þykist nú biskup gerla sjá, hver
sá hafi verið, sem drengur mætti
á leið sinni að Laugarási, og
kvaðst hann þó myndu geta
hjálpað presti, ef hann í engu
breytti út af því, sem hann
leggði fyrir hann. „Far þú nú
heim,“ segir hann við prest. „En
á gamlárskvöld skaltu koma
hingað í Skálholt, og þegar fólk
er gengið til náða, skaltu ganga
út í kirkju, klæðast fullum
messuskrúða og standa þannig
búinn fyrir altari. — Stendur þú
þá undir kirkjugafli þótt inni sé.
— Skaltu snúa þér fram og halda
kaleiknum fullum báðum hönd-
um fyrir brjósti þínu. Munu
ýmsir koma til þín þar sem þú
stendur og kveðja þig til fylgdar
við sig. En þess skalt þú gæta,
r-
EFTIRFARANDI VÍSUR eru eftir Guð-
laugu Guðnadóttur, Sólvangi á Akureyri.
Guðlaug er 71 árs að aldri:
Ekki er á öllu þrot, —
ef að ljósin skína,
glampa stundum geislabrot
gegnum hugsun mína.
Þessi vísa er um útvarpið:
Útvarpið er alveg snilld,
oft það hressir geðið,
allir geta eftir vild
ort í það og kveðið.
Séra Bjarni lætur af embætti:
Oðlingurinn er og var
eins og leiðarstjarna,
. ó, eg vildi eiga far
til annars heims með Bjarna.
I sólskini og sunnanvindi:
Sólin hellir geislaglóð,
gleður kellu ljóminn,
þegar elli yfir fljóð
er að fella dóminn.
Kristinn Grímsson í Hafnarfirði hefur
kveðið vísur þær, sem hér fara á eftir.
Kristinn er 83 ára að aldri.
Margur einn. er svifaseinn, —
sannar lækjarniður,
að aldrei neinn í auðn er einn,
sem elskar guð og biður.
Nú hafa árin mörgu mín
hver sem kemur og biður þig að
koma með sér, að fylgja engum,
nema hann áður bergi þrisvar á
kaleiknum hjá þér.“
Lofar prestur þessu, kveður
biskup með þökkum og hverfur
heim aftur að Torfastöðum og er
nú öllu rórra. Líður svo fram og
nú kemur gamlárskvöld. Fer
prestur þá í Skálholt, og þegar
á það er liðið, gengur prestur
einn út í kirkju, klæðist fullum
skrúða og stillir sér því næst fyr-
ir altari og spennir báðum hönd-
mildan vakið sefa,
í andviðrunum sálarsýn
svalað dásamlega.
Eg er sæll og sáttur við
syni og Evudætur.
Drottinn öllu leggur lið
og launar vegabætur.
Gamlar vísur:
Margir smíða Mönduls far
mætum lýð til skemmtunar,
ekki bíða þori eg þar,
þangað skríð, sem Ottar var.
Rögnis baldinn hauk eg hyl,
hann er sjaldan mér í vil,
vel fer aldrei það eg þyl,
því má tjalda, sem er til.
Heimskan nægjg hlýtur mér,
hún ei dægilega fer.
Allt vill lagið hafa hér,
af hverju tagi sem það er.
Himins undir hvelfing blá,
hraðar stundum Iffsins frá,
ártal fundið oss var hjá
átján hundruð, sextán þá.
Niðji djarfur Vindsvals var
varla þarfur sums staðar,
frá sólhvarfi foldin bar
fönn til arfa svásuðar.
Valt er hólið virðingar,
valt er bólið hérvistar,
valt er skjólið veraldar
valt er hjólið lukkunnar.
um fullan kaleikinn fyrir brjósti
sér. Ekki hafði hann lengi beð-
ið, er hann þekkir hvar kunn-
ingi hans kemur, sá er hann átti
kaupin við fyrir 20 árum. Geng-
ur hann inn að altarinu til hans
og kveðst nú vera kominn til að
sækja hann og biður hann með
sér að koma. Prestur kvaðst
skyldu gera það, ef hann vildi
áður bergja þrisvar á kaleikn-
um. Ekki vill maðurinn það, og
fer hann á brott við svo búið. Að
skammri stundu liðinni kemur