Heima er bezt - 01.06.1951, Blaðsíða 27

Nr. 4
Heima er bezt
123
SANNAR FRÁSAGNIR IV:
Þegar samferðamaður minn dó
eftir Petulengro
Sökurn rœfilslegs útiits síns átti greinarhöfundur erfitt
með að fá far með nokkru skipi frá Bandaríkjunum til Eng-
lands, þangað til farmiðasalinn á „Campania“ lét tilleiðast
ári síðar, og með því lýkur Mar-
co Polo, fertugur að aldri, ein-
hverju sérstæðasta ferðalagi,
sem nokkur maður hefur far-
ið í.
IV.
Feneyjar hylltu þremenning-
ana eins og hetjur við komu
þeirra heim. Aldrei þreyttist
fólk á að heyra lýsingu þeirra
á keisaranum í Kína og lifnað-
arháttunum í hinu sérkennilega
ríki hans. Marco Polo var líka
sögumaður af guðs náð, er með
skærum litum gat dregið upp
mynd af því, sem hann hafði
lifað, — ævintýrunum við yzta
jaðar heims. Ljómi sögu og
sagna lék um persónu hans, og
fæðingarborg hans gaf honum
lika nafnið — „II Milione“ — á-
reiðanlega hálft í hvoru í gamni
og alvöru, þareð hann nefndi
sifellt í frásögu sinni milljónir
og aftur milljónir af þessu og
hinu, hvort heldur það nú voru
riddarar, borgir, skip eða eitt-
hvað annað.
Svo skall á stríð 1298; Genúa
réðist á Feneyjar með stóran
flota. Að sjálfsögðu veitti Marco
Polo fæðingarborg sinni lið og
var skipaður yfirmaður á einu
herskipanna. Eins og áður er
sagt, bar Genúa sigur úr být-
um í orrustunni við Korcula. og
í hópi mörg þúsund landa sinna
var Marco Polo fluttur sem
stríðsfangi til Genúa.
Og þá erum við aftur komin
að þeim tíma, þegar sögur fóru
að berast af einum merkilegasta
manni 13. aldarinnar. Marco
Polo verður nú sáhii þulurinn í
Genúa sem hann hafði áður ver-
ið í Feneyjum. Ungir sem aldn-
ir, vinir sem óvinir, leggja leið
sína í fangelsið til hans og
hlusta á frásögn hans. Hann er
maður, sem ekki er hægt að
hafa í fangelsi til lengdar, og
eftir ársdvöl í prísundinni er
honum veitt frelsi og leyfi til að
snúa aftur til Feneyja, þar sem
hann lifði við sæmd og nægtir
til dauðadags.
Það er ekki vitað með vissu,
hvaða ár Marco Polo lézt, því að
af því fer tvennum sögum. í
ársbyrjun 1324 semur hann þó
erfðaskrá sína, og vitað er með
vissu, að hann er látinn ári síð-
ar. Sennilegt er, að Marco Polo
MÉR VAR visað inn í tveggja
manna káetu á afskekktum stað
neðarlega í skipinu. Ég geri ráð
fyrir því, að velgjörðamaður
minn, farmiðasalinn, hafi kom-
ið mér fyrir þar niðri með þann
möguleika í huga, að ég kynni
að fá æðiskast og ónáða aðra
farþega.
Ég hélt mig ofanþilja meðan
bjart var, unz við vorum komn-
ir drjúgan spöl frá landi og
hvert annes horfið sýn. Salt
sjávarloftið var sem ilmandi
veig í vitum mínum og hressti
við bágborinn hausinn á mér.
Handan við þetta gráa úthaf
beið mín England. Ég var glað-
ari og hugsun mín skarpari en
verið hafði um margra vikna
skeið.
En þegar myrkur var skollið
á, dró ég mig niður í hina svip-
litlu vistarveru mína. Ég var
þreyttari en mig rak minni til að
hafa verið áður, nema verið hafi
þegar ég var á leiðinni heim frá
hafi látizt árið 1324. Hann var
borinn til hinztu hvílu í Feneyj-
um með hátíðlegri viðhöfn.
— Ferðalög Marco Polos
höfðu geysimikla þýðingu fyrir
framtíðina, segir landkönnuð-
urinn og vísindamaðurinn Sten
Bergman í bók sinni, „Frægar
könnunarferðir“. Frásagnir
hans um dularveldi og auðæfi
Austurlanda hafa öldum saman
hvatt sjófarendur og landkönn-
uði til ferða um Zipangu og lönd
stór-khansins. Jafnt Vasco da
Gama, sem Columbus hafa á-
samt fjölmörgum öðrum hlotið
hvatningu frá Marco Polo.
Þannig ritaði ungi maðurinn
frá Feneyjum nafn sitt óafmá-
anlegt á söguspjöld landfræði-
vísindanna með ferðum sínum í
Austurveg og snjöllum lýsingum
á þeim heimi og háttum, sem
þar var að finna.
Ástralíu. Þarna var svo bólið
mitt, með snjóhvítu laki saman-
lögðu, líku risavöxnu ermalíni,
sem lagt hafði verið ofan á
ábreiðuna, er merkt var ein-
kennismerki Cunard-félagsins.
Nú þurfti ég ekki lengur að
brjóta heilann um störf í þágu
Churchill-fyrirtækisins. Ég gat
sofið eins lengi og ég vildi.
Ferðasaga
Frh. af bls. 111.
trjáreit, fyrir sunnan tún, mjög
fagran. Þar voru margar trjá-
tegundir. —
Á Akureyri sáum við bæði
Listigarðinn og Gróðrarstöðina.
í tr j ágöngum Gróðrarstöðvar-
innar eru trén svo hát og þétt, að
skuggsýnt er þar í glaða sólskini.
Þá segir ekki af ferðinni fyrr
en við komum i Reykjaskóla í
Hrútafirði kl. 2 um nóttina. Þá
höfðum við verið 5 daga á ferð-
inni, 3 daga norður og 2 til baka.
Tvennt höfðum við verið sér-
staklega heppin með í þessari
ferð, veðrið, sem gat ekki verið
ákjósanlegra, og fararstjórann,
Sigurð smíðakennara, er var á
allan hátt hinn liprasti leiðbein-
andi og ágætur félagi. Aftur á
móti var þetta of hröð ferð, til
þess að njóta hennar í fyllsta
mæli, en skilyrði voru ekki fyrir
hendi, til þess að fara hægar
yfir. En þetta voru smámunir
hjá þeirri ánægju og gagni, sem
mér fannst ég hafa af ferðinni.
Kostnaður varð mjög lítill,
aðeins 22 kr. sætið. Ég eyddi alls
í ferðinni kr. 50.00. Það voru litl-
ir peningar þá, hvað þá heldur
nú á tímum.
Áhrifin frá þessari ferð verða
mér lengi minnisstæð og vil ég
eindregið hvetja alla, og þá
fyrst og fremst Breiðfirðinga, til
þess að ferðast sem mest um
landið, sér til gagns og gleði.