Heima er bezt - 01.05.1954, Page 29

Nr. 5
Heima er bezt
157
Söngvari
Hátíðleg stund á Þingvöllum. Senn eru liðin tuttugu ár síðan þessi mynd var tekin,
enda má það gerla sjá á bílunum, sem þarna eru. Arið 1936 var haldin hér sænsk vika
og naut mikilla vinsœlda. í sambandi við hana var janð til Þingvalla. Þar kom s-enskur
stúdentakór, sem hér var, og karlakórar Reykjavíkur fóru þangað einnig. Þarna varð
hin bezta sönghátíð, þar sem íslendingar og Svíar skiptust á söngkveðjum og létu veggi
Almannagjár síðan bergmála af sameiginlegum söng.
og stórbóndi
Framh. af bls. 134.
kunna að hafa fyrir sálarlíf
þeirra og lífsskoðun í bráð og
lengd.
Það er ekki von, að vel fari,
er börn mæta slíku skilnings-
leysi. Og ég er viss um, að nið-
urrifsmennirnir, er sundruðu
drengjahúsinu, unnu meira og
hættulegra skemmdarstarf en
rúðubrotsstrákarnir, er ég
minntist á. — Hinn vaxandi, lik-
amlega vel aldi, ungi manngróð-
ur þarfnast afrennslis orku
sinnar og sköpunarþrár, og það
er oftast á valdi fullorðna fólks-
ins, hvernig krókurinn beygist.
Vandsvarað er þeirri spurn-
ingu, hver höfuðmunur sé nú-
tíma og þátíðar hugsunarháttar
og hvert til góðs horfi nútímans
framvindu, svo vandsvarað, að
: henni verður naumast af nokkr-
um gerð viðunandi skil í stuttu
máli, ef með sannsýni, réttskiln-
ingi og óhlutdrægni á að svara.
Hætt er við, að ég sé orðinn of
gamall — of fast bundinn eða
háður skoðunum og lífsvenjum
hins gamla tíma — til að geta
með fáum setningum óhlutdrægt
dæmt um þetta. Samt segi ég
þetta: Það er ólík aðstaða nú-
tíma manns til fjáröflunar,
menntunar og auðveldari og
eftirlátari lífskjara einstaklinga
og þjóðarheildar en var. Eigi að
síður má ekki gleymast að
skyggnast til baktjalds hins
liðna tíma og lesa þar þær stað-
reyndir, sem enn eru í fullu gildi
fyrir afkomu nútíma manns.
Það skapar ekki ætíð sanna
hamingju að vera eftirlætisbarn,
það sama gildir með þá menn —
þá þjóð, sem við auðveldi og eft-
irlæti býr: henni vill verða hrös-
ult, það er skammt að dyrum
ómennsku og oínautna, þar sem
fullar eru hendur auðfengins
fjár, vill oft út af bera með ham-
ingjusamt líf.
Það, sem ég tel mestan hásk-
ann skapa núna á yfirstandandi
tíð er virðingarleysið fyrir lík-
amlegri vinnu og skyldum, sam-
fara óhófseyðslu og nautnasýki
fjöldans. Þar skilur mikið á milli
hins nýja og gamla tíma. Fyrr
var hófsemd í nautn, þrautnotk-
un tímans, varúð og gætni í
meðferð fengins fjárhluta í
heiðri höfð. Fyrr þótti það til
efnilegheita horfa með unga
menn, er reyndu að láta sér
græðast fé, vildu verða sjálf-
bjarga menn og sjálfstæðir. Nú
virðist það ungt fólk, bæði menn
og konur, talið ágætast, sem
stærstan hlýtur fjárhlutinn fyr-
ir minnsta vinnu og erfiði og
eyðir öllu í nautnir og vitleysu.
Þarna skilur mikið á milli, og er
hætta á ferð, bæði efnisleg og
andleg.
Lærðu að læra
Framh. af bls. 149.
hefur lært í raun og veru og
hvað ekki.
9. Vendu þig á að taka vel eft-
ir því, sem þú ætlar að læra.
10. Mundu, að námsárangur
þinn veltur fyrst og fremst á
því, hvaða hug þú berð til náms-
efnisins og hvaða aðferðir þú
notar við námið.
Smælki
— Hvað, er þetta ekkjan hans Péturs
sáluga? Mig minnir, að hún væri orðin
gráhærð.
— Já, hún var það áður en hann dó, en
svo varð hún svarthærð af sorg, aumingja
konan.
— Hugsið þér nokkurn tíma um það,
maður minn, að líf vort hangir í raun og
veru alltaf á veikum þræði, og dauðinn get-
ur heimsótt okkur hvenær sem er?
— Já, mér líður það sjaldan úr minni.
— Og að við verðum alltaf að vera við
því búnir, að yfirgefa þetta jarðneska líf,
vini okkar og ættingja.
— Nú, þetta er nákvæmlega það, sem ég
segi á hverjum degi.
— Hvað heyri ég, veitist mér þá sú á-
nægja að tala við stéttarbróður? Eg er
nefnilega prestur.
— Nei, ég er umboðsmaður líftrygginga-
félags.