Heima er bezt - 01.05.1954, Side 32

160
Heima er bezt
Nr. 5
Villi stýrir að bátnum, snýr upp í vind-
inn, felur ntér svo stjórn bátsins, hjálpar
síðan þessum aðframkomna manni um borð.
Jikki er það neitt áhlaupaverk, cu allt geng-
ur það þó slysalaust.
„Nú skuluð þið koma heim með mér,“
segir kaupmaðurinn, þegar við erum komn-
ir á land. Eftir tíu mínútna gang erum við
komnir að verzluninni, sem er lítil, en
snotur.
Maðurinn jafnar sig vonum bráðar. Hann
vindur úr rennvotum klæðum sínum, sezt
síðan hinn makindalegasti og þakkar okkur
björgunina. Okkur virðist, að þetta sé
allra bezti náungi.
Þegar Jensen er búinn að hafa fata-
skipti, setjumst við að alls kyns kræsingum
ltjá honum. Auk þess megum við velja
okkur einhver föt úr búðinni. Og þegar
við förum, stingur Jensctt að okkur indæl-
um nestisbögglum og gefur okkur sinn
fimmtíukróna seðilinn ltvorum ...
Hann segir okkur nú, að ltann heiti
Jensen, og að hann eigi verzlun skammt
hér frá. Hann biður okkur að skjóta sér
á land við vík, sem hann bendir okkur á.
Við verðum fúslega við bón hans.
Raunbetri manni en Jensen hef ég sjald-
an kynnzt. Þegár við Villi leggjum aftur af
stað, er okkur innanbrjósts cins og við vær-
um ríkir furstar á ferðalagi og farkostur-
inn væri heimsins fegursta lystisnekkja.
Það er orðið dimmt, þegar við göngum
á land á klettóttri eyju. Við bindum bát-
inn fastan, svo að hann reki ekki til lands
með vistir okkar og annað, sem við þurf-
um til næturinnar.
Við fullvissum okkur urn, að enginn ann-
ar sé á eynni. Síðan kveikjum við bál og
tökum að snæða lostætið frá Jensen. Jafn-
fratnt athugum við sjókortið, sem við fund-
unt í bátnum við skinið frá bálinu.
samlir á eynni. Allt í einu stekkur mann-
skepna nokkur út úr runna, hleypur að
bátnum, leysir hann og fer um borð og
ýtir svo frá landi . . .