Æskan - 20.04.1932, Page 5

ÆSKAN
37
Afgreiðsla „ÆSKUNNAR“
Þetia er eitt af stærstu verzlunarhúsun-
um í Reykjavík. Á neðstu hæð hússins
er álna- og glervöruverzlun verzlunarinnar
>Edinborg«, sem er ein af elztu og
þekktustu verzlunum þessa lands. Á þeirri
sömu hæð eru líka skrifstofur verzl-
unarinnar, ásamt einkaskrifstofum eiganda
hússins, Ásgeirs Sigurðssonar konsúls. —
Á annari hæð, beint á móti stiga-upp-
ganginum, blasir við afgreiðslustofa
barnablaðsins „ÆSKAN“, herbergi nr. 11.
Það er ekki ósennilegt, að mörgum af
hinum ungu lesendum »Æskunnar« úti
um landið, þyki gaman að sjá mynd af því
húsi, sem blaðið þeirra hefir aðalbækistöð
sína í. Hér er skrifað utaná blöðin til ykkar
og hér eru þau látin í umbúðir. Þegar út-
sölumenn »Æskunnar«, eða aðrir kaupendur
hennar eru á ferðinni hér í bænum, þá
væri það mjög æskilegt, ef þeir vildu líta
inn á afgreiðslu blaðsins, sem er í þessu húsi.
®®®®®® ®®®®®®®®® ®®®®®®®®®®®® ®®® ®®®®®® ®®®®®® ®®®®®® ®®® ®®®®»®®®®®®®®®®
fædd, en það var annar laugardagur í Þorra. Þess-
vegna bar afmælið ekki alltaf upp á sama mán-
aðardag).
Þegar börnin voru búin að drekka og borða
eins og þau gátu torgað og þakka Solveigu fyrir
sig, þá sagði hún:
»Hérna er svo dálítið, Palli minn, sem eg ætla
að gefa þér á Kyndilmessunnk. Þá skildist þeim
börnunum, að Solveig ætlaði einhvernveginn að
geyma Kyndilmessuna hans Palla, þangað til þau
gætu drukkið súkkulaði aftur.
SAGAN AF MANNINUM, SEM SÓTTI TUTTUGU
ÁRA KAUPIÐ SITT TIL GUÐS
Þegar Solveig var ekki við eldhúsverk, sat hún
á rúminu sínu. Pá komu börnin til hennar. Hún
bað þau stundum að tina með sér fjallagrös«, því
fjallagrös eru bezti matur og dæmalaust holl fyrir
börn«, sagði hún.
»Segðu okkur þá sögu«, sögðu börnin.
Solveig las oft í Þjóðsögunum og kunni margar
sögur úr þeim. Hún las líka oft í Nýja-Testa-
mentinu og átti bæði Hallgrímskver og Þorlákskver.
»Góða, segðu okkur sögu«.
Þá sagði hún þeim ýmsar sögur, stundum úr
æsku sinni, eins og söguna af ferð sinni út á Kjal-
arnesið o. fl. Hún sagði þeim líka söguna af mann-
inum, sem sótti tuttugu ára kaupið sitt til guðs«.
Efni hennar var eitthvað á þessa leið:
Einu sinni var drengur, er Sigurður hét. Ungur
missti hann móður sína, en hann var svo lánsamur,
að góð hjón tóku hann til sin og gengu honum í
foreldra stað. En þau dóu bæði sama veturinn,
þegar hann var 14 ára.