Æskan - 15.12.1938, Blaðsíða 15

1938
Jólabók Æskunnar
13
japönslc slofa. Háttatími
blómasalar, grænmetissalar, fisksalar o. s. frv. Þeir
liafa mikla bambusstöng á öxlinni, og á henni lianga
margar körfur, sem vörurnar eru i. Þeir ganga um
göturnar og bjóða varning sinn með einkennilegum,
syngjandi köllum, svo að lil þcirra lieyrist alla leið
inn í hús.
Við skuluni lita inn í japanskt íbúðarhús, til þcss
að sjá, hvernig umhorfs er þar inni. Við drepum
á dyr. Skotlmrð er dregin til hliðar, stúlkan, sem
kom til dyra, lieilsar okkur mjög kurteislega, og við
göngum inn. Fyrst verðum við þó að taka af okkur
skóna, og ganga svo inn á sokkaleistunum. Gólfin
í japönsku húsunum eru þakin skrautlegum mott-
um, sem alltaf er lialdið tandurhreinum, og er því
óhæfa að ganga þar inn á óhreinum skóm. Sjálfir
nota Japanir eins konar dúkleista í stað sokka, og
eins konar ilskó úr tré eða hálmi. Það er fljótgert,
að smeygja þeim af fótunum, um leið og inn er
gcngið.
Þegar inn er komið, dettur okkur vafalaust fyrst
í lmg, að fólkið sé nýflutt úr húsinu, því að við sjá-
um engin húsgögn — aðeins tóm herbergin. En þetta
er eins og vera ber. Japanir nota engin húsgögn.
Þeir silja, borða og sofa á gólfinu, og þeim er ]iað
alveg óskiljanlegt, livers vegna við erum að fylla
íbúðirnar okkar með Iiúsbúnaði. I staðinn fyrir ol'n
bafa þeir dálítið glóðarker, sem flytja má úr einu
herbergi í annað. Þegar kalt er, fylla þeir það með
trékolaglóð, og sitja svo í kring um það og verma
sig.
Geslum er æfinlega boðið le í Japan. Það er borið
fram í litlum postulínsbollum, er grænt á lit og
drukkið sykurlaust.
Aðalfæða Japana er hrísgrjón. Þau eru alltaf etin
með tveimur prjónum. Menn borða með þeim fisk,
kjöt, grænmeti, smokkfiska, sæþörunga og ýmsan
annan lcyndugan mat, og alllaf er maturinn mjög
mikið kryddaður. Hann er vanalega borinn fram á
litlum lakkdiskum, og eru þcir látnir annaðhvort á
gólfið, eða á afarlág borð, sem sett eru þá inn, fyrir
máltíðirnar, og út að þcim loknum.
Japanir eru ákaflega lireinlálir'. Þeir haða sig dag-
lega í heitu vatni, og stundum tvisvar á dag. Bað-
kerið er tunna eða kassi, og fylgir eldfæri til að hita
vatnið. Japanir liggja ekki í baðinu, heldur sitja. Þeir
vilja hafa haðið mjög heitt. Við mundum varla ])ola
að dýfa hendinni ofan í vatn, sem þeim þykir mátu-
legt til að haða sig i.
Japanir hafa engin rúm til að hátta í á kvöldin.
Þegar tími er til kominn að taka á sig náðir, er
pappírshurð á einum vegg herbergisins skotið til
bliðar. Þar innan við eru rúmfötin geymd. Nú eru
þau breidd á gólfið — allt í lagi! Að morgni eru ])au
látin aflur á sinn stað, og herbergið er jafntómt og
fyrr.
Keisarinn í Japan býr i Tokió. Höllin lians er í
miðri borginni, og kring um hana er geisilega stór
skrautgarður, einn hinn allra fegursti í heimi. Haun
er umgirtur síkjum á alla vegu.
Japanir tigna keisara sinn miklu meira en Evrópu-
þjóðirnar sína þjóðhöfðingja. Þjóðin lítur næstum á
hann sem guð sinn, enda eru til manna á meðal
sagnir um himneskan uppruna japönsku keisaraætt-
arinnar. Það á sinn sterka þátt í þessari keisaradýrk-
un, að sama ættin hefir setið á keisarastóli, mann