Æskan - 01.09.1962, Síða 19

ÆSKAN
Þessir óska e£tir bréfavið-
skiptum við pilta eða stúlk-
ur á þeirn aldri, sem tilfærð-
ur er í svigum við nöfnin.
STULKUR:
Halldóra Hermannsdóttir (14—16), Lækjarkinn 8, Hafnarfirði;
Magnea Hall'dórsdóttir (14—16), Hraunbrún 12, Háfnarfirði;
Áslaug Bjarnadóttir (14—16), Hraunkambi !), Hafnarfirði; Sig-
rún Óskarsdóttir (14—16), Álfaskeiði 52, Hafnarfirði; Ebba Skarpliéðinsdóttir (12—13),
I.indargötu 11, Siglufirði; Sigurlaug Magnúsdóttir (12—14), Hólavegi 7, Sauðárkróki;
Sigl>rúður Ármannsdóttir (10—12), R&narstig 2, Sauðárkróki; María Halldórsdóttir (13
-pl5), Eyrargötu 27, Siglufirði; Sígþóra Oddsdóttir (13—15), Hvammi Fáskrúðsfirði;
Sigurlaug N. Þráinsdóttir (11—12), Sámsstöðum, Laxárdal, Dalasýslu; Jóhanna S. Hjart-
ardóttir (13—16), Hraunsnefi, Norðurárdal, Mýrasýslu; Hjördís H. Hjartardóttir (9—11),
Hraunsnefi, Norðurárdal, Mýrasýslu; Hallfriður Ingimunddrdóttir (10—12), Brunnum 3,
Þatreksfirði; Erla Þórunn Ólafsdóttir (12) og Kristín Halldórsdóttir (14), báðar að
Dýrastöðum, Árni Ólafur Sigurðsson (12—14), Þórsmörk,
Norðurárdal,
Mýrasýslu.
DRENGIR:
Skagaströnd, Austur-Húnavatnssýslu; Erling-
ur B. Oddsson (10—12), Hvammi, Fáskrúðs-
firði; Guðlaugur Gisli Reynisson (12—13), Bólustað, Mýrdal, Vestur-Skaftafellssýslu.
Rafn Ðenediktsson (9—10) og Jón M.
Benediktsson (10—11), báðir að Staðar-
bakka, Miðfirði, Vestur-Húnavatnssýslu.
FÆREYJAR
Otto Rubeksen (11
—12), R. C. Effers-
göta, Thorshavn,
Föroyar; Jákur Als Lindberg (11—12), Villumsgöta 6, Thorshavn, Föroyar; Anna S.
Hansen, (15—16) Stongunum, Klakksvík, Föroyar; Jóna Festirstein (14—15), Stongun-
um, Klakksvik, Föroyar; Dina Niclasen (14—16), Hvalba, Suðuroy, Föroyar; Liss Paul-
sen (13—14), Saltangrá, Föroyar; Ranva Olsen (14—15), Vág Suðuroy, Föroyar; Eleina
Midjard (14—15), Hvalböus, Föroyar; Anna Maria Joensen (13—14), Funningsbotn,
Föroyar; Borgliild Dahl Christiansen (11—12), Nalsoy, Föroyar; Selma Olsen (14—15),
Myrkjanoyri, Klakksvík, Föroyar; Sigrun Jonsson (14—16), Trangisv&gur, Föroyar;
Sigrid Sdrensen Ragnhild Jonstad (11—12), Naustadal i
(14—16), Trang-
isvágur, Föroyar.
NOREGUR
Sunnfjord, Norge; Anne Lognvik (11—12),
Rauland i Telemark, Norge; Rune Sörás
(12—13), Virinesleiren pr. Bergen, Norge; Holger Rein (12—13), Vinnesleiren pr. Bergen,
Norge; Anne Britt Gjehdem (13—14), Gjendem pr. Molde, Norge; Anna Smeland (12
•—13), Flaldal i Telemark, Norge.
1 Stærst. I
SBJÍHKBJ KBKBMKB
Heitasti staður jarðar mun
vera i Afríku, Saharaeyðimörk-
in (Libíu), ]>ar hefur hitinn
mælzt mestur 57 stig.
Af dýrum lifir lcngst Gala-
pagosskjaldbakan, sein verður
að jafnaði 100 til 150 ára og
getur náð 200 ára aldri. Fíll-
inn verður ekki eins gamall og
af hefur verið látið; liann nær
yfirleitt ekki eins háum aldri
og maðurinn. Um 10% ná 55
ára aldri og sárafáir verða
eldri en 65 ára. Hesturinn kem-
ur næst af spendýrunum.
Elzti hestur sem vitað er um
varð 62 ára gamall, en all-
mörg dæmi eru til þess að
hestar hafi komizt yfir fimm-
tugt. Vitað er um asna sem
náði 47 ára aldri, flóðhest sem
náði 41 ára aldri. Elzti hvalur
sem vitað er um varð 37 ára.
Stærsta dýr jarðarinnar er
búrhvelið og hefur náð svo
vitað sé 131 lestar þyngd.
Stærsti fill sem vitað er um
vó 7 lestir.
hún ævinlega það bezta af fiskinum, en var þó alltaf
að kveina og kvarta.
Kvöld eitt sat lierra Peggotty í veitingahúsi, og þegar
hann kom heim um háttatíma, var hann í bezta skapi.
„Jæja, góðir hálsar, hvernig líður ykkur?“ spurði hann
glaðlega, þegár hann kom inn.
Við heilsuðum lionum öll vingjarnlega, nema frú Gum-
Riidge. Hún sat andvarpandi og hristi höfuðið.
„Hvað er nú að?“ ópurði Peggotty og skellti saman
lófunum. „Hertu þig nú upp, gamla mín!“
En frú Gummidge lét sér ekki segjast; hún tók upp
vasaklút og fór að þerra augun.
„Hvað er nú að?“ spurði Peggotty.
„Ekkert," anzaði frú Gunnnidge með grátstafinn í kverk-
Rhum. „Þér komið af veitingahúsinu, þykist ég vita.“
„Já, ég skrapp þangað."
„Mig tekur sárt, að það skuli vera ég, sem neyði yður
úl þess að vera að sitja í veitingahúsum."
„Þú! Nei, það er enginn, sem neyðir mig til þess. —
Mér þykir bara gaman að koma þangað."
„Nei, ég veit ósköp vel, að það er mín vegna, því ég
er hér bara til leiðinda og ama. Ég er svo mikill vesalings
einstæðingur. Ég ætti heldur að fara á þurfamannahælið
og deyja þar; þá losnuðuð þér við mig.“
Að svo mæltu gekk hún út úr stofunni og fór inn í
svefnherbergið sitt.
Peggotty hafði horft á hana með djúpri samúð. Þegar
hún liafði lokað hurðinni á eftir sér, sagði hann:
„Nú hefur hún verið að hugsa um hann gamla sinn,
vesalingurinn."
Þessi hálfi mánuður leið allt o£ fljótt, og ég tók mjög
nærri mér að skilja við Millu litlu og allt þetta afbragðs-
fólk þarna í skrítna húsinu. Allan þennan tíma hafði ég
varla munað eftir móður minni eða heimili mínu. En
þegar póstvagninn nálgaðist þær slóðir, þar sem ég þekkti
mig, fór að vakna hjá mér heimþrá, og þegar við námum
183