Æskan - 01.04.1986, Blaðsíða 51

Oska-bjúgað
u æ^Ur bóndi og kona hans sett-
einu sinni að borði og höfðu
annað til matar en jarðepli.
nan varpaði öndinni mæðulega
°gmæiti:
ljv” ’ eg vildi að við fengjum ein-
u ern tlma eittbvað annað að
en þessi jarðepli.“
sörnu andránni stökk álfur upp
b0.rð»0gsagði:
bið þrjár óskir. Segið
bl hvað þið viljið fá.“
Sj °nan var ekki lengi að hugsa
8 nin og sagði:
lan 8 e§ ætn mer álnar-
gt bjúga til miðdegisverðar.“
inn 5*018- Bjúgað datt niður á disk-
I^q ennar. Ánægjan skein út úr
bái Unnc en maður hennar varð
reiður og hrópaði í bræði sinni:
n” baf ertu jafnheimsk. Ekki
beg 3 ^a^ að óska sér bjúga,
be8ar maður getur fengið langtum
bjúA^^ð værr rnátiilegt á þig.að
á þ|a^ að tarna yrði fast við nefið
Boms! Bjúgað stökk upp á nefið
á konunni. Og konan klóraði í og
karlinn togaði í en bjúgað sat sem
fastast. Þá klóraði bóndi sér í höfð-
inu og sagði með grátstafinn í
kverkunum:
„Sjáðu nú. Tvær óskirnar eru
búnar. Nú er ekki nema ein eftir.
Og ekki geturðu gengið með bjúg-
að á nefinu alla ævina. Nú er ekki
annað ráð en að óska þess að það
hyrfi.“
Bjúgað hvarf og álfurinn hvarf
og hjónin settust aftur að jarðepl-
unum sínum og óskuðu sér nú
einskis framar.
Úr tíu ævintýrum.
51