Æskan - 29.05.1902, Síða 4

64
Murat st.endur þráðbeinn fyrir frarrian
hermennina, djarfur á svip og bros leikur
um varir hans. „Hermenn," segir hann
rólega og djaiflega. „Gerið skyldu yðar!
Miðið á hjarta mitt, en iátið höfuð mitt í
friði“. Síðan skipaði hann sjálfur fyrir:
„Hleypið af!“
Hermennirnir gerðu það. Hann stendur
þráðbeinn eitt augnabragð á eftir, svo sem
skotin hafi ekki hitt hann, en hnígur svo
alt í einu örendur til jarðar.
Murat var upphnflega góðui- drengur
þrátt fyrir staðfestuloysi sitt. Árið 1805
skrifaði harm þannig til móður sinnar:
„ímyndaðu þér ekki, að eg verði biindur
í upphefðinni, eða hún valdi því, að eg
gleymi ástvinum mínum heima. Það sem
gleður mig mest er, að metorð þau, er
eg hefi hlotið, gefa mér tækifæri til að
hjálpa þeim, sem bágt eiga i mannfélaginu."
Hann var svo gjafmiidur, að hann jós fé
út á báðar hendur, og vildi hjálpa ölium
af fremsta megni.
En hann spiltist smámsaman og lét
manngildi sitt, í sölurnar fyrir hégómagirni
og metorða.girnd. Á vígveilinum var eng-
inn jafningi hans að hreysti og hugpi-ýði,
en heima fyi'ir mátti snúa honum eftir vild
sinni, og höfðu ýmsir menn mjög skaðleg
áhrif á hann, einkum kona hans; en henni
var flest sjálfrátt iiia gefið.
Verður Murat því ekki talinn sæmdar-
maður, því það er ekki sá, sem svíkur vin
sinn, velgjörðamann og föðurland, þegar
mest ríður á.
Það var glæsilegt að vei'a kotungsson og
komast upp í konungs-hásæti. En það er
til mörg staða í lífinu, sem meiri hamingja
fylgir en konungstigninni, og margur er sá,
sein konungar mættu öfunda yfir stöðu
þeirra. Sælli en konungur er sá, sem byrj-
ar með litið, en berst svo áfram, að hann
getur orðið vel sjálfbjarga maður og lands-
mönnum sinum til gagns. Sælli en marg-
ur konungur er sá faðir, sem getur alið upp
börnin sín, svo þau verði góðir og nýtir
menn. Sælli en margur konungur er sá,
sem heíir tamið sér siðprýði, og aldrei vill
vömm sína vita. Og sælli en margur kon-
ungur er sá, þótt fátækur sé, sem vinnur
með gleði og trúmensku verk sín, og er
ánægður með hlutskifti sitt.
Námu-drengurinn.
Jimmy Railstone var námudrengur.
Jþað er að skilja, hann var einn meðal
margra annara drengja, sem unnu í ensk-
um kolanámum, en úr þeim eru kolin
flutt upp á yfirborð jarðarinnar, og þar
eftir not.uð til eldsneytis á gufuskipum,
gufuvögnum, eldstóm og verksmiðjum.
Vér vitum, hversu alt verður svart, sem
kemur nálægt kolum, og getum því vel
skilið í því, að námumennirnir lít'a út eins
og svertingjar, meðan þeir eru við vinnuna.
Má þar ekki í milli sjá; þeir eru allir jafn
svartir. Aftur á inóti er mjög mikill mun-
ur á, hvern mann þeir hafa að geyma.
Sumir eru ruddalegir og þorparar, aðrir
eru góðir, kurteisir og ráðvandir menn.
Jimmy Railstone var góður drengur, en
meiri hluti félaga hans voru þorparar. Var
hanri ekki nema hálfstálpaður, og átti því
all-illa æfi, því þeir neyttu þess, að þeir
áttu við sór rninni mann.
Skömmu eftir að Jimmy hafði byrjað