Æskan - 29.05.1902, Blaðsíða 7

67
leið honum ekki vel. Á meðan eldri bróð-
irinn var á lífi, höfðu þeir hafst við báðir
saman í timburskúr, en nú var kuldinn
svo mikill, að þar var ekki líft lengur.
Kdöa ein, sem gift var hestamanni hertog-
ans í Lothringen, sá þá aumur á honum
og útvegaði honum leyfi til að sofa í fón-
aðarhúsi hertogans. Pegar drengurinn kom
þangað um kvöldið, var komið myrkur.
Hann fálmaði fyrir sér með höndunum
til að finna sér hlýjan stað og fann þá fyr-
ir sér járngrindur nokkrar. Á bak við þær
fann hann að var bosabyngur, og tróð hann
sór því inn fyrir grindurnar til að leggjast
niður á mosann. Hefði bjart verið, mundi
hann ekki hafa þorað það, því fyrir innan
grindurnar var grimt bjarndýr, sem her-
toginn átti. Þegar björninn varð var við
gestinn, réðst hann þegar að honum og
urraði grimmúðlega. Sá þá drengurinn sér
bráðan baria búinn og fól sálu sína í guðs
liendur. En björninn tók drenginn, sem
var nær dauða en lífi af kulda og hræðslu,
og þrýsti honum að sér með hrömmunum,
svo að hann fókk hlýrra og mýkra iegu-
rúm en hann hafði lengi haft. Ilann hafði
ekki getað sofið í margar nætur fyrir kulda,
en sofnaði nú brátt og svaf vært til næsta
morguns.
Um morguninn vaknaði hann hress og
með endurnýjuðum kröftum, skreið út úr
búrinu og gekk út í bæinn til að innvinna
sér eitthvað. Um kvöldið sneri hann aftur
til bjarnarins, sem beið hans og hafði jafn-
vel geymt nokkuð af mat, sínum handa
honum, hveitibrauð og fleiri leifar af borð-
um hertogans. Hann lagðist aftur til
svefns hjá loðnu fóstrunni sinni, og svaf
hjá henni eins vel eins og í bezta rúmí
með dúnsængum.
Þannig var hann 5 nætur í bjarnarbúr-
inu án þess nokkur vissi af. En sjöttu
nóttina svaf hann yfir sig. Pilturinn, sem
færði bjarndýrinu mat, varð þá um morgun-
inn mjög óttasleginn, er hann sá drenginn í
klóm bjarnarins; en bjarndýrið lét mjög ó-
friðlega, þegar skjólstæðingur þess var ó-
náðaður. Skömmu síðar vaknaði drengur-
inn, og undruðust menn mjög, er hann kom
glaður og heill á hófi út úr bjarnarbúrinu.
Atburður þessi barst, fljótt úf og þótt,i
mjög einkennilegur. En nú vildi drengur-
inn ekki fara inn í búrið aftur, því hann
fyrirvarð sig fyrir að sofa hjá bjarndýri.
Fyrir beiðni Leópolds hertoga gerði hann
það þó einu sinni, til þess að börn hertogans
gætu fengið að sjá þessa fágætu sjón.
Hertoginn lót nú gefa drengnum föt,
kom honum í skóla, og tók hann síðan í
þjónustu sína. Yarð umkomulausi flökku-
drengurinn síðar dugandi og vel metinn
maður. En aldrei gleymdi hann að þakka
guði fyrir hina vísdómsfullu vernd og um-
hyggju, er hann hafði notið, þegar honum
lá mest á.
(Úr „Fort. forUngd.1')
.....
Leikar.
i.
Jakob, liTar ertu?
Meðal þeirra, er taka þátt í leiknum, eru
valdir tveir, og bundið fyrir augu þeirra.
Annar þeirra er húsbóndi, og hefir hann
bolta í hendinni, og á hann að reyna að