Æskan - 01.04.1907, Qupperneq 4

60
Æ S K A N
verða. »Svo er og með mig«, mælti
sveinninn, »ættum við ekki að taka
saman klæði okkar, og flýja burt. Mér
finst guðs rödd tala í hjarta mínu:
»Farðu heim! farðu heim!« og þcgar
guð segir það, getur það ekki verið
synd«. — »Eg kem með þér«, svaraði
systir liens, og þau lögðu af stað.
Tunglið skein í lieiði og lýsti yíir
völlu og vegi; það var fögur nótt. Er
bau liöfðu gengið spölkorn, sagði stúlk-
an; »Heyrðu bróðir minn, eg er svo
brædd um að við rötum ekki heim«.—
Sveinninn svaraði: »Við skulum alll af
slefna í norðvestur, og þá hljótum við
að komast lil Finnlands, og er við kom-
um þangað, höfum við björkina og
stjörnuna fyrir merki; sjáum við stjörn-
una Ijóma gegnum limið, vitum við að
við erum komin heim«.
Nokkru síðar sagði stúlkan: »Eg er
svo hrædd um að villudýrog ræningjar
geri okkur mein«. Drengurinn svaraði:
Guð mun vernda okkur og varðveita.
Manstu ekki hvað slóð í litlu bæninni,
sem við lærðum lieima, þegar við vor-
um kornung:
»Hversu vítt um fold sem fer eg
Falin drotlins miskun er cg«.
»Já«, sagði litla stúlkan, »guð mun
scnda engla sína til þess að vernda oss
í þessum ókunnu löndum«.
Svo héldu þau áfram glöð í huga.
Sveinninn skar sér lurk af ungu eikitré;
ællaði hann að verja sig og systur sína
með lionum, ef lil þyrfti að taka, en
ekkert illt varð á vegi þeirra.
(Framh.).
Áttatíu ára, en þó ungur.
Úr »Ungdom og Ai'hold«.
í Októbermánuði árið 1905, var
haldinn fundur í stóru samkomuhúsi í
Lundúnum, merkilegur að því, að allir
ræðumennirnir tólf að tölu voru um og
ylir 80 ára að aldri. Einn þessara öldr-
uðu ungmenna Newcomb (frb. Njúcomb)
að nafni lieíir sagt einum dagblaðs-
aðstoðarmanni í Lundúnum frá reynslu
sinni viðvíkjandi skynsamlegum lifnað-
arháttum ; þar á meðal segir hann :
»Eg er nú kominn yfir áttrætt og
þekki hvorki gigt, meltingarleysi, maga-
veiki, höfuðveiki nje neitt þess háttar;
eg vinn frá morgni til kvelds og á
kveldin er cg í knattleik ofl tvær stund-
ir samfleytt.
Fyrsl og fremst neyti eg aldrei á-
fengis eða tóbaks, eg fer snemma að
sofa og vakna snemma á morgnana ;
eg et aldrei kjöt, en ávextir og kálmeti
þykir mjer golt.
Úá er eg var ungur, ólluðust marg-
ir að eg yrði ekki langlífur, en ennþá
gct eg ólmast á knaltleiksvæðinu með
unglingunum.
Þannig ættum við öll að vera. A
áttræðisaldri ættum við að vera hraust
og fjörug. En áður en við náum því
verðum við að venja oss á holla og
reglulega lifnaðarbáttu.
En um fram alt:
Ekkert áfengi. Ekkert tóbak.
Sigarj. Júnsson pýddi.