Æskan - 01.04.1908, Blaðsíða 7
ÆSKAN
31
fremdardrengir áttu eigi síður til þeirra
að sækja en feðranna dáð sína og
drengskap.
En skugga bar á þessa björtu hlið
eins og jafnan vill verða.
Mörg vóru þau almenn störf á bú-
um l’orfeðra vorra, sem ekki þóttu
sæma frjálsum mönnum og vóru þau
þá ætluð ánauðugu fólki, þrælum og
ambáttum, sem ekki höíðu nein mann-
réttindi, heldur voru taldir jafnir hús-
dýrunum.
En nú vóru til margir þeir ungir
menn, sem ekki vildu ganga að nein-
um störfum, lögðust heldur í öskustó
og voru ódælir. Það dugði ekki þó
aðrir drægju að þeim dár og háð og
kölluðu þá fiíl og kolbíta. Foreldrum
var hin mesta raun að slíkum sonum
og einn var Grettir af þeim. En oft
sást það seinna, að þeir höfðu þó vax-
ið og vel dafnað, þegar þeir vörpuðu af
sér vafspjarahamnum og unnu eitthvert
afreksverk fyrir brýningu mæðra sinna.
En það má lfka sjá af öllu, að menn
hafa talið þetta líf þeirra, þetta taum-
lausa sjálfræði, vísa rót hamingjuleysis.
Sjálfræði þeirra og óhiýðni lilaut að
koma niður á þeim sjálfum og allri
ætt þeirra.
Það var á þessum mönnum, að það
sannaðist, að sitt er hvort, gæfa og
gjörfileiki. Sögurnar kalla óhamingju
þeirra forlög, en undirrótin er þó ekki
annað en sjálfskaparviti: einræði þeirra
og óhiýðni við foreldra og landslög og
annað siðleysi.
TÍl M . . . litlu.
Elsku litla M . . . . mín
mig var nú að dreyma
að þvi kæmir inn til mín —
allir væru heima.
Sögu fórstu’ að segja mér,
sem ég vildi heyra,
ljúft að lijarta lyfti ég þér,
lagði svo við eyra.
Sagan var um sólskinið,
sem að vangann kysti
og um fagra fiðrildið,
sem fjöruga vængi misti.
Undur, hvað það átti bágt,
ætlaði’ að reyna að fljúga,
en varð að skríða og liggja lágt
og loks í liolu að smjúga, —
Fiðrildrið, sem fyr var kátt,
ílögraði milli blóma,
liunangssopa drakk sér dátt,
dansaði’ í sólarljóma.
Þegar þú sagðir þetta, sást,
að þér fóru að koma í auga
daggir þær, sem æska og ást
unga hvarma lauga.
Elsku litla M . . . mín,
ég man, að strax að bragði
strauk ég tárin þessi þín
þér ai' hvarmi og sagði:
Eins og sumarsólskinið,
svo er drottins kraftur