Æskan - 01.09.1908, Blaðsíða 2

66
Æ S K A N
Jón biskup Vídalín.
í þessu blaði sjáið þið einn hinn
mesta ræðuskörung, sem hefur verið
á íslandi. Eg veit að þið kannist öll
við hann, og hafið að minsta kosti
heyrt talað um aðalverkið hans, Jóns-
hók, sem sumir liafa kallað, og aðrir
Vídalíns-postillu.
Jón Vídalín fæddist 11. martz 1666
í Görðum á Álftanesi. Hann var 11
ára, er hann misti löður sinn. Æfi
hans var mjög margbreylileg upp frá
því, og átti hann einatt framan af við
þröngan kost að húa, Þrjú ár var
hann í Skálhollsskóla, og var svo hjá
ýmsum og átti við margt. Einu sinni
stundaði hann sjóróðra í Vestmann-
eyjum. Tuttugu og tveggja ára fór
hann utan til háskólans og lauk guð-
lræðisprófi þar eftir 2 ár. Siðan var
hann hermaður í sjóliðinu danska, en
komst aftur úr því að tveim árum
liðnum.
Þá fór liann út til íslands og tók
þá vegur hans að vaxa. Hann varð
kennari við Skálholts-skóla, þar næsl
dómkirkjuprestur í Skálholli og seinna
prestur í Görðum á Álftanesi.
Hann varð biskup i Skálholti árið
1698 og hélt þvi embætti til dauða-
dags. Hann andaðist á lerðalagi í sælu-
húsi við Hallbjarnarvörður 2(5. ágúst
1720 og hvíla hein hans í Skálholti, en
minning hans liíir í hjörtum þjóðar-
innar og bautasteinn hans eru guðs-
orðabækur hans.
(Útdrátur úr ritgjörð i ,,Bjarina‘‘).
Æska sveitadrengsins.
VII. Iíirkjuferðin.
Klukkurnar hringja,
Iiljómarnir snjallir
Bylgjandi klingja
Um borgir og liallir;
Bergmál i fjöllum
Brotnar á hjöllum,
Streymir at stöllum
Og stöðvast á völlum.
Berast með blænum
Bárur af hljómum,
Grundum á grænum
Með gróandi blómum
Hófdyn má heyra;
Og hljóma í eyra
Ærjarminn meyra
Ofan úr geira.
Röskur á brúnum
llíður nú drengur
Hesli ei lúnum,
Lipurt sá gengur;
Mikinn nú fer liann,
Fákurinn ber hann,
Iíirkju hrátt sér liann,
Kominn nú er hann.
Stekkur af klárnum
og klappar á makka;
Hyggur að járnum,
Og hcstinn hinn blakka
Leiðir í haga,
Haft fer að laga,