Æskan - 24.12.1915, Qupperneq 11

1915
JÓLABLAÐ ÆSKUNNAR
IX
Skemtilegur vetraröagur.
Mcö ljórum myiulum.
KKERT þykir börnunum
indælla en að vakna á
fögrum v e l r a r m o r g n i,
þegar sólin skín í lieiði yfir vötn og
velli, og þar við bætist, að dagur-
inn sá er þeim gefinn til að fara á
skautum.
Þau ráða sér náttúrlega ekki fyrir
kæti systkinin á heimilinu. Og pabbi
og mamma eru líka hjartanlega glöð;
þau unna svo vel litlu börnunum
sinum að leika sér úti i hreinu og
styrkjandi vetrarloftinu.
þegar þau sitja að morgun-
verði, segir pabbi þeirra: »í dag
eigið þið frí að öllu leyli, — þið
þurfið ekki að lita i bók. En þú,
Nonni, sem erl elzlur, þú sér
náttúrlega um, að nóg sé lilbreyt-
ingin i þessum vetrarleikj um
ykkar. Þið farið nú fyrst ú skaut-
um, meðan svellin eru ekki farin
að klökna. En um miðjau dag-
inn, þegar sólbráð er komið, þá
skuluð þið nola færið til að velta
snjónum í slóra hnoða, og seinni
partinn, þegar þið farið að þreyt- y-'
ast, þá skuluð þið fara út með
sleðana ykkar«.
»Já, ósköp megum við eiga skemti-
legan dag i dag!« sagði Nonni og
öll hin tóku undir það með jionum.
Mamma sá um, að þau væru öll
létt og hlýlega búin og að þvi búnu
fóru þau í þessa æfintýraför.
Það var ekki nema spölkorn niður
að tjörninni og ísinn á henni var
alin á þykt og hvergi vök,rsvo þeim
var engin hætla búin. Eina æfin-
týrið á þessari för var það, að þau
kútveltust á skautunum,' þvi_að þau
voru öll óvön á þeim. Svo voru