Æskan - 01.04.1923, Page 2

26
Æ S K A N
Saga frá Norður-Ameríku.
3. kapítuli.
Leyndardómur hússins.
Augu þeirra smávöndust nú við
dimmuna og sáu þau þá, að lokaðar
dyr tóku þar við, sem stigann þraut.
Þeim gekk illa að opna þær fyrst, en
svo hrukku þær upp alt í einu, þeg-
ar þau voru í þann veginn að gefast
upp, og lá við sjálft að þau kútvelt-
ust á höfuðið inn í stórt, dimt and-
dyri.
»Sjáðu nú til, nú byrjar gamanið
fyrst fyrir alvöru«, sagði Nany sigri-
hrósandi og lyfti ljósinu hátt yfir
höfuð sér. Þau voru stödd 1 stórum
gangi, sem virtist liggja eftir húsinu
endilöngu. Breiður stigi með rauða-
viðarhandriði lá upp á næstu hæð.
Einstöku málverk, mest mannamynd-
ir, béngu hingað og þangað um vegg-
ina, en þau sáust mjög óglögt sökum
ókyrðarinnar á Ijósinu. Meðfram
veggjunum stóðu margir stólar með
háum bríkum, og öðru megin stóð
stórt borð, alþakið margra ára gömlu
ryklagi.
»Sérðu nú, að hér er ekki hið
minsta gaman á ferðinni?« sagði
Dick. »Hér er svo andstyggilega loft-
laust og fult af ryki. Eigum við ekki
að koma héðan?«
»Hvaða vitleysa, við höfum ekkert
séð enn þá. Hérna er stóreflis vængja-
hurð«, svaraði Nany. Hún opnaði
hurðina með nokkrum erfiðismunum
og þá virtist æfintýrið blasa við þeim;
þau störðu bæði og störðu, fyrst á
herbergið, sem þau komu inn í, og
svo hvort á annað.
Þetta var stór borðsalur. Alimörg
málverk í breiðum, gyltum umgerð-
um, lífguðu upp dökka veggina. Afar-
voldug ljósakróna úr óteljandi krist-
alstönglum hékk niður úr loftinu og
gat hún borið yfir 50 ljós. Undir
henni stóð gríðarstórt matborð, —
og það sem einkennilegast var — al-
sett dýrindis borðbúnaði, eins og í
stórveizlu. Stólarnir stóðu á víð og
dreif frá borðinu, og einn þeirra lá
á hliðinni. Dýrindis pentudúkar, guln-
aðir af elli, Iágu líka á vlð og dreif
um gólfið. Kínverskir postulíns-diskar
og alls konar kristal-skrautker stóðu
eins og við það hafði verið skilið, en
leifarnar af réttunum voru horfnar;
sennilegast étnar upp af völskum og
músum.
Þetta skrautbúna borð sagði sína
sögu, eins og rituð bók, um snögg-
lega truflað gestaboð, sem allir höfðu
yfirgefið í skyndingu, og aldrei komið
aftur, — en hvers vegna?
Börnin námu þögul staðar innan
við dyrnar.
»Hvað skyldi hafa borið við hér?«
sagði Nany loks með lágri raust,
eins og hún vildi varast að vekja
hið sofandi hús. »Finst þér þetta
ekki hið undarlegasta, sem fyrir þig
hefir komið, Dick?«
Það fór hrollur um Dick eins og
hann vaknaði af vondum draumi.
»Við skulum athuga, hvað hér er
við hliðina«, sagði Nany, og þau
gengu á tánum yfir þykku gólfábreið-
urnar og opnuðu næsta herbergi.
Það var líka stór salur og þar hékk
önnur Ijósakróna, nærri því jafnstór.
Par voru grannir stólar og skraut-
lega innlögð borð. Gamalt fortepiano