Íslensk endurreisn - 11.05.1933, Síða 2

ÍSLENSK ENDURREISN
Stefimskpá
Þjódernislireyflngar íslendinga.
Stefnuskrá Þjóðernishreyfingar fslendinga, er hér liirtist upp-
hafið að, mun verða i fimm aðalliðum: Ríkismál, Menningarmál,
Velferðarmál, Atvinnumál og Fjármál. Að þessu sinni eru ekki tök
á, að birta nema Rikismál. Framhaldið mun birtast i næstu blöðum.
Mörgum kann að virðast, sem vjer íslenskir Þjóðernissinnar
kref jumst mikils í stefnuskrá vorri og skal það eigi vjefengt. Vjer
hikum eigi við, að setja markið hátt, enda þótt oss sje ljóst, að því
verður eigi náð á næstunni og síst af öllu með þeim mönnum, er nú
ráða í landinu. En að markinu skal verða stefnt með festu og ein-
urð, og því skal verða náð fyr en siðar. —
Einkunnapopd: Island fyrip íslendinga.
i.
Ríkismál.
1) Vjer kref jumst, að ríkisvaldið vinni
ávalt fyrst og fremst að verndun og efl-
ing sjálfstæðis íslenska ríkisins.
SjálfstæÖiÖ er vort dýrasta hnoss. Það er frum-
skilyrðiö’ að heill og hamingju þjóðar vorrar. Það
er því höfuðskylda ríkisvaldsins, að vernda það, svo
sem fremst má verða.
2) Vjer krefjumst öflugs ríkisvalds til
þess að halda uppi friði og rjetti í land-
inu.
Öflugt ríkisvald er frumskilyrðið fyrir því, að
hægt sje, að vernda sjálfstæði vort. Á Sturlunga-
öldinni vantaði ríkisvald, er haldið gæti óróaseggj-
unum í skefjum. Afleiðing þess varð missir sjálf-
stæðis vors. Veikt ríkisvald er voði sjálfstæði voru.
3) Vjer krefjumst, að stjórnmála-
| flokkum og blöðum verði bannað, að
| þiggja erlendan styrk til stjórnmálastarf-
semi.
^Það er kunnugt um tvo íslenska stjórnmálaflokka
(Alþýðuflokkinn og Kommúnistaflokkinn) og blöð
þeirra, að þeir njóta erlends fjárstyrks til stjórn-
málastarfsemi sinnar. Slikt er landráð, eða stefnir
beint í áttina til landráða. Sjálfstæði þjóðar vorrar
er voði búinn, ef eigi verður komið í veg fyrir slíkt.
4) Vjer krefjumst, að sambandinu
við Dani verði slitið, svo fljótt sem unt
er, og að þegar verði hafinn undirbún-
ingur að sambandsslitum.
Dansk-íslenski Sambandslagasamningurinn frá
1918 hefir, sem kunnugt er, ýmsa hættulega ann-
marka fyrir oss íslendinga, einkum þar sem er á-
kvæðið um, að Danir skuli hafa jafnan rjett til at-
vinnurekstur hjer á landi við oss. Liggur þvi mikið
við, að honum verði sagt upp.
Viötökurnar.
Það eru ekki nema nokkrar vikur siðan Þjóðernis-
hreyfingu íslendinga var hrundið af stokkunum. Og,
enda þótt hún hafi fram að þessu starfað mest í
kyrþey, ]já hefir mönnum samt orðið tíðræddara um
hana, en flest annað, sem nú er að gerast í þessu
landi.
Af hálfu blaða Sjálfstæðisflokksins hefir Þjóð-
ernishreyfingin fengið yfirleitt vingjarnlegar viðtök-
ur. Það er samt ástæða til þess, að vara við þeim
misskilningi, er sumstaðar hefir gætt: að Þjóðernis-
hreyfingin sje aðeins afsprengi Sjálfstæðisflokksins,
því að svo er ekki. Að vísu, er stefnumunur milli
okkar Þjóðernissinna og Sjálfstæðisflokksins ekki
yerulegur,
cn við krefjumst, að stefnunni sé fylgt
fram hik- og hálfvelgjulaust.
Vilji Sjálfstæðisflokkurinn útrýma þeim óheilla-
öflum, sem undanfarin ár hafa leitt þjóðina á glöt-
unarbarminn, þá verður hann að berjast gegn þeim
með meira krafti, en hann hefir gert hingað til.
Ólíkt aðrar viðtökur hefir Þjóðernishreyfingin
fengið i Alþýðublaðinu, höfuðmálgagni jafnaðar-
manna. Nálega daglega hefir þessi
„cloaca maxima“ (stórsorpræsi)
meðal íslenskra 1)1 aða, flutt svívirðilegar lygar og
rógburð um Þjóðernishreyfinguna. Þó kastaði fyrst
tólfunum, er hlaðið flutti smágrein með fyrirsögn-
inni „Morðtilraunirnar" (Alþbl. 4. maí '33). Þar eru
Þjóðernissinnar kallaðir „blóðþyrstir slagsmálasegg- ;
ir“, er hafi ætlað „að gera sér leik að meiðingum og
manndrápum"!
Slíkar ásakanir eru svo gífurlegar og svo 1
hættulegar öllu öryggi í landinu, svo framar- '
lega sem nokkurt mark sje tekið á þeim, að
það er ástæða til þess, að beina þeirri spurn-
ingu til lögreglusíjórans hjer í bæ, hvenær hann
álíti þörf á, að blöð séu bönnuð," ef ekki þegar
alsaklausir menn eru sakaðir um morðtilraun-
ir. Eða er hann, ef til vill þeirrar skoðunar, að
ritfrelsi ríki í þessu landi til þess eins að Ólaf-
ur Friðriksson og hans líkar geti logið og borið
út róg.
Við líkan tón syngur í Tímanum, blaði Jónasar
frá Hriflu. Þjóðernishreyfingin virðist hafa haft
alveg óvenjuleg áhrif á geðsmuni mannsins. í grein-
inni: „Skrílríki — Skrílöld" (Tíminn 29. apr. '33)
kallar hann Þjóðernissinna „ofbeldismenn“, sem ætli
„að brjóta niður frelsi landsins" og „eyðileggja nú-
verandi þjóðskipulag"!! Sjálfstæði landsins sé í
voða, ef ekki takist að bæla Þjóðernishreyfinguna
niður og „aftná hugsunarhátt hennar“!! Hann talar
um, að það geti þurft að leita samvinnu við „lýðræð-
ismenn frændþjóðanna“, til þess að kveða Þjóðern-
ishreyfinguna niður. Minna má nú ekki gagn gera!
Dálitið er það eftirtektarvert, að sjá þenna sama
mann ausa álíka ókvæðisorðum úr sér yfir vini sína
Kommúnista. Hann viðurkennir, að þeir séu ofbeld-
ismenn, vinni fyrir erlent fje og sjeu hættulegir
þjóðfjelaginu. En nú er manni spurn:
Hver hefir haldið hlífiskildi yfir Kommún-
istum, ef ekki Jónas frá Hriflu og flokkur hans,
Framsóknarflokkurinn. Hver hefir veitt Iiomrn-
únistum margar af ábyrgðarmestu stöðum þjóð-
arinnar ef ekki fyrverandi dómsmálaráðherra
Jónas Jónsson? Og hvaða íslendingur er kunn-
ari að daðri við þessa landráðamenn, ef ekki
fyrsti innflytjandi óaldarstefnu þeirra, Jónas
frá Hriflu.
I „fótspor meistarans“ fetar „lærisveinninn", Gísli
Timaritsíjóri. í Tímanum (þ. 6. maí s.l.) dróttar
hann að Þjóðernissinnum:
Að stefna þeirra sé útlend; í flokki þeirra séu
margir útlendingar. Þeir hafi útlent merki og
fána, starfi fyrir útlent fé og eftir útlendum
fyrirmælum!
Allar eru getsakir þessar örgustu lyg-
ar og rógburður eins og þegar hefir ver-
ið lýst yfir f. h. Þjóðernishreyfingarinn-
ar. Gísli Guðmundsson þarf ekki annað,
en að endurtaka eina einustu af þessum
fullyrðingum og hann verður tafarlaust
dreginn fyrir lög og dóm. —
Annars eru allar þessar gífurlegu ofsóknir á hend-
ur Þjóðernishreyfingunni Ijós vottur um hræðsluna,
sem gripið hefir suma af svoneíndum „leiðtogum"
þjóðarinnar, og það skal viðurkent, að sú hræðsla
er ekki ástæðulaus.
Það verður Þjóðernishreyfingin sem steypir
þessum óheillamönnum þjóðarinnar af stóli.
Þeirra sól er að hníga til viðar og hún mun
aldrei renna upp aftur.
Frá hreyfingonni.
Almennur fundur var haldinn að tilhlutun Þjóð-
ernissinna hjer í bænum siðastl. sunnudag í Nýja
Bíó, og hófst hann kl. 2 e. h. — Var aðsókn að
fundinum afar mikil og urðu f-leiri hundruð manns
að hverfa frá vegna húsfyllis. Á fundinum töluðu
þeir Gísli Bjarnason lögfr., Jón Þ. Aðils, Eiður
Kvaran og Gísli Sigurbjörnsson, og var gerður góð-
ur rómur að máli þeirra. Sérstaklega þótti mönn-
um athyglisvert það, sem Gisli Bjarnason sagði um
fjármálaspillinguna í landinu.
Fánalið Þjóðernissinna er nú orðið allfjölment
Og hefir það þegar tekið virkan þátt í starfinu, með
því að halda reglu á fundum, úti sem inni. — Kom
það sjer sjerstaklega vel siðastl. sunnudag, þegar
haldnir vöru tveir fundir undir berum himni og
hópur Kommúnista var til alls ills búinn, en' þorði
ekki að ráða til atlögu á fundi vora, Mun Fána-
liðið hafa fullan hug á að halda uppi reglu og
friði á fundum og samkomum, sem Þjóðernishreyf-
ingin boðar til.
Skrifstofa Þjóðernishreyfingarinnar er i Ingólfs-
hvoli á 2. hæð, og er opin alla virka daga frá 10
—12 og 1—7. Einnig eru oftast menn til skrafs
og ráðagerða á hverju kvöldi til kl. xo. Á skrif-
stofunni eru gefnar allar upplýsingar um starfsemi
hreyfingarinnar og tekið á móti gteiðslum mán-
aðargjalda, seld merki Þjóðernissinna og rit. —
Einnig er þar afgreiðsla þessa blaðs. Jón Þ. Aðils
veitir skrifstofunni forstöðu.
Um alt land eru menn nú að bindast samtökum
um að konia þjóðinni út úr þeim ógöngum, sem
forráðamenn hennar hafa stefnt henni í. Þjóðernis-
hreyfingin er þegar búin að ná tökum á fjölda
manns í kaupstöðúm og sveitunx landsins, og eru
þeir íarnir að starfa af alefli að viðreisn íslands.
Á Akureyri, Siglufirði, Isafirði o£ í Vestmanna-
eyjum er starfað af ötulum og duglegum mönn-
um að þessum málum, og hefir þegar orðið. góð-
ur árangur af starfi þeirra. —-