Íslensk endurreisn - 07.11.1933, Blaðsíða 3

ISLENSK ENDURREISN
skeiði lífsins, sem sendir eru til vígvallanna og
láta þar lifið. Þeim er hlíft, sem veiklaðir ern
og vanburða. Og þegar mannvænlegustu synir
þjóðanna falla i valinn, þá veitist þeim, sem
heima sitja hetri aðslaða til þess að kvongast
og auka kyn sitl (,,contra-seleetion“).
Það er talið, að í heimsstyrjöldinni hafi fallið
um 10 miljónir manna; af hálfu Þjóðverja
1,900,000, af hálfu Frakka 1,360,000. Miðað við
fólksfjölda í báðum löndum hefir mannfallið
verið cnn gífurlegra í liði Frakka. Samt hafa
ófriðir undangenginna alda t. d. Napoleons-
styrjaldirnar í byrjun 19. aldar, veitt Frökkum
enn meiri svöðusár en ófriðurinn mikli. Er talið
að þær hafi kostað frönsku þjóðina 1,700,000
mannslíf, enda hafa Frakkar ekki beðið þess
bætur enn þann dag í dag.
Meira.
Eiður S. Kvaran.
Því er nú slegið fostu,
og aðrar sælgætisvörur frá okkur, standa ekki að baki góðum erlendum tegundum.
Sælgætis- og efoagerðin FREYJA h.f.
Sími 3014.
Leiðrj etting.
f •
m
ÚTSALA
hðfst í Lífstykkj abúðinni { gær.
Þar seljast. með afar lágu verði ýmsar vörutegundir, svo sem:
Lifstfkki, Sokkar. Nærfðt. Borðdnkar, Barnafðt
og margt fleira. Komið og skoðið, það borgar sig og þið munið kaupa.
Lífstykkjabúdin,
Hafnarstræti 11.
Herra ábvrgðarmaður!
Jeg vænti, að þjer ljáið rúm nokkrum at-
hugasemdum við grein, sem birtist í síðasta
tölublaði blaðs yðar.
1) Þegar jeg tók við forstöðu fjármála-'
ráðuneytisins, setti jeg það upp, að jeg fengi
að njóta launarjettinda þeirra, er jeg hafði
frá embættistíð minni i báskólanum. Gengið
var að þessu og launin ákveðin eftir því.
2) Munur á byrjunarlaunum og lokalaun-
um þessa embættis (hvorttveggj a að árbót
meðtalinni) er ekki 1400 kr., eins og segir i
greininni, heldur 1000 kr.
3) Jeg hefi aldrei liaft á hendi „léppastörf“,
hvorki i búnaðarbanka né annarstaðar. For-
staða þeirrar stofnunar var mér falin fyrir-
varalaust, og ótilkvaddur sagði jeg henni
lausri. Fyrir þessu hefi jeg nægar sannanir,
skrifleg gögn og vitni. — Þá vil jeg og nota
lækifærið til þess að hnekkja kvisi, sem jeg
hefi heyrt, þótt ekki hafi jeg sjeð það i blöð-
um: Jeg hefi engin laun fengið frá búnaðar-
bankanum, eftir að jcg sagði lausri stöðu minni
þar. —- Að endingu skal það tekið fram, i eitt
skipti fyrir öll, að álygum og dylgjum í blÖð-
um af þessu tægi (þ. e. nm veru mína og við-
skil i búnaðarbankanum), mun framvegis
svarað á þann einn veg, sem hæfir: Blöðin
juiuaii verða látin sæta ábyrgð.
Virðingarfyllst.
. ' Pált Eggerl Ólason.
ísl. Endurreisn birtir fúslega ofanritað-
ar atliugasemdir skrifstofustjórans og þvkir
rjett að svara þeim í þeirri röð sem þær eru
bornar fram.
1—r2) Skrifstofustjórinn skýrir frá því, að
hann hafi „sett það upp“, að hann fengi að
njóta launarjettinda sinna frá háskólanum og
að gengið bafi verið að því.
Ef skrifstofustjóranum báru þessi fríðindi
að lögum, þurfti liann ekki að „setja það upp“
að fá þau. Er þvi óþarft að evða fleiri orðum
að þessu atriði.
3) Að þvi er snertir „leppastörf“ þau, er
skrifstofustjórinn minnist á, vill balðið vera
fáort. Öllum er í fersku minni hinn sorglegi
atburður, er liinn ágæti söguprófessor við Há-
skóla íslands var fluttur úr embætti sími
og falin bankastjóm Búnðarbankans. Óskyld-
ari störf er naumast unt að hugsa sjer, og mega
allir sjá livílík fjarstæða slikt var, enda vjek
söguprófessorinn í Búnaðarbankanum frá
starfi strax og Tryggvi Þórhallsson varð at-
vinnulaus. Lætur blaðið þessar staðreyndir
tala og lofar lesöndunum að vera í fullkomn-
um friði með þær hugsanir, sem af þeim
kunna að spretta.
í lok athugasemdar skrifstofustjórans er j
minst á „kvis“ um veru lians og viðskil í Bún- J
aðarbankanum, cn að þetta liafi þó ekki kom-
ið fram í blöðum. Jafnframt er blöðunum hót-
að málssókn út af slíkum söguburði. Hjer
virðist hugsanaþráðurinn liafa slitnað, þvi að
naumast mun hægt að láta blöðin sæta ábyrgð
fyrir það, sem þau liafa elcki sagt.
Bæjarmál.
Gódur, betri, bestur.
Ef mig minnir rjett, þá eru þeir ekki nem'a
þrir, borgarstjórarnir, sem Reykvíkingar hafa
alið, og mætti eftir franikomu þeirra senni-
lega kalla: Góður, betri, bestur.
Enginn rétttrúaður maður dyrfist að neita
því, að Knútur Zimsen hafi staðið vel í stöðu
sinni sem borgarstjóri, og mátti mest marka
það á liinuni mörgu „Ramaópum“, sem laust
lijer upp, er liann, sökum krankleika, varð
að yfirgefa stöðuna. Slikt var heldur engin
undur, því að helst var útlit fyrir, að enginn
nýtur maður fengist til að taka að sér stöð-
una, en sem betur fór, tókst þetta betur en
áhorfðist, þvi hvorki meiri nje minni maður
en Jón Þorláksson ljetti okinu af hinum hreldu
sálum, með því að láta til leiðast, að feta í
fótspor Knúts og gerast borgarsljóri.
Flestir munu muna ínorgnninn þann, þegar
Moggi flutti þau tiðindi. „Ramaópunum“ linti
strax, en i stað þeirra glumdu við fagnaðar-
ópin úr öllum áttuin, jafnt úr liöllum, sem
lireysum, það var líkast þvi, sem nýr Messí-
as væri sprottinn upp á meðal vor. Menn lilóu,
menn grjetu af fögnuði, menn kystust og föðm-
uðust, því að nú fyrst gátu menn verið vissir
um að bæjarmálunum yrði borgið, þvi nú var
þó kominn rjettur maður á rjettan stað. En
nú, eftir þennan skamma tíma, sem Jón er
búinn að stjórna bænum, eru vanþakklátar
sálir farnar að stinga saman nefjum og spyrja:
Hvað hafa bæjarmál skipast til hins betra
í böndum Jóns? Þeir vanþakklátu, sjá ekki
annað, en að skipulagsleysið í bæjarmálunum
sje svipað, fjái'sukkið haldi áfram, vinna gangi
misjafnt yfir, og sömu liðljettingarnir sitji í
liálaunuðum stöðum. Þó má geta þess, að bet-
ur mun vera tekið á innheimtu gjalda en
áður, enda er borgarstjóra viðbrugðið fyrir
dugnað i fjármálum.
Aftur á móti verða menn varir við litla
bretýingu á heilbrigðismálum bæjórins. Enn-
þá mun sorphreinsun bæjarins vera svipuð,
ennþá eru sorphaugarnir sömu rottuklak-
stöðvarnar og verið hefir. Það er bágt til þess
að vita, að um leið og bærinn eyðir þúsund-
um króna til að eyða rottum i húsum, þá el-
ur bærinn þær upp i sorphaugum, rétt utan
við hann. Flestum finst það sæta furðu, að
þar skuli ekki einuig vera eitrað fyrir þær.
En meðan það er ekki gert, er hætt við, að
seint gangi að uppræta þær.
Þá munu fátækramálin hafa tekið litlum