Ísland - 30.05.1936, Qupperneq 3

30. maí 1936.
ISLAND
3
rísa, og gegn boðberum hans,
sem koma sem úlfar í sauðar-
gærum, lofandi öllu fögru um
öll lönd, í þeim tilgangi að breiða
rússneska skuggan yfir allan
heim, og afmá síðustu leifar
frelsis og velmegunar hvar
vetna. Þessi er boðskapurinn, ó-
grímuklæddur, sem ykkur er
fluttur, íslenzkar konur.
Andúðin gegn þjóðernisstefn-
unni, þeirri einu stefnu, sem er
fær um að bjarga mannkyninu
úr klóm marxismans, skín í
gegn í þessu ávarpi, sem er
sjálfsagt að miklu leyti samið
af kvinnum, sem viðurkenna sig
andstæðar „stríði og fasisma",
en svo er „andúð“ þeirra á ó-
friði mögnuð í raun og veru,
eftir því, sem Hörup spákona
segir, að ekkert er við stríð að
athuga, ef það aðeins er borg-
arastyrjöld til útrýmingar fas-
isma. Þar datt gríman af frúnni
heldur óþægilega, og sýndi
innra eðli friðarvinarins, sem
er nákvæmlega hið sama og
marxistanna yfirleitt, þ. e. a. s.
þeir eiga að fá að vera algerlega
í friði með niðurrifsstarfsemi
sína, en svo er stríðið ágætt, ef
þeir hafa nokkra sigurvon.
Þetta eru heilindin, og eitt er
víst að margar af þeim kven-
sniftum, sem daglega æpa hæst
um frið, myndu ekki skirrast
við að taka sér vopn í hönd og
berjast gegn kynsystrum sínum
og löndum, ef dagur hinnar
rauðu byltingar lcæmi. Þá væri
ófriðurinn nógu góður, og þá
myndi ekki skeytt miklu um
kvalir og þjáningar andstæðing-
anna, af þessum, sem segjast
berjast fyrir vellíðan allra
heimsbúa.
íslenzkar konur! Svarið á við-
eigandi hátt sífeldum fagurgala
kvenna þeirra, sem standa í
skugga Rússlands, blóðveldis-
ins, sem hefir afnumið mann-
og kvenréttindi, þar sem heim-
ilið er ekki lengur til, þar sem
trú og siðgæði er svívirt, og þar
sem konan er alin upp í viðbjóði
hinna „frjálsu ásta“. Sameinizt
allar íslenzkar konur til við-
reisnar öllu göfugu undir merkj-
um þeirra manna, er berjast
fyrir heill yðar. Látið ekki
blekkjast af skrumi og fagur-
gala, heldur sýnið þeim, sem
boða ykkur slíkt, að þið kunnið
að greina rétt frá röngu, og að
vísa flærðinni heim til föður-
húsanna í Moskva, þar sem
kynsystur ykkar nú eru rétt-
lausir þrælar fyrir atbeina
þeirrar stefnu, sem kennir sig
við frið og kærleika, en vill
grimmd og blóðbað, kúgun og
eyðileggingu.
Takið því einhuga þátt
í baráttu þjóðernissinna
fyrir hinu samvirka þjóð-
ríki, þar sem kostir kon-
unnar eru virtir að verð-
leikum, og hún í heiðri
höfð. Standið sameinaðar
gegn sníkjudýrum og
hræsnurum marxista, þeir
koma til ykkar í sauðar-
gærum, en eru verstu
óvinir frelsis og menning-
ar.
Flokksfréttir.
Sameiginlegur fundur Fána-
liðsins og F. U. Þ. var haldinn
síðastliðinn sunnudag.
Formaður flokksins, Jón Þ.
Aðils, las upp lög F. U. Þ. og
skýrði frá framtíðarskipulagi
félagsins.
Því næst tók til máls Sigurð-
ur Ó. Sigurðsson og hélt langa
og snjalla hvatningarræðu til
félaganna. Margir aðrir tóku til
máls og var fundurinn hinn
fjörugasti og vel sóttur.
*
Flokkur
pjóðernissinna.
Formaður:
JÓN Þ. AÐILS.
Skrifstofa: Tjarnargötu 3 B
opin daglega 11—12 og 5—7 e.h.
Pósthólf 433.
Skemmtiferð
til Þrastalundar fara Þjóðern-
■ssinnar á annan i Hvitasunnu.
Allir flokksmenn velkomnir.
Þeir, sem eiga búninga, mæti í þeim.
Menn séu búnir til göngu og hafi með
sér nesti.
Lagt verður af stað frá húsi flokksins
í Tjarnargötu 3 kl. 9y2 árdegis.
Farið kostar kr. 5 báðar leiðir.
kastar að verða minna en ella.
Og þegar hinir ýmsu hlutar
líkamans vinna hvor gegn öðr-
um eins og hér á sér stað, þá
hlýtur dauði að vera fyrir dyr-
um, algert stjórnleysi og
bræðravíg. Þannig er þá ástand-
ið orðið fyrir tilverknað aftur-
haldsins, sem vildi kúga verka-
mennina og fyrir tilverknað
marxismans, sem hefur alið þá
upp í stéttahatri og unnið að
klofningu og bræðravígum inn-
an þjóðfélagsins. Þetta er á-
vöxturinn af starfi hinna ís-
lenzku ólánsmanna, sem kalla
sig verklýðsleiðtoga, en eru ekk-
ert annað er svívirðilegt vopn
í höndum hinnar bolsévísisku
júðaklíku austur í Moskva. Það
eru þeir, sem vinna að því öllum
árum, að eyðileggja sjálfstæði
vort og frelsi, þeir taka lán á
lán ofan, sem svo æskan verður
að greiða með því dýrmætasta,
er hún á, föðurlandi sínu. Þessu
mótmælurn vér þjóðernissinnar!
Vér mótmælum stéttastríði,
stéttirnar eiga að vinna saman
að því að afla verðmæta og
skipta þeim, þær eiga að vera
samvirkar. Þess vegna bendum
vér íslenzkir þjóðernissinnar á
samfélög verkamanna og at-
vinnurekenda sem lausn á hin-
um miklu og tíðu vandamálum
milli þessara aðilja. Þar vinna
báðir aðiljar saman í einu fé-
lagi að lausn vandamálanna og
koma því ekki til greina hin
hættulegu verkföll og verkbönn,
sem alltaf hafa illt eitt í för
með sér, því að þau eru spill-
ing á verðmætum, vinnukraft-
urinn er ekki notaður. I þessum
samfélögum kynnast báðir að-
iljar betur en ella og komast að
raun um það, að þeir hafa ein-
mitt sameiginlegra hagsmuna
að gæta, þeir eiga að vera sam-
virkir. Með þessu móti myndi
skapast nýtt viðhorf í íslenzku
atvinnulífi, fólk myndi líta upp
til verkamannanna en ekki nið-
ur á þá eins og nú er all al-
mennt, verkamenn myndu
skylja að það er heiður að
vinna, því að með vinnu einni
saman og engu öðru skapast ný
verðmæti. Vinnuheiður og
vinnugleði myndu þess vegna
verða framarlega á oddi í hinu
samvirka þjóðríki þjóðernis-
sinna. I verkalýðsmálum er þess
vegna bætt sambúð verkamanna
og atvinnurekenda, og myndun
samfélaga (corporation) þeirra,
eitt aðal stefnumál þjóðernis-
sinna. Kommúnistar og kratar
hafa ráðist hatramlega á allt
slíkt og slá fram þeirri firru að
stéttirnar eigi svo ólíkra hags-
muna að gæta að ekki geti kom-
ið til mála nein samvinna milli
þeirra á þessu sviði né öðrum.
Marxistar vilja því láta núver-
andi ástand haldast. Þeir vilja
láta þjóðina berjast innbyrðis,
láta bræður vega hvorn annan
og sigla hér öllu í strand, allt til
þess að láta þjóðina missa trúna
á sjálfa sig svo að auðveldara
verði að fá hljómgrunn hjá al-
þýðunni fyrir fagurgala marx-
ismans. En það skal ekki tak-
ast. Enn þá er nóg af djörfum
og góðum íslendingum, sem
vilja berjast til síðasta blóð-
dropa fyrir sjálfstæði og
heiðri föðurlandsins og hafa
þeir öruggir fylkt sér undir
Þórshamarsfánann, sem mun
leiða þá til sigurs. Æskan er að
rísa upp gegn afturhaldinu, hún
þolir ekki að framtíð hennar sé
eyðilögð af landráðamönnum,
útsendum frá Rússlandi eins og
kommúnistar eru, frá Dan-
mörku eins og kratar eru né
heldur frá Bretlandi eins og
framsóknar- og íhaldsmenn eru,
hún þolir ekki að traðkað sé á
rétti hennar, þetta land á hún
að crfa, hún á eftir að bæta það
og rækta, öll hennar framtíð
hvílir þess vegna á því og hún
vill leggja allt í þágu þess og
hugsjónar sinnar. Vegna þess
að hin vaknandi æska hatar öll
svik, allt feyskið og rotið, vegna
þess fylkir hún sér um F. Þ.,
sem er hennar einasta von um
glæsilega framtíð og hamingju-
samt líf. Og áður en mörg ár
líða mun hin vaknandi íslenzka
æska hafa skapað svo volduga
öldu gegn fulltrúum hinnar
bolsévístisku júðaklíku í
Moskva og gegn fulltrúum gyð-
ingaauðmagnsins. frá London,
að þeir munu missa hér alla fót-
festu og verða hegnt að mak-
legleikum fyrir svik við sína
eigin þjóð. Þá mun þjóðin fá
trúna á sjálfa sig og landið sitt,
þá mun hér ríkja velmegun og
farsæld. Þetta er takmark okk-
ar þjóðernissinna, það er hátt
og göfugt en engu að síður nein-
ir draumórar, það getur orðið
að veruleika ef landsmenn vilja
allt fyrir föðurlandið vinna, ef
íslendingar taka upp og hegða
sér samkvæmt kjörorði þjóð-
ernisinna:
„íslandi allt!“
Þjóðernissinnaður verkamaður.