Kyndill - 01.11.1951, Blaðsíða 8

A VIÐ OG DREIF
Viðtal við keflviskjt húsmóðir
Keflavík er annanna bær. Allir eru
þar önnum kafnir frá morgni til
kvölds, og það svo, að félagslíf er
lítið vegna þess að fólk hefur vart
tíma til að taka 'þátt í því! Tíðinda-
maður Kyndils skrapp þangað suð-
ur eftir um daginn og hitti þar að
máli frú Guðbjörgu Þórhallsdóttir,
er hún var nýkomin heim frá vinnu
í einni söltunarstöðinni.
„Ekki sýnist atvinnuleysi vera hér.
Húsmæðurnar jafnvel farnar að
salta!“
„Já, hér hafa allar hendur nóg að
starfa. Bátarnir fara út á kvöldin
og koma að á morgnana; þá er afl-
inn ýmist fluttur í frystihús eða í
söltunarstöðvarnar, ef síld er. Þá er
oft, að fólk vantar til að salta, og þá
bregðum við húsmæðurnar okkur í
söltunargallann eins og „í gamla
daga!“
„Og hvað geturðu sagt okkur fleira
um atvinnulíf hér á staðnum?"
„Ja, eins-og kunnugt er, þá er nú
Keflavík fyrst og fremst fiskibær og
flestir íbúanna eiga afkomu sína
undir sjónum, enda höfum við oft
orðið að gjalda honum skatt. A ver-
tíðinni streymir hingað fjöldi að-
komufólks og margir bátar og þá
er nú mikið að gera. Á síðustu ár-
um hafa og allmargir fengið vinnu
á flugvellinum, bæði karlar og kon-
ur, ýmist hjá flugvellinum sjálfum
(þ. e. hótelinu, þvottahúsinu eða
flugstjórninni) eða hernum nú allra
síðast. Hundruð manna vinna þar
nú hjá Sameinuðum verktökum, er
annast byggingarframkvæmdir fyrir
varnarliðið. Annars er nú víst eitt-
hvað úr þeirri vinnu að draga.
„Já, vel á minnst, flugvöllurinn.
Hvernig er að vera í þessu nábýli við
flugvöllinn?“
„Eins og ég sagði áðan hefur all-
margt fólk héðan atvinnu sína „upp
á velli“, bæði karlar og konur. Sam-
búðin er nokkurnveginn snuðru-
laus; smá árekstrar kunna að verða
endrum og eins, eins og eðlilegt er,
þegar um tvær þjóðir er að ræða, en
annars held ég að ekki sé mikið um
slíkt. Margt hefur verið ritað og
rætt um ólifnað á Keflavíkurflug-
velli, og 'því miður er margt af því
sízt orðum aukið, að manni virðist.
En þessum sögum hefur oft fylgt að
keflvískar stúlkur séu einna at-
hafnasamastar í þessum „bransa“.
Þetta er áreiðanlega rangt, því að
langflestar keflvískar stúlkur, hvort
sem þær vinna þar eða ekki, taka
engan þátt í þeim ólifnaði er þar
kann að vera. Og ég legg áherzlu á
þetta. Keflvískar stúlkur hafa oft
kvartað undan þessum ósönnu ásök-
unum, sem þeim saklausum að von-
um svíður. Hvað herinn snertir, vit-
um við varla af tilveru hans, því að
varla sést hermaður hér á götum úti,
eða annarsstaðar.
„Lengi hefur mig langað að spyrja
„nútíma“ konu um álit hennar á
kvenréttindamálununum svoköll-
uðu.. Hvert er þitt álit?“
„Eg álít, að konur eigi og 'hljóti
að standa körlum jafnfætis á öllum
sviðum þjóðlífsins, enda þótt aðal-
starf konunnar hljóti ætíð að vera á
8
KYNDILL