Afturelding - 01.03.1935, Síða 6

AFTURELDIMG
Endurminningar
frá ferð til Palestínu.
Eítir CARL ANDERSON.
Þýtt hefir Kristtn J. Þorsteinsdóttir.
Framh.
Það eru margar járnbrautarstöðvar með fram braut-
inni og stór gistihús, sem hvert um sig getur tekið á
móti 500 gestum. Við staðnæmdumst f»ar, sem var
yndislegt útsýni og maður sá hina hátignarlegu tinda
Jungfrau, Mountblanc o. s. fvr. Ó, hvílíkur fegurðar-
Ijómi blasti hér við sjónum okkar. Borgir og bæir
verða svo litlir, pegar maður sér pá úr nokkurra pús-
und metra hæð. Hér á pessum hæðum vaxa vilt
Safranblóm (Krókus) og hylja pá staði, par sem snjór-
inn hefir bráðnað fyrir geislum sólarinnar. Dað var
yndislegt fyrir okkur öll að dvelja parna uppi, og við
urðum næstum angurvær, pegar lestin flautaði til burt-
ferðar. Nú lá leiðin aftur niður pessar hæðir til dala
jarðarinnar. Dað varð pá svo lifandi fyrir mér, að vegir
Guðs barna liggja stöðugt upp á við. Les: Sálm
84, 6—8; 2. Kor. 3, 18 og Job 22, 29. „Degar peir
(o: vegirnir) liggja niður, pá kallar pú: upp á við! og
hinum auðmjúku hjálpar hann“. Dá förum við ekki til
baka heldur beint fram. Hallelúja!
Dessi pjóð er bæði kapólsk og Lúterstrúar. En trú-
arjátningar, reglur, boð og helgisiðir tilbúnir af ófull-
komnum mönnum, leiða burt frá guðs eilífa orði.
Degar kraftur Heilags Anda og yfirnáttúrleg opinberun
tók enda í söfnuðinum, vegna pess, að safnaðarlífið
var spilt af heimsandanum, komu biskupsstólar, inis-
litur skrúði og skirnarfontar. Söfnuðurinn er orðinn
heimskirkja, sem umlykur alla menn, par sem petta
fyrirkomulag enn er ráðandi, hefir söfnuðurinn, sam-
kvæmt orði Guðs, farið út á villigötur og guðspjónust-
an er orðinn ósönn.
Að landið er að miklu leyti kapólskt, sést á inunk-
um og nunnum, sem hræra sig innan og utan klaust-
ursveggjanna. Maður rekur sig einnig á dýrðlinga-
myndir og krossmerki við gatnamót, og hvar sem er,
og par eru pær tilbeðnar á sama hátt og í kirkjunum.
Á föstudaginn langa var ég inni í einni af pessum
kirkjum. Við altarið lá trémynd negld föst á kross, og
átti að tákna hinn krossfesta Krist, tveggja metra há
kerti loguðu við höfuð myndarinnar, og við fætur hennar
krupu tveir kórdrengir til skiftis og fitluðu talnabandið
og puldu bænir. Allir hinir rétttrúuðu pátttakendur
14
stöktu sig vígðu vatni, sem var fyrir innan dyrnar.
Dar næst gerðu peir krossmark fyrir siðasakir. Síðan
gengu peir fram og beygðu sig yfir trémyndina, kystu
hendur hennar fætur og síðu. Kona ein hafði með sér
tvö börn, sem hún kendi pessa trú, sem hefir mikið
litaskraut fyrir augað, mikla latínu fyrir eyrað og
sterkan reykelsisilm fyrir nefið. Mintist ég pá orða
Páls postula í 2. Tim. 3, 6: „Snú pér burt frá slik-
um“. Ég fylgdi ráðleggingu hans og gekk út í nátt-
úruna, par sem fuglarnir sungu skapara sínum lof
með peim tónum er hann sjálfur hafði gefið peini.
Öll hin líflausa viðhöfn og hinir fögru siðir eru sem
mynd af eldi, sem eigi vermir hinn kalda og eins og
ímynd af mat, sem aldrei seður hinn hungraða. Ég
fann betur en nokkru sinni fyr, hvað ég má vegsama
Guð fyrir endurfæðingu og frelsi frá synd, fyrir skirn
Andans með tungutali samkvæmt Post. 2, 1—4 og
biblíuiegan söfnuð, sem væntir Jesú I skýjunum.
Ég fékk einnig tækifæri til að fara í lútherska kirkju.
Dar var gengið til altaris eftir prédikun. Presturinn og
meðhjálparinn stóðu fyrir innan gráturnar og úthlutuðu
brauðinu og víninu til fólksins, sem komu inn annars
vegar en gengu fram hins vegar. í kapólsku kirkj-
unni er aðeins úthlutað brauðinu, en presturinn drekk-
ur vínið sjálfur. — En pað er alt annað en Jesús bauð,
að gjöra. Hann bauð, að allir endurfæddir og greftrað-
ir með honum í skírninni, skyldu eta af brauðinu og
drekka af kaleiknum til minningar um dauða hans.
Og pessi athöfn á einnig að glæða hjá oss vonina um
endurkomu hans. t>að er óbiblíulegt að nota oblátur
við úthlutun brauðsins, pví Jesús notaði aðeins eitt
brauð, sein hann tók, blessaði pað og braut pað (Lúk.
22, 19). Sjálf orðin „brotning brauðsins'* lýsa pvl
greinilega. (Post, 2, 42). Dar sjáum vér, hvernig at-
höfnin var frakvæmd eftir vakningasamkomuna og
skírnarathöínina á hvítasunnudag. Reglur og boð manna
höfðu pá ekkert rúm í söfnuði Guðs, og hafa pað,
heldur ekki nú, par sem Andi Guðs fær enn að ráða.
Aftur til Orðsins og til bibliulegs safnaðarlífs.
Við fórum svo frá pessum stað áleiðis til ítallu. —
Brautin liggur upp á við alla leið að St. Gotthards-
göngum. sem eru 15 km. löng. Dar var snjór við
við brautina. Dað tekur 20 mlnútur að ferðast með
hraðlest gegnum göngin. ( peim liggur loftleiðsla
svo að ekki geti orðið gassprenging. Degar við erum
komin út úr göngunum blasir fallegt útsýni við okkur.
Enginn snjór og enginn kuldi, heldur indælt sumar.
Ávaxtatrén standa í blóma og baða i sólskininu. Fugl-
arnir syngja skapara slnum lof. Framh.