Afturelding - 01.01.1938, Blaðsíða 6

AFTURELDING.
seídi' bók þessa eina af allra beztu, ef ekki þá
beztu bók, sem, Lidman hafi skrifað. — 1 bókinni
leiðir skáldið fram tvær konur — »de tva frökn-
arna« —, ásarnt mörsíu fleira irúuðu fólki. Rauðu
þræðirnir fléttast einkumi um þessar tvær konur,
,sem báðar tala tung'um, og svo palladóma annara
um þær og þeirra líka. — Lidman hefir verið
mjög rómaður fyrir snjallar mannlýsingar í .rit
vei'kum sínum, en í bók þessari virðist hann ná há-
tindi ritsnilldarinnar. — Bókin, sem sagt, fjötrar
lesarann fastan við sig, þar til niðurlags punktur-
inn rennur fyrir sjónhimnu augans, og- leynir eng-
ann því, hvar trúarhyggð skáldsins hefir fundið
dýpstan samruna.
Skömmu síðar gengur Sven Lidman inn í Hvíta-
sunnusöfnuðinn í Stokkhólmi og gerðist, ritstjóri
»Evangelii Hárold«, sem þá var lítiö blað hreyfing-
arinnar og gefió út í nokkrum þúsundum eintaka.
iNú hefir þa.ö verið stækkað upp í 20 síöur í stærra
broti en Afturelding og kemur út vikulega í 40
þúsund eintökum, og Lidmian er stöðugt ritstjóri
þess og prédikari við söfnuóinn, sem er á sjötta
þúsund meðlima.
Hygg að gömlu kvaðarkonunni, er getið var um
í upphafi þessarar greinar, þar sem, hún gengur
götu eftir götu, örþreyt,t og háöldruð, en sannfærö
u;n það, að henni beri aó vinna verk þess, sem
sendi hana, meðan dagur er, því það kemur nótt
þá enginn getur unnið. 1 augum okkar er hún sem
íarvegur lindarinnar, er leitar eftir hinni minnstu
smugu í harðan leirinn, til þess að þrengja sér þar
inn til að vökva og miLda jaröveginn, fyrir fræió,
sem fellur úr hendinni, sem sáir. Þegar dagar og
nætur hafa liðið, hefir iðgræn hvönn vaxið upp
af fræinu, sem féll í sólbrenndan leirinn — og nú
speglar hún sólarljósið í daggartárum sínum. —
Þaö er, himininn hlær í augum hins endurleysta.
Kvaðarkonan hafói sáð, annar var kallaður til
þess að vökva, en Guð gaf vöxtinn í því að hann
andaði á leirinn — og minntist trúrrar þjónustu.
Sérðu gömlu konuna? Villtu fara og gera slíkt
hið sama? Þá er Afturelding heppilegasta blaöið
til þess að taka í hendina. Viltu útbreiða Aftur-
elding?
(Heimildirnar að þessari grein eru teknar eftir merk-
um manni, kunnugum því, er skýrt er frá hér).
,• Á. E.
Sagan Hugrakki drengurinn frá Kamerún er
komin út sérprentuð. — Verð 75 aurar í kápu.
Úr einu bréfi.
Kæra systir, Þórbjörg! Elsku systir í Jesú! Frió-
ur Guðs ,sé meö þér og þínum. Það gladdi m,ig*
ósegjanlega mikið bréfið þitt og inndæla blaðið,
sem þú sendir okkur. Eg vissi ekki, að þaó væri
til, annars hefði ég verið búin að eignast það. En
það er dásamlegt, hvernig Drottinn leiðir sín börn
saman, þó að þau séu í svo milkilli fjarlægð, sem
við erum. Eg var nýbúin að sjá í blaði að heiman,
að það væri til Hvítasunnusöfnuður í Vestmanna-
ej'jum, en hverjir í honum voru, vissi ég ekki. Ég
ei svo glöó og Guði þakklát, að ha,nn hefir vakio
upp fólk, til þesis að fl,vt,ja Islendingum heima hinri
sídasta boðskap; að Jesús sé að koma affur til aó
sækja sitt frelsaða fólk, og að menn verði að iðr-
ast af hjarta allra sinna synda, og aó Kristur er
reiðubúinn að taka okkur í sátt við sdg og þvo okk-
ur í sínu heilaga blóði. Þetta er það, sem hann hef-
ir gert fyrir mig. Hvernig getur maður komið oixi-
um að því þakklæti, sem maður hlýtur að bera
til Drottjns fyrir hans dýrðleg-u náð, að vekja mann
af syndasvefninum og leiða mann til Jesú, þar sem
rnaður fæ<r fullvissu um fyrirgefningu allra sinna
synda og gleði og frið hjartans. Ég er svo glöð,
ejsku .systir. Ö, að ég gæti horfið heim og vitnað
um minn blessaða Frelsara, hvað hann hefir gert
fyrir mig!
Nú getur þú séð, að Drottinn hefir stjórnað þér
með að senda mér blöðin. Ég ætla nú aö panta
nokkur blöð til að láta, senda fólki hér, ef það mætti
verða til þess að vekja, einhverja mannssál upp
af syndasvefninum. Ég vona, að vinirnir biðji svo
heitt fyrir þessu, að það verði Guði t;il dýrðar. Hér
eru Hvítasunnusöfnuðir, en fáir Islendingar vilja
taka á móti þeirra boðskap. Ég hefi alltaf verið
í lútherskum söfnuði, þar til fyrir rúmu ári síöan,.
að ég gekk úr honum, því ég gat ekki verið þar
lengur. Af ti'lviljun fór ég á samkomu með ís-
Jenzkri konu, sem tilheyrir Postulatrúarsöinuði.
Hún var mikið veik og ætjaöi að biója söfnuðinn
að biðja fyrir sér. Hún var oft búin að segja mér,
að hún væri endurfædd, en ég skildi þaó ekki, en
var alltaf óánægð með mitt trúarlíf. Ég þráði að
finna Jesú, svo ég fór með henni. Hún læknaðist
líkamlega, en ég andlega. Lof sé Guói! Þegar ég
var kropin niður og farin að biðja Jesú að taka
mig í sátt við sig, þá Jeið eins og ljós yfir m,ig, mér
fannst eins og Frelsari minn stæði þar; og ég varð
al.’t önnur og ný manneskja. Síðan hefi ég verið-
6