Alþýðublaðið - 23.04.1923, Blaðsíða 3

AL&fÐUBLAÐIÐ
BMð-appelsínur,
lð aura stk.
Munið,
Psmið sjóiþrum gaðin
Skakan lítur þannlg út:
^ ,. . /Á
IsmiORLÍKll' Ml

rH/f§mjorlikisgerSin i Begkjavíicl f/i 'tr

Búist er við, að bráðlega verði
lagt fyrir þjóðþingið frumvarp
um að reisa loltskeytástöðvar á
Grænlandi. Ætlunin er, að aðal-
stöðin sé í samvinnu við loft-
íslenzkt smjör 2.30 t/2 kg.,
rninna ef raikið er keypt í einu.
Melís 0.70 V2 kg. Strausykur
0.65 ^/2 kg. Kandfs, rauður, 0.75
Va kR- Haframjöl 0.35 i/2 kg-
Hrísgrjón 0.35 V2 kg- Hveiti
o 35 Va kg. Kaffi, brent og mal-
að, 2.00 V2 kg. Kaffibætir, Lúð-
yík Davið, 1.30 V2 kg. Súkku-
laði 2.00 Va kS* Hreinlætisvörur.
Krydd. Tólg. Kæfa. Kjöt, saltað
og reykt. Kex og kökur. Sólar-
Ijós-olía. Eins og fyrr verður bezt
að verzla í verzlun
Theódórs N. Sigurgeirssonar,
Bddursgötu 11. Sími 951.
Vöpus? setadar heSm.
skeytástöðina í Reykjavik og
verið reist vorið 1924 Hefir innan-
ilkisiáðuneytið fengið þrenn til-
boð um að reisa stöðvarnar,
eitt frá Marconifélaginu á 700
að Mjólkurfólag Reykjavíkur sendir
yðnr daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 1387.
Viðgerðir á regnhlífum,
grammófónum, blikk og emaill.
llátum, olíuofnum og prímusum,
einnig barnavagnar lakkeraðir
og gerðir í stand á verkstæðlnu
á Skólavörðustíg 3 kjall. (steinh.).
Hjáiparstöð Hjúkrunarfélags-
Ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11—12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5—6 e. -
Miðvikudaga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e* --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
þús. kr., ánnað frá >Danske
Valdemar Poulsen Co.< á 660
þús. og eitt frá hinu þýzka
>Telefunken Co.t á 540 þús. kr.
Meðal mála þeirra, er rædd
Edgar Rice Burroughs: Dýr Tarzans>
og um leið hvaif menningarblærinn af Englend-
ingnum.
Hann var aftur ofðinn skógardýr í blóðugum
bardaga við ættingja sína. Hann var aftur oiðinn
Tarzan, sonur Kölu, apynjunnar.
Sterkar, hvítar tennur hans sukku á kaf í loð-
inn háls apans.
Sterkir fingur héldu kjafti apans burtu frá kjöti
Tarzans, og heljarhögg dundu við og við á hausi
apans.
Hinir apárnir stóðu í hálfhring umhverfis og
hoifðu með ánægju á bardagann. þeir urruðu á-
nægjulega, þegar ílyksa af hvítu skinni eða loðnum,
blóðugum feldi fauk af öðrum hvomm áflogaseggnum.
En þeir urðu þögulir af undrun og athygli, er þeir
sáu hinn hvíta apa hnipra sig saman á baki kon-
ungs síns og teygja hendurnar undir hmdarkiikana
og aftur fyrir hálsinn á honum. Apajcóugúrinn gat
ekki annað gert en skrækt og veinað af reiði og
sársauka, er hann brauzt um í grasinu.
Eins og Tarzan forðum hafði sigrað Terkoz,
þegar hann ætlaði að ræna konu hans, þannig
sigraði hann nú þennan apa með sama glímutakinu,
sem hann þá hafði af tilviljun rekist á.
Hinir ógurlegu mannapar heyrðu bresti í hálsi
konungs síns blandast saman við sársaukíflðskur
ha.ns og reiðiöskur.
Alt í einu kom hár brestur, likast ir því, er stinn-
ur iimur á tré brotnar í fárviðri. Haus apans böggl-
aðist ofan á bringu; — stunurnar og skrækirnir
hættu.
Litlu augun í áhorfendunum litu af skrokki félaga
sins á hvíta apann, er var að standa á fætur; svo
hvöifluðu þau aftur til konungsins, eins og þau
furðaði á því, að hann skyldi ekki rísa á fætur og
drepa þenna ókunna fjanda.
Ókunni apinn sté fæti á háls hins fallna apa,
reigði aftur höfuðið og rak upp siguróp apa. fá
skildu aparnir, að konungnr þeirra var dauður.
Hér var kominn hinn gamli, góðuunni Taizan,
samur og áður. \
Apamaðurinn vissi, að hann gat átt von á árás
þegar í stað af þeim apanum, er taldi sig færastan
til þess að taka að sér konungdóir. Á meðal fóst-
bræðra hans var það eigi óalgengt, að fiamandi
api gengi í flokkinn, dræpi konuriginn og yrði síðan
sjálfur konungur.
Ef hann nú gerði enga tilraun til þess að elta
þá, gat skeð, að þessir apar færu á braut og berð-
ust, síðar innbyrðis utri konungdóminn. Hann var í
engum vafa um það, að hann gat orðið konungur
þeirra, ef hann vildi; eu hann efaðist urn, að hann
hefði nokkurt gagn eða gaman af því nú.
Ungur, stór og stæðiilegur api nálgaðist aparaa.nn-
inn. Ilann filjabi upp á trýnið og lót allófriðlega.
Tarzan athugaði hverja hreyfingu hans og stóð
eins og líkneski í sömu sporum. Hefði hann hopað,
hefði hinn jainskjótt st.okkið. Hefði hann stigið
áfram, gat það haft tömu áhrif, eða hinn hefði