Gamanblaðið - 01.01.1917, Blaðsíða 1

LANDSSOKASAFN
Ma í31950
ís:«:-akdb
GAMANBLAÐIÐ
i/ £>
1. BLAÐ
KEMUR UT VIÐ OCi VIÐ MEÐAN SEST TIL MANA
1917
Gamanblaðið
sr gefiö út fólkinu tii gamans.
Verkamaöur hér í Rvík fær 60 aura
uni tímann þ. e. 1 eyri um mín-
útuna. Hann þarf því aö vinna í
10 mínútur til þess aö vinna fyrir
andvirði blaðsins. Kvenfólkiö fær
36 um tímann, eöa liðugann hálfan
eyrir um mínútuna. Þaö þarf því
aö vinna í 17 mínútur fyrir tíeyr-
ingnurn. Ráðherrarnir fá 8000 kr.
árslaun. Sé gert ráð fyrir að þeir
starfi 10 tíma daglega 300 virka
daga, þá er kaup þeirra 26 kr. 66
aura á dag eöa 2 kr. 66 aura um
tímann. Þeir þurfa því aö vinna í
2 mfn. 15 sekúndur. Gera má ráð
fyrir að meðalkaup togaraskipstjóra
sé 16 til 20 þús. krönur á ári.
Sé gert ráð fyrir 16 þús. og vinnu
eins og ráöherrunum er reiknaö
veröur dagkaupið 53 kr. 33 aur.
þaö eru því næst 9 aur. um mín-
útuna. Þeir eru því ekki nema
liðuga mínútu að vinna sér fyrir
Gamanblaðinu.
Rússakeisari hefir 90 miljón kr.
íaun. Sé lagður sami mælikvarði
á tekjur hans (300 »vinnudagar«)
veröur dagkaupiö 300 þús. kr. en
tímakaupið 30,000 kr. Það er
íjOO kr. fyrir hverja mínútu eöa
liðlega 8 kr. 34 aura fyrir sekúnd-
una. Rússakeisari gæti því keypt
sér 83 Gamanblöð fyrir það sem
hann fær í laun á einni sekúndu,
og samt haft 3 aura afgangs að
láta í vestisvasann.
Tekjur margra auðkýfinga eru
samt miklu stærri en eignir Rússa-
keisara!
Gudda og presturinn.
Gudda kom hágrátandi til
prestsins, hún sá ekki annað en
hún færi á sveitina með öll sjö
börnin.
Prestur klóraði sér vandræða-
lega bal^ við eyrað og þagði um
stund, en sagði svo: „Bíðum við,
getið þér ekki stundað lækning-
ar eins og hann þórarinn á Hálsi,
hérna norðan við heiðina. það
er enginn sem stundar lækning-
ar hérna í sveitinni."
Gudda hristi í fyrstu höfuðið
og kvaðst ekkert kunna til lækn-
inga, en prestur sagði að hún
skyldi bara lækna með handa-
álagningu eins og þórarinn, eða
réttara sagt með því, aö banda
höndunum yfir sjúklingnum eins
og hann gerði. Já, en Gudda
vissi ekki hvað hún átti að tauta
fyrir munni sér, en það hafði hún
heyrt, að þórarinn gerði þegar
hann læknaði.
Prestur sagði að það væri al-
veg sama, hvað tautað væri, hún
gæti t. d. sagt: „Idióti, hjátrú,
flónska, idiótí, hjátrú, flónska o. s.
frv.“, en hún yrði að hafa það
svo lágt, að enginn heyrði það.
Gudda setti vandlega á sig orð-
in og þakkaði presti innilega fyr-
ir vísdóminn.
Á leiðinni. heim, kom Gudda
að Hvammi; þar var alt í upp-
námi, því Skjalda (þrílit 18 marka
kú) var að bera, en alveg að
drepast. Gudda fór strax að þylja
yfir kúnni, og þegar henni dag-
inn eftir var fylgt úr hlaði, átti
hún krónu í peningum, sem bóndi
sagði að væri ekki of'mikið, og
auk þess hafði liúsfreyja vikið að
henni bæði floti og kálfssviðum,
því kýrin var borin og kálfurinn
skorinn.
það þýðir ekki að vera að
teygja söguna af Guddu og prest-
inum í svona litlu blaði. Gudda
varð brátt frægur læknir og „lækn-
aði“ bæði menn og málleysingja
með því, að tauta yfir þeim:
„Idióti, hjátrú, flónska, idióti“ o. s.
frv. Gudda læknaði eins og aðr-
ir skottulæknar (og sumir lækn-
ar). Flest veikindi batna af sjálfu
sér, og iæknirinn fær heiðurinn
af því, en þegar sjúklingurinn
deyr, eða sjúkdómurinn verður
langvinnur, þá er það auðvitað
ekki lækninum að kenna.
Árin liðu, og Gudda hafði nóg
fyrir sig og sína sjö munna. þá
kom það fyrir, að prestur varð
veikur; það var kýli innan í háls-
inum á honum sem stöðugt óx.
það var komið á prestssetrið til
þess að sækja læknirinn, sem
var þar staddur, til annars manns
sem líka lá fyrir dauðanum. Um
leið og læknirinn fór, sagði hann
við prestsfrúna að það væriekkí
til neins að hann væri þar leng-
ur; kýlið væri á þeim stað, að
ekki væri hægt að komast að því
að skera í það. Ef það stækk-
aði enn, mundi það kæfa prest,
en vonandi stækkaði það ekki
úr þessu.
það er sagt að sá sem er að
drukna, þrífi jafnvel í hálmstrá.