Good-Templar - 01.01.1902, Blaðsíða 19

15
verið sett öll niður í Reykiavík til þess að hafa eftirlit með
því að þossir þrír menn gerðu skyldu sína. Ef þeir menn eru
kosnii, sem gera hana án eftirlits, þá þarf ekki framkvæmda-
nefndarinnar með, og framkvæmdanefndar-meðlimir, sem væru
dreifðir út um alt land, væru þeir beztu umboðsmenn, sem
stórstúkan gæti haft, hver í sínu umdæmi. Þótt stórstúku-
þing væri annarstaðar en í Reykjavík, þá mætti velja marga
menn þaðan í framkvæmdánefndina, og það yrði án efa gert.
Það mætti jafnvel veija Reykvíkinga, sem ekki kærnu norður,
í embætti. ef menn vissu að þeir tækju á móti valinu. Um-
boðsiuaðurinn við stórstúkuna, eða einhver F. St.-T. gæti svo
skotið á aukaþingi, og sett þá i embætti eftir þingið fyrir
sunnan.
Pað sem ætti að gera stórstúkuþing á Akureyri svo, að
framkvæmdanefndin sæi það elcki fært, væri kostnaðurinn
eða mannfæðín. Kostnaðurinn yrði ekki meiri en hann hefir
verið 2 síðustu þing. Fulltrúar að sunnan kostuðu 50 kr.,
ef stórstúkuskatturinn hrykki svo langt, en þeir kæmu ekki
fjarska margir, allra sizt ef Jögum Reglunnar með að borga
ekki út nokkurn eyri fram yflr fulltrúaskattinn væri hlýtt.
Sunnanstúkurnar, sem vildu hafa alla þá fuiltrúa, sem þeim
væri heimilt að hafa, yrðu að borga frá sjálfum sér til að
senda þá. fing á Akureyri yrði þá ódýrara en í Reykjavík,
svo það ætti að vera fært. Þá er mannfæðin eftir. Að sunn-
an mundu koma 10—12 fulltrúar, og af Austfjörðum og
Norðurlandi miklu fleiri en vant er. -— Stórstúkuþing á Akur-
eyri hefði 24—36 fulltrúa og 10—15 stigmeðlimi og yrði
eflaust samkoma með 35 — 50 manns alls. Við höfum haldið
stórstúkuþing með 16—30 fundarmönnum, sem einu sinni
roru allir óæfðir, og oftast nokkrir, og unnið vel. Fundir með
60—80 talandi fulltrúum eru seinni að afljúka sömu störfunum
en fundir með 30—50 manns. Þingi á Akureyri yrði að
ætla dag til sameiginlegs fundar með fulltrúum frá bindindis-
félögum Norðurlands.
Eg veit að Templarar á Akureyri mundu gera sitt bozta
til að taka vel á móti stórstúkuþinginu, eg hefl það traust til
Norðlendinga, að þeir inundu endurgjalda Reglunni þann sóma,
sem við sýndum þeim með því að hafa þingið þar, og skei'-
ast betur i málið eftir en áður. (Framh.)