Muninn - 22.12.1939, Blaðsíða 5

~5*-
ræta og smáríkin áttu að njóta
fyllsta frelsis og sjálfstsðis„
Þegar nazisminn og fasisminn koma
til s0gunnar, rísa frelsisvinirnir
rússnesku og aðdáendur þeirra út
um heim upp með mikilli vandlætingu
og boða "keilagt" stríð gegn þessum
ofbeldisstefnum.
En napurt er háð orlaganna.
Nú standa rússnesku frelsisvin-
irnir með blóðugan hj0r í hendi
sem ótrauðustu málsvarar harðstjórn-
ar og ofheldis, NÚ keppast þeir
við"vini"sina, nazistana, um að
kúga smáþjóðirnar. Reyndar heitir
framkoma þeirra ekki kúgun á
þeirra máli, heldur hjálp til handa
verkalýð þessara landa, svo að
hann losni undan kúgun auðvaldsins.
Þannig hafa pólland og Eystrasalts-
ríkin veriö ge.r'ð aðnjotandi komm-
unistasælúnnar, ! ■;
Forðurl0ndin hafa 0ll lýst
yfir hlutleysi sínu og andstyggð
á styrjaldaræði stórveldanna. í>au
hafa einungis óskað að fá að vera
í friði, enda getur engin þjóð
hafl? neina krofu á hendur þeim.
Engir þjóðernisminnihlutar eru
þar til, og þau hafa ekki sýnt
neinu ríki fjandskap. Sérhver
árós á þau er því hreinn yfirgang-
ur og ofbeldi. En Rússar vmru
ekki á s0mu skoðun, NÚ var frelsis-
og réttletisástin gleymd. F^rst
voru Einnum settir ósvífnir úr^-
slitakostir, sem engin frjálsjþjóð
gat gengið að, og aö lokum er
hafiö stríð gegn þeim - stríð,^sem
vafalaust má telja eitt hið sví-'
virðilegasta £ allri sogunni, þeg-
ar þess er gætt, að það eru svo-
kallaðir booberar mannréttinda og
frelsis, sem ráðast á fámenna og
friðelskandi menningarþjóð.
Enginn maður með óbrjálaða '
skynsemi og dómgreind, hefir reynt
að verja framkomu Rússa, en komm-
unistar og draumaland þeirra hefir
hlotið verðskuldaða fyrirlitningu
allra menningarþgóða heimsins.^
Kommunistar standa nú alls stáðar
afhjúpaðir sauðargærm sinni sem
vesælir loáclarar, ginntir sem þurs-
ar af bóndanum £ Kreml, líeb þess-
ari ógeðslegu árás hefir k-ommun-
isminn grafið sér s£na eigin grof
og er vonandi að sú greftrun geti
farið fram sem fyrst.
Aldrei hefir nokkur styrjold
varðað oss íslendinga jafnmiklu.
Ein bróðurþjóð vor hefir orðið
fyrir árás, og siðferðileg skylda
vor er. að reyna af veikum mætti
að styðja hana. Vér getum því miður
ekki stutt hana liernaðarlega £
hildarleik s£ntim, en sérhver sann~
ur íslendingu hlytur að finna
til djúprar samúoar með litlu
hraustu þjóðinni £ austri, sem nú
fómar blóði s£nu á altari frelsis
og menningar £ landi s£nu og um
leið £ 0llum norrænum l0ndum.
Peir heyja nú vónlausa baráttu
við ofurefli kúgaranna, en þeir
vita, hvaða blessun Kommunisminn
muni flytja þeim, og þv£ kjósa
þeir heldúr að falla með sæmd en
ganga inn £ rússnesku paradísina.
•t Allir nemendur þessa skóla
munii án efa óska þess, að einhver
frelsandi h0nd verði rétt þessari
hugprúðu frændþjóð vorri, áður en
hún er máð úr t0lu þjóðanna. Jafn-
framt hljótum vér aö óska þess,
að finnsku föðurlandssvikararnir,’
sem hafa selt sig rússneska blóð-
veldinu, liljóti maklega refsingu.
Sá nemandi, sem ekki getur af
einlægni tekið undir þessa ósk,
setur blett á heiður skóla s£ns.
Er það sannarlega ekki virðingu
stofnunarinnar samboðið að hafa
sl£kan andlegan kryppling innan
sinna vébanda. Vænti ég þess að
mega hér tala fyrir munn megin-
þorra minna skólasystkina.
Minnumst þess, að frelsið er
vor dýrmætasta eign, og þv£ vill'*
enginn glata, Ilver vill þá vera
valdur að _þv£, að aðrir séu
sviptir sinu frelsi,
Inspeotor scholae.
---: o:--
Næsta blað kemur út um
máhaðamótin janúar og febráar
næstkomandi.
Ritstó.
—: : 0:: —