Muninn - 01.05.1959, Side 9

Björn báðir, og það vita tleiri menn, að
enginn er færari „honum sjálfum“ til þess,
þess vegna biðst ég undan því að gera hon-
um slíkan greiða og lái mér það hver, sem
vill.
Svo vona ég, að næst, þegar Björn fer í
stóru ritbuxurnar sínar, eigi hann eitthvað
annað en vind í skálmum og í vösum grjót.
Að endingu vil ég svo óska þess, að allir
megi skilja sáttir eftir þessa deilu og að góð-
um málstað gefist ávallt sigur.
15. maí 1959.
Jón Einarsson.
Athugasemd.
í sambandi við greinarkorn það, er birtist
í Gambra undir nafninu „ Siðvæðingarher-
deildin", viljum vér taka fram eftirfarandi:
Af einskærri vangá ritnefndar og ábyrgðar-
manns birtist ofannefnd grein ekki undir
nafni. A hinn bóginn gerði ritnefnd sér á
engan hátt far um að leyna nafninu, þegar
henni hafði orðið ljóst, hvílíka vanrækslu
hún hafði gert sig seka um. Var það gert
með fullu leyfi höfunar, sem er eins og flest-
um mun vera kunnugt, Björn Friðfinnsson.
Þökkum birtinguna.
Fyrir hönd aðstandenda Gambra,
Pétur Jónsson.
M U N I N N
Úlgefandi: Málfundafélagið Huginn.
Ritstjóri: Halldór Blöndal
Ritnefnd: Jón Einarsson, Jón Sigurðsson,
Hjörtur Pálsson, Jóna E. Burgess.
Ábyrgðarmaður: Steingrímur Sigurðsson
Prentverk Odds Björnssonar h.f.
LÁTUM MÓÐAN MÁSA
Með vonzku saman ber ég brag,
bleki á pappír skvetti.
Ræni línu úr Ramaslag
í raunakvæði einn vetrardag,
annað veifið útlenzkunni sletti.
„Grána kampar græði á,“
gott er hlés að leita.
Mæðan jafnan megnar hrjá
margan inter poculau
— eitthvað verður þynnkan þó að heita,
í vetur tvisvar sinnum sex
setið hef ég í skóla.
Finn ég hvernig vizkan vex,
vanur er við rex og pex,
við námið áfram nudda þetta og dóla.
Reykjavíkur sækir soll
svívirt þjóð af tjöllum.
Þegar ég fæ hvítan koll,
kveð ég Akureyrarpoll
hundleiður á heimavistarböllum.
Þegar ég kem þar í sveit
þeirra sunnan fjalla,
kvennahjörðin hýr og teit
horfir á mig undirleit
og gúnstug, þegar húmi fer að halla.
Mitt í þessum meyjafans
mun ég sitthvað dóla.
Lokaprófi lýk með glans.
Lagður í fjötra hjónabands
paufast ég við prae í lífsins skóla.
Núna slæ ég botn í brag,
— bið þig áfram kíta,
þótt tjallinn betur hafi í Haag,
hughraust berjumst nótt og dag;
aldrei skulum málamiðlan hlíta.
HVUTTI LITLI.
MUNINN 85