Muninn - 01.04.1993, Blaðsíða 18

KLETTASTRANDAR-
KLÚBBURINN, SÓL,
SANDUR, LÍKAMSRÆKT
OC HEILSUFÆDI.
Að afloknum lestri annáls úr
menningarferð efstubekkinga til
Portúgals, sem birtist í næstsíðasta
tölublaði tímarits þessa, get ég vart orða
bundist. Ég sé mig tilneydda til að lýsa
yfir þeirri skoðun minni að ritarar
annálsins hafi engan veginn verið starfi
sínu vaxnir. Við lestur pistils þeirra
dettur manni helst í hug að hér hafi verið
um einhvers konar drykkju- og
ólifnaðarferð að ræða, en eins og flestir
vita fer því fjarri. Þó svo að annálsritarar
hafi séð ferð þessa í gegnum
nærsýnisgleraugu áfengisvímunnar, í
stað hinna svörtu sólgleraugna sem
flestir báru, þá var alls ekki svo um alla.
Raunar fór þorri hópsins í heilbrigða
vímu- og reyklausa menningar- og
heilsuræktarreisu, eins og til var ætlast,
þó svo að innan um og saman við hafi
leynst svartir sauðir sem virtust misskilja
tilgang ferðarinnar.
Þar sem ég óttast að annállinn í
næstsíðasta tölublaði Munins hafi vakið
nokkurn óhug og kvíða í röðum
þriðjubekkinga, sem næsta haust
hyggjast halda í samskonar ferðalag, og
þar sem mig grunar einnig að þeir
foreldrar sem skrif þessi lásu liggi enn
uppi á Fjórðungssjúkrahúsi í
öndunarvél, hyggst ég nú gera nokkra
bragarbót og hafa fáein orð um það
hvernig ferðin kom okkur flestum fyrir
sjónir.
Við skulum byrja á hótelinu okkar,
Clube Praia da Rocha (ath. prentviflu í
næstsíðasta tölublaði, þar sem ritað var
„Club" að engflsaxneskum hætti í stað
„Clube" að portúgölskum hætti). Þetta
var afar glæsflegt fimm stjórnu hótel,
öllum þægindum búið. Ibúðirnar voru
ákaflega hlýlega og smekklega
innréttaðar, og skorti hvorki
uppþvottabursta né ostaskera í
eldhússkróknum. Starfshð hótelsins var
mjög vingjarnlegt og ávallt til þjónustu
reiðubúið ef eitthvað bjátaði á.
Hreingerningakonurnar voru einstaklega
skilvirkar („efficient"), unnu starf sitt af
kostgæfni, og sáu tfl þess að aldrei skorti
hrein handklæði eða salemispappír í
íbúðum sveittra og magaveikra
Islendinga. Öryggisgæsla á hótehnu var
til fyrirmyndar, og sáu prúðir
öryggisverðir, með hinn geðgóða Santos í
fararbroddi, til þess að aðrir gestir héldu
ekki vöku fyrir okkur Menntskælingum.
Þar eð ég á annað borð er farin að
nafngreina einstaka starfsmenn, langar
mig að nota tækifærið og leiðrétta hinn
18
MUNINN