Heimilisblaðið - 01.02.1929, Blaðsíða 8

18
HEIMÍLISBLAÐIÐ
Gamlar og nýjar hugsanir.
Væri’ og fugl mef) vængjum fjaðraþéttum,
venda skyldi’ eg brátt með liuga lúttum,
hátt, já hátt í himingeiminn fljúga,
halda svo til Norðurlandsins búa,
fjörðu, dali’ og fríðar sveitir líta,
fallast láta’ á snæinn undurhvíta.
l’ar sem barn með björtum æskuvonuin
ég bjóst í leik með fríðum landsins sonum,
löng óg hugdi’ ei leiðin mundi vera,
lét ég áfram tímans straum mig bera
hægt, já hægt — en heidur fanst mér breytast,
horfið var Jiað brott, sem unni’ eg heitast.
I’að var faðir, {>að var systir, móðir,
það var loks minn hjartakæri bróðir;
bylgjan heljar brött með geysihraða
burt hann nam af fáki ránartraða;
djúp var undin, augun flutu’ í tárum
út af þessum vinarmissi sárum.
Gæta að því, góðir vinir, eigum,
gráta eigi horfna vini meguin;
ekki heldur yfir því má kvarta,
inst þótt sorgin brenni viðkvæmt lijarta;
iífið er, það skýrt er skráð, án tafar
skilnaður frá vöggu og til grafar.
Skynsamlega skoðum Drottins veldi,
skýrt og í'étt að morgni jafnt sem kveldi;
hann, sem alt á himni og jörðu seður,
huggar, styrkir, verndar, hryggir, gleður, —
sannri hrygð í sæiu kann að snúa,
síðar vér lians reynum gæzku trúa.
Björn Asgrímsson frá Vík,
(sjúklingur á Lauganesspítala).
-----—-----------
Draumur.
Einu sinni dreymdi auðuga liefðarkonu, aö
hún væri koinin til himnaríkis. Sá hún, að
jiar var verið að byggja stórt og mjög skraut-
legt íbúðarhús. Hún varð hrifin af fegurð
þess, og spurði engilinn, sein sýndi iienni það,
liver ætti að búa í því.
»Leiguliðinn pinn«, svaraði hann.
»Nú, leiguliðinn minn«, endurtók liún með
undrun. »Hvernig stendur á því? Hann býi’
pó í litluin kotbæ og fátæklegum á jörðuníii
og hefir úr litlu að spila fyrir sig og sitt
skyldulið. Jafnvel þótt honum gæti liðið bet-
ur, ef hann flcygöi dálítið minnu í [iessa kot-
unga, sem búa í hverfinu kringum hann«.
Skamt þaðan sér hún mjög lítið hús, sein
er í smíðum. »Hver á nú að búa í þessum
kumbalda?« spyr hún engilinn.
»þetta á nú að vcrða þinn bústaður«, svar-
aði engillinn.
»það er þó ómögulegt«, segir hún ineð ótta
og undrun. »Eg hefi búið í stóru og háreistu
húsi á jörðunni,- og get því ekki unað við
slíkt smáhýsi«.
»Húsasmiðurinn hér siníðar aðeins úr því
efni, sem þessi eða hinn sendir hingað af
jörðunni«, svaraði engillinn. »En það er nú
svo með þig, að þú hefir sent harla lítið
hingað, saman borið við þitt íburðarmikla
íveruhús og aðrar eignir. En leiguliðinn þinn
hefir gefið mjög mikið til eflingar Guðs ríki,
samanborið við þá, sem betri ráð hafa. A
Dessu byggist munurinn á verustöðum ykkar,
þegar hingað kemur. Orslitin verða ávalt þau
sömu sem hjá auðuga manninum og Lazarusi
forðum«.
í þessu vaknaði hún. — Og hún tók þann
fasta ásetning, að safna sér fjársjóð á himnuin.
Zealot þýddi.
„Plógur“
heitir tímarit, sem »Mjólkurfélag Reykja-
víkur« er byrjað að gefa út. í inngangi rits-
ins segir meðal annars:
»Að svo miklu leyti, sem hægt verður, lát-
um við ritið tlytja fróðleik um landbúnað
og ef til vill verslun og innlenda framleiðslu
o. fl.
I riti þessu verða verðskrár okkar yfir
þær vörur, er við verzlum með. Ilvað ritið
að öðru leyti kann að fjalla um, er óákveð-
ið. Aðeins er það ákveðið, að það verður
ekki látið koma nálægt pólitík«.
í þessu fyrsta hefti er margháttaður fróð-
leikur og leiðbeinandi greinar fyrir á, sem
landbúnað stunda. — Ritið er sent ókeypis
þeinj er óska