Heimilisblaðið - 01.01.1912, Blaðsíða 6

4
HEIMILISjBL ABIÐ
Mestu menn heimsins, sem á liðnum öldum
hafa komiö fram á sjónarsviðið, hafa sjaldnast
komið frá heimilum aðalsmanna né auðkýfinga,
þvert á móti hafa þeir oftast verið af fátæku
bergi brotnir og átt við fátækt og örðugleika
að striða framan af æfi sinni. — Það eru
-verk mannanna sjálfra, sem öllu öðru fremur
.gera þá að mikilmennum.
Mikilmenni eru ekki ávalt þeir, sem ná til
•hárra valda og metorða, ekki heldur þeir, sem
safnað geta um sig auði. Til dæmis komst
Jón Sigurðsson forseti aldiei til hárra valda,
>og ætíð var hann fremur fátækur, en þó lifir
minning hans aldrei skærara en einmitt nú,
þegar flestir samtiðarmenn hans eru að mestu
gieymdir. — En Jón var mikilmenni.
» » • • • •
• * *
Fyrir 100 árum síðan stó á land á Frakk-
landi ungur, fátækur aðalsmaður frá Korsíku.
Hann var lítill fyrir manni að sjá, og engir
gáfu honum gaum. En hann var ríkari en
margur hélt. Hann hafði vit og viljalcraft
svo um munaði. — Fáum árum eftir að hann
fyrst sté á land á Frakklandi, þessi fátæki
Korsíkubúi, var hann orðinn keisari Frakk-
lands, og allir konungar Evrópu höfðu beygt
kné sín fyrir honum, nema Englandskonung.
ur. Þessi maður var Napoleon mikli. Slíka
stríðshetju hefir heimurinn ekki sóð, fyr nó
síðar, —- og J>ó var Napoleon ekki mikilmenni
í orðsins fylsta skilningi! Hann hafði ekki í
sér sameinaða alla þá hæfileika, sem skapa
stórmenni. Hann hafði vitið og viljakraftinn
í fullum mæli, en hann vantaði sanngöfugt,
íórnfust hjarta, sem sí og æ dvelur í fögrum
hugsjónaheimi, — hafandi fyrir augum heill
annara, samhliða því sjálfur að verða stór.
* » • • * *
* * *
Meðal hinna óbreyttu liðsmanna, sem fylgdu
Mapoieon á herferðum hans, var einn, sem
meira og blessunarríkara hlutverk haíði að
inna af hendi fyrir mannkynið, en sjálfur hinn
mikli keisari. Sá maður hét Veteran Pasteur
og var siítari. Þegar Napoleon var hertekinn
í orustunni við Vaterloo og sendur tii St. Melena,
þá hvarf Pasteur aftur til handiönar sinnar.
Hann átti einn son, sem hann elskaði mjög,
og eina þrá hans var, að sonurinn mætti veröa
mikill maður og mannkyninu til blessunar.
Hann vann baki brotnu og lagði alt í sölurn-
ar fyrir son sinn. — Og þrá hans rættist.
Sonur hans varð hinn heimsfrægí vísindamað-
ur, Louis Pasteur, sem fann fyrstur berklana
og sem allir kannast við.
Hver getur reiknað út hve mikið mannkyn-
ið á honum að þakka.
Það eru einmitt hin sönnu mikilmenni, sem
sameina hjá sér háleitar hugsjónir, viðkvæmt
hjarta, yfirgripsmikið vit og járnsterkan vilja-
kraft og sjálfsafneitun.
• • • • * •
• * •
Allir höfum vér í raun og veru sömu hæö.
leikana af Guði þegið — eins og mikilmenn-
in, — aðeins í smærri stil. Vér getum full-
komnað þá og þroskað, verið trúir góðum
málstað alt til dauða, varðveitt hreint og óspilt
hjarta, styrkt líkamskratta vora og aukið
þekkingu yora og stælt viljakraftinn, með því
að láta aldrei undan óhollum hvötum og illum
girndum. — Hver veit þá hvað langt vér ná-
um?
-------C-O-O------
Að lifa.
Eftir Anders Vassbotn.
#
Að lifa er, að elska það,
sem í oss finnum bezt.
Að lifa er, að leitast við
að lífga það sem mest.
Að lifa er, að láta sjást
hvað lífið gilda kann.
Að lifa er, að hegðun hrein
æ heiðri sannleikann.
Að lifa er, að losa úr hug
alt logið, rangt og spilt,
Að lifa er, í sinni sál
að sjá Guðs tillit milt.
Br. y. þ#ddi.